DOI article:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareiou epigraphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0053
ΑΕ 1923
Λεονάρδος: Άμφιαρείου έπιγραφαί. 43
124 (είκ 2):
οχετού εγρονς
Στήλη γεισοΰ/ος (γείσου ΰψ. 0 042) λευκοΟ
μαρμάρου έλλιπής το άνω δεξιόν και τά κάτω' τά
άνω ήν καθέτως τε καί ευθέως τεθραυμένη, ήγουν
εις τέσσαρα κλάσματα, ών σώζονται τά τρία, απο-
στατεί δε ώς ειρηται, τό άνω δεξιόν ήμισυ. "Υψ.
σωζ. 0 577, -λ. του" μεν άνω αριστεροί! αποκόμ-
ματος 0 145, των δέ άλλων δύο άνω μεν 0 32,
κάτω δέ 0 333, πάχ. ±0 07ο Ή έπιγεγραμμένη
επιφάνεια πολλαχοΰ έστιν έγτριβής, τά γράμματα
εινε δεςιοκλινή πως και μικρά (υψ. ± Ο 004)"
της επιγραφής ό πρώτος στίχος κεχάρακται ευθύς
ϋπό τώ γείσω. Γρ. υψ. Ο 004, μεταγραμμάτιον
Ο 002, μεταστίχιον 0 006.
Τά άποτμήματα ηΰρέθησαν έπι της δεξιάς τοΟ
χειμάρρου ό/θης έν άγρώ πΚοληστάση επί της
ανατολικής πλευράς μεγάλου οικοδομήματος, ου
ή βόρειος πλευρά κείται έπι τή πομπική όοώ 138
(ΑΕ 1922ιο2 ίί*. 2Κ ή ^ ανατολική προς όδώ βορ-
ρονοτίω έκ νότου έπι την πομπικήν φερούση, καί
τό μεν άνω άριστερόν άπότμημα ηύρέθη εν τώ
μέσω δωματίω, τά δέ άλλα δύο επωκοδομημένα
έπ! τοΰ" ανατολικού τοίχου του" νοτανατολικου πα-
οάγων ίο υ δωματίου
ΊΙ επιγραφή συνάπτεται προς τήν περί ποιή-
σεω; όγετοΟ έπιγραφήν τοΟ Άμφιαρείου 8Ι08 973
(πρβ ά. άρ.123 σ- 37β), έκ τούτου δέ φαίνεται 6'τι
ή περί ής ένΟάδε ό λόγος στήλη έπι της αριστεράς
της /αράδρας όχθης πάλαι κειμένη μετηνέχΟη
ύστεοον εις τήνδεξιάν. Είνε δέ ή ένΟάδε επιγραφή,
ώς εικός, νεωτέρα τής περί ποιήσεως οχετού 8Ι03
973, προσθετέον δέ ότι δίφθογγος ο έν έκείνη
μέν (πρβ ΑΕ 189175) άπαντα δις (λοτρώνος2 καί
εϋρον1η) έν δέ τη ένθάδε ούδαμοΰ ηυρηται (πρβ ά.
άρ. 123 σ. 37α)' ει άντί του ψ -νθάδε μέν, ώ; εί-
κάσαι, κείται εν παν[τ]αχ[ε]ϊί2 καί γ[ε]ΐδι[ε)ττημέ-
ν{ε\ι^, έκεΐ δέ πανταχοΟ: χειμάζει5, εΓί6, γεΐ τεΓ28,
λάβει^, πρβ ρεΓ4 (ούτως έπι του λίθου, ουχί ϋει πρβ
ΣαΙΙβνηταηη ΑΜ 191095) καί προσδέΐ^, πρβ ά.
σ. 413 άρ. 12355/6, Μβ%8ίβν1ιαιΐ8 ΟΑΙ 1666 (άπα-
λειπτέον τ^ αυτόθι περί τοΟ προαδεϊται συν τή ση-
μειώσει 1400, διότι έπι τοΟ λίθου πρά τής λέξεως
ταύτης ίν στ. 11 κείται, ώς έν ΙΟ ΙΙ5 192°=2ΙΙ 380
άνεγνώσθη, δθ(ύν, ούγιών αν πρβ στ. 29 α εν-
ετοί) 1755 (καίσ. XIV Ί7.6]), ΙΟ 2ΙΙ 416 δπως
αν οΐτος ώς άφ[ΰΌνώτατος;] ηεισπλεΐ
ΤοΟ στί/ου έκάστου τά γράμματα, ώς έκ του
στ. 26 εΐκάσαι, ήσαν περί τά 56.
1242 τον εγρονν πεοί τής ποοθέσεως πο3 ά.
σ 403 άρ 12338
856/6 1 085 47. Αριστοτ. ΑΠ 502 καί τόμ. Δ' .\γ'
εκρονς, Φωτιάδης ' Αθήνα 1904 δ!> 633, 001
483 132 62 πλην δσον νδατι άπόρρονν, 10 Χΐ2
1 ^ 4Λ 73 τήν εγρυοιν, 1 75α α8 διάρρονν, 20466
τοϋς· διάρρονς τους εν τώι ϋεάτρωι, 20461 τον
δ:άρ[ρουν, 8Ι03 97321 διαλείπων διάρρονν πλάτος
ποδός, 8Ι03 86 τας διαρροάς το ρΡε[τ16ό] (πρβ
ΑΕ 191877 1919&. 19221α,), 001 48310361 οί
είς αύτάς υπόνομοι- εύρους ί=εϋροι, έπίθ , πρβ
8Ι03 97317 β#ρον ύπάρχωσιν, ΨίΙίιβΙπι ΒΟΙ
159, ΌΙ 3591 ( = 8Ι03 953 Α51 τό #(5α>ρ έ[γ\ρυάι
(πρβ8Ι03 1169 [αϋτ. σημ. 79 ίντί 933 γρ.
953] έξερρύα συ^χνδν ΰγ[ρ]όν.
1242 3· τής χαρά]Άδρας το έδαφος καί - τδ έ'δα-
ψοςΜ καί τής χα]1(.ράδ[ρ]ας καί τδ έδαφος τδ τής
χαρά„&\δ]ρας {χαράδρα - χείμαρρος)· κα1 [άπδ τοΰ
έδάί5φ}ονς τοΰ άναλήμματος πρβ 8Ι03 973
δπως αν τδ ϋδωρ μή κωλύηται ρεΐν ΰπδ τής χ^α
ράδρας καί άπδ τοΰ άναλήμματος τοΰ τής χα-
ράδρας καί ΰήσει λ^ίΰους τους μεν έν τω έδάφει
φορμηδόν, ΌΙ 3677 τό δ16ε μάκος με17χρι τάς
χαράδρας, πρβ Ψίάβ ΑΜ 1895215, Οίάο?ιοηιθ8
ΑΜ 19 1 0302 ί=ΚΙΟ 1514).
1243' συστρώσει πρβ στ. 27 και 45/6' πρβ
8Ι03 973 συ2&νστώρσει λίΰοις, 8Ι03 9(59 συν-
στρώ(,2σει τδ έδαφος λίϋοις, 8Ι03 973 άπδ τον
στρΊώματος τοΰ τής γέφυρας, πρβ Ηβοβτάβυ Α η ζ
\νΑ1ί3(1. 19046ι στρώ7μα καί 63 2 σύστρωιμα,
πρβ οτρωματίζω κλπ ΚβίΙ Ηθ 1908528. Ρναζβν
Ρ&ιΐδβη. II 470, ΏαΙίβννιαηη ΑΜ 19ΙΟιοοιθ2,
ΕοβνΙ Ρ3θ1ιαιΐ8άΓϋο1<:Θ άθ8 §ι\ Β3ΐιΙΐ9η(3λνβΓΐί8
65α 653, 8Ι02 III σ 405 414.
1245' καινώι [λ]ουτρώνι- περί λουτρώνων πρβ
ά. σ. 1234/5.
1245;6 μετά τδτήν πρώτην δόσιν λα]6βεϊν πρβ
α. α ρ 123η/8, 8Ι03 9'
13 οο /ί£Γα τ^ δοσιν
λαβείν, πρβ αύτ στ 48 53/4 78 81 (πρβ άλλως
έπιλαβων68), 8Ι02 III σ 284 λ δόσις
Λεονάρδος: Άμφιαρείου έπιγραφαί. 43
124 (είκ 2):
οχετού εγρονς
Στήλη γεισοΰ/ος (γείσου ΰψ. 0 042) λευκοΟ
μαρμάρου έλλιπής το άνω δεξιόν και τά κάτω' τά
άνω ήν καθέτως τε καί ευθέως τεθραυμένη, ήγουν
εις τέσσαρα κλάσματα, ών σώζονται τά τρία, απο-
στατεί δε ώς ειρηται, τό άνω δεξιόν ήμισυ. "Υψ.
σωζ. 0 577, -λ. του" μεν άνω αριστεροί! αποκόμ-
ματος 0 145, των δέ άλλων δύο άνω μεν 0 32,
κάτω δέ 0 333, πάχ. ±0 07ο Ή έπιγεγραμμένη
επιφάνεια πολλαχοΰ έστιν έγτριβής, τά γράμματα
εινε δεςιοκλινή πως και μικρά (υψ. ± Ο 004)"
της επιγραφής ό πρώτος στίχος κεχάρακται ευθύς
ϋπό τώ γείσω. Γρ. υψ. Ο 004, μεταγραμμάτιον
Ο 002, μεταστίχιον 0 006.
Τά άποτμήματα ηΰρέθησαν έπι της δεξιάς τοΟ
χειμάρρου ό/θης έν άγρώ πΚοληστάση επί της
ανατολικής πλευράς μεγάλου οικοδομήματος, ου
ή βόρειος πλευρά κείται έπι τή πομπική όοώ 138
(ΑΕ 1922ιο2 ίί*. 2Κ ή ^ ανατολική προς όδώ βορ-
ρονοτίω έκ νότου έπι την πομπικήν φερούση, καί
τό μεν άνω άριστερόν άπότμημα ηύρέθη εν τώ
μέσω δωματίω, τά δέ άλλα δύο επωκοδομημένα
έπ! τοΰ" ανατολικού τοίχου του" νοτανατολικου πα-
οάγων ίο υ δωματίου
ΊΙ επιγραφή συνάπτεται προς τήν περί ποιή-
σεω; όγετοΟ έπιγραφήν τοΟ Άμφιαρείου 8Ι08 973
(πρβ ά. άρ.123 σ- 37β), έκ τούτου δέ φαίνεται 6'τι
ή περί ής ένΟάδε ό λόγος στήλη έπι της αριστεράς
της /αράδρας όχθης πάλαι κειμένη μετηνέχΟη
ύστεοον εις τήνδεξιάν. Είνε δέ ή ένΟάδε επιγραφή,
ώς εικός, νεωτέρα τής περί ποιήσεως οχετού 8Ι03
973, προσθετέον δέ ότι δίφθογγος ο έν έκείνη
μέν (πρβ ΑΕ 189175) άπαντα δις (λοτρώνος2 καί
εϋρον1η) έν δέ τη ένθάδε ούδαμοΰ ηυρηται (πρβ ά.
άρ. 123 σ. 37α)' ει άντί του ψ -νθάδε μέν, ώ; εί-
κάσαι, κείται εν παν[τ]αχ[ε]ϊί2 καί γ[ε]ΐδι[ε)ττημέ-
ν{ε\ι^, έκεΐ δέ πανταχοΟ: χειμάζει5, εΓί6, γεΐ τεΓ28,
λάβει^, πρβ ρεΓ4 (ούτως έπι του λίθου, ουχί ϋει πρβ
ΣαΙΙβνηταηη ΑΜ 191095) καί προσδέΐ^, πρβ ά.
σ. 413 άρ. 12355/6, Μβ%8ίβν1ιαιΐ8 ΟΑΙ 1666 (άπα-
λειπτέον τ^ αυτόθι περί τοΟ προαδεϊται συν τή ση-
μειώσει 1400, διότι έπι τοΟ λίθου πρά τής λέξεως
ταύτης ίν στ. 11 κείται, ώς έν ΙΟ ΙΙ5 192°=2ΙΙ 380
άνεγνώσθη, δθ(ύν, ούγιών αν πρβ στ. 29 α εν-
ετοί) 1755 (καίσ. XIV Ί7.6]), ΙΟ 2ΙΙ 416 δπως
αν οΐτος ώς άφ[ΰΌνώτατος;] ηεισπλεΐ
ΤοΟ στί/ου έκάστου τά γράμματα, ώς έκ του
στ. 26 εΐκάσαι, ήσαν περί τά 56.
1242 τον εγρονν πεοί τής ποοθέσεως πο3 ά.
σ 403 άρ 12338
856/6 1 085 47. Αριστοτ. ΑΠ 502 καί τόμ. Δ' .\γ'
εκρονς, Φωτιάδης ' Αθήνα 1904 δ!> 633, 001
483 132 62 πλην δσον νδατι άπόρρονν, 10 Χΐ2
1 ^ 4Λ 73 τήν εγρυοιν, 1 75α α8 διάρρονν, 20466
τοϋς· διάρρονς τους εν τώι ϋεάτρωι, 20461 τον
δ:άρ[ρουν, 8Ι03 97321 διαλείπων διάρρονν πλάτος
ποδός, 8Ι03 86 τας διαρροάς το ρΡε[τ16ό] (πρβ
ΑΕ 191877 1919&. 19221α,), 001 48310361 οί
είς αύτάς υπόνομοι- εύρους ί=εϋροι, έπίθ , πρβ
8Ι03 97317 β#ρον ύπάρχωσιν, ΨίΙίιβΙπι ΒΟΙ
159, ΌΙ 3591 ( = 8Ι03 953 Α51 τό #(5α>ρ έ[γ\ρυάι
(πρβ8Ι03 1169 [αϋτ. σημ. 79 ίντί 933 γρ.
953] έξερρύα συ^χνδν ΰγ[ρ]όν.
1242 3· τής χαρά]Άδρας το έδαφος καί - τδ έ'δα-
ψοςΜ καί τής χα]1(.ράδ[ρ]ας καί τδ έδαφος τδ τής
χαρά„&\δ]ρας {χαράδρα - χείμαρρος)· κα1 [άπδ τοΰ
έδάί5φ}ονς τοΰ άναλήμματος πρβ 8Ι03 973
δπως αν τδ ϋδωρ μή κωλύηται ρεΐν ΰπδ τής χ^α
ράδρας καί άπδ τοΰ άναλήμματος τοΰ τής χα-
ράδρας καί ΰήσει λ^ίΰους τους μεν έν τω έδάφει
φορμηδόν, ΌΙ 3677 τό δ16ε μάκος με17χρι τάς
χαράδρας, πρβ Ψίάβ ΑΜ 1895215, Οίάο?ιοηιθ8
ΑΜ 19 1 0302 ί=ΚΙΟ 1514).
1243' συστρώσει πρβ στ. 27 και 45/6' πρβ
8Ι03 973 συ2&νστώρσει λίΰοις, 8Ι03 9(59 συν-
στρώ(,2σει τδ έδαφος λίϋοις, 8Ι03 973 άπδ τον
στρΊώματος τοΰ τής γέφυρας, πρβ Ηβοβτάβυ Α η ζ
\νΑ1ί3(1. 19046ι στρώ7μα καί 63 2 σύστρωιμα,
πρβ οτρωματίζω κλπ ΚβίΙ Ηθ 1908528. Ρναζβν
Ρ&ιΐδβη. II 470, ΏαΙίβννιαηη ΑΜ 19ΙΟιοοιθ2,
ΕοβνΙ Ρ3θ1ιαιΐ8άΓϋο1<:Θ άθ8 §ι\ Β3ΐιΙΐ9η(3λνβΓΐί8
65α 653, 8Ι02 III σ 405 414.
1245' καινώι [λ]ουτρώνι- περί λουτρώνων πρβ
ά. σ. 1234/5.
1245;6 μετά τδτήν πρώτην δόσιν λα]6βεϊν πρβ
α. α ρ 123η/8, 8Ι03 9'
13 οο /ί£Γα τ^ δοσιν
λαβείν, πρβ αύτ στ 48 53/4 78 81 (πρβ άλλως
έπιλαβων68), 8Ι02 III σ 284 λ δόσις