DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Ek tou ergastēriou tōn Tralleōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0089
ΟΙκονόμος: Έκ τον εργαστηρίου των Τράλλεων. /9
ΑΕ 1923
Ταυρίοκος καϋ' νοΰεσίαν Μενεκράτονς, φύσει
δε Αρτεμιδώρου, Τραλλιανοϊ εποίησαν, ό δέ Ηϋ-
Ιθγ νοη α&Γίπη^βη Αϋι. ΜϊΙΙ. 1894, 39 έ.
'Απολλώνιος και Ταυρίσκος Αρτεμιδώρου, καϋ'
νο'&εσίαν δε Μενεκράτενς, Τραλλιανοϊ εποίησαν.
Οίοσδή-οτε ήθελεν αναγνώσει την οΰτω συντετα-
γμένην έπιγραφήν ασφαλώς δέν ήθελε συμπεράνει
5τί Ό Μενεκράτης ήτο "Ρόδιος. Έάν δε ό Απολ-
λώνιος καί Ό Γαυρίσκος ήθελον να δηλώσωσιν
ότι δ ΟετΌς αύτών πατήρ Μενεκράτης ήτο "Ρόδιος
πάντως δέν Οά συνέτασσον τήν έπιγραφήν, όπως
έπιβάλλέ'ι νά άποκαταστήσωμεν αυτήν τό κείμε-
νον του Πλινίου και όπως ορθώς αποκατέστησαν
αυτήν κατά τοΟτο ό τε ΚβνοΙ και ό ΗΠΙβί', εν τινι
λεπτομέρεια μόνον διαφέροντες αλλήλων. "Αν ό
Μενεκράτης ήτο "Ρόδιος, έν τη επιγραφή Οά εκείτο:
κα& νο&εσίαν δε Μενεκράτευς 'Ροδίον
Ή δικαιολογία ότι το όνομα Μενεκράτης
άπαντα έν "Ρόδω δέν είναι ικανή νά στήριξη τήν
.είκασίαν της καταγωγής του Μενεκράτους, διότι
το όνομα Μενεκράτης είναι Πανελλήνιον. Ειδικώς
δέ άπαντα και έν Τράλλεσι έν έπιγραφή' άωμ.
χρόνων (Μ. Παππακωνσταντίνου Τράλλεις, Συλ-
λογή Τραλλιανών έπιγραφών (1895) σελ. 59 άρ.
98 Μενεκράτης φάομήτωρ). Σημειωτέον προς
τούτοις ότι και το έΟος της ομωνυμίας πατρός
και υίοΰ δέν ήτο ξένον των Τράλλεων (Παππα-
κωνσταντίνου αΰτ. σελ. 57 άρ. 88: Αρτεμίδω-
ρος Αρτεμιδώρου νεώτερος και νιος αύτοϋ Αρτε-
μίδωρος!— Αναξαγόρας Άναζαγόρον κλ.π.)
Κατά ταύτα καί ό έν τω βωμώ της Περγά-
μου άπαντών Μενεκράτης Μενεκράτους είναι πι-
Οανώτατα Τραλλιανός. 'Αλλά τ°0 Μενεκράτους
τούτου άποδεικνυομένου έμμέσως ώς Τραλλιανου,
είναι ανάγκη νά δεχΟώμεν ότι και ό μετ' αυτού
συνδεδεμένος έν τη έπιγραφή' Διονυσιάδης είναι,
•διά τε τον τρόπον της συνδέσεως και τον χώρον του
έλλείποντος ένός και κοινοΟ έΟνικοΰ, και αυτός
ϊραλλιανός. Διά τούτο εικάζω ότι το έν τη έπι-
γραφή Ρι-ϋη1ίθ1 άρ. 70 έλλεΐπον έΟνικΌν ήτο:
Τραλλιανοϊ. Ό νοη Βαΐϊβ ένΟ' άν. έταύτισεν, ώς
είπον} τον Οετόν πατέρα τοΰ Απολλώνιου και του
Ταυρίσκου Μενεκράτη προς τον έν τω βωμώ
άπαντώντα. Περί της ταυτίσεως ταύτης Ό ΪΑρ-
ροΐά αοίΙϊΐΊ^ §β1β1ιΐ'<;. Αηζ. 1914, 351 καί Κο·
ρϊβη 240 σημ. 84 παρετήρησεν ο τι δέν άποδει
κνύεται αύτη. Πρόσκομμα έν πάση περιπτώσει
της ταυτίσεως τοΟ έν τη έό'δομάδι του Αϋσωνίου
Μοδβΐΐα στίχ. 307 άναφερομένου ώς διασήμου
άρχιτέκτονος Μενεκράτους προς τον έν τω βωμώ
της Περγάμου μετά του Δονυσιάδου άναφερόμε-
νον καλλιτέχνην είναι ότι Ό τελευταίος ούτος εί-
ναι πιθανώτατα γλύπτης, ό'πως καί οί άλλοι έπί
τοΟ βωμοΟ αναφερόμενοι καλλιτέχναι. Έκτος
έάν δεχΟώμεν ότι ό Μενεκράτης ήτο καί άρχιτέ-
κτιυν καί γλύπτης. Άλλα τί Οά ήμπόδιζε νά δε-
χΟώμεν ότι ό έν τη έπιγραφή' τοΰ βωμού άναφε-
ρόμενος Μενεκράτης Μενεκράτους εινε υιός του
διάσημου αρχιτέκτονας; "Ηκιστα φαίνεται έμπό-
διον ή χρονολογία του Φαρνεσείου ταύρου, ή όποια
δέν είναι άκρ βέστατα, άλλα μόνον άδρομερώς
καΟωρισμένη (ΚΙβΐη Κοίίοΐίο 14- περί τό 150
π Χ. Είρροΐά Κορίβη 48 μεταξύ 150 καί 50
π. Χ·). Αλλ οπωσδήποτε καί άν έχη τοΟτο, το
ζήτημα αποτελεί λεπτομέρειαν οίκογενεια/ήν &ύχί"
σημαντικήν. Τό σημαντικόν κέρδος εΐναι οτι ή
οικογένεια δέν είναι Ροδία, άλλά Τραλλιανή.
Άλλ' όταν έν έπιφανεστάτω μνημεία» οίος ό
βωμός της Περγάμου έξακριβουται ή συνεργασία
τεσσάρων τουλάχιστον Τραλλιανών τεχνιτών,
είναι δέ ενδεχομένη ή παρουσία καί άλλων, βε-
βαίως αί Τράλλεις δέν ήσαν δευτερεύουσά τις
καλλιτεχνική πόλις. Π Πέργαμος τών Άτταλικών
μετά τών προς τήν ΆΟηναϊκήν άκρόπολιν έστραμ-
μένων βλεμμάτων της φιλοδοξίας αυτών είναι ή
πηγή της τέχνης ταύτης, σπουδαιότατος δέ στα-
θμός αί Τράλλεις.
Τό έν τω Ευαγγελική Σχολή Τραλλιανον άντί-
γραφον της κεφαλής του δορυφόρου του Πολυ-
κλείτου έδημοσιεύΟη ήδη έν Εΐηζβ]&ιι£η3ΐιηΐ8η
ύπ' άριθ. 1338.
Τεμάχιον γραφικού" άναγλύφου έκ Τράλλεων
έδημοσίευσεν ό Τΐι. \νΐβ§3η(3 έν ΑΙΙι. ΜϊΙί. XXX-
VI 1911, 295. (Παπτακωνσταντινου αύτ. σ. 63,
11 6), "Π γραφή της αναθηματικής έπιγραφής (Πάνα
και Νύμφας Ύγία Σϋενέλ.ου άνέϋηκεν κατ δνιρον
κατά τήν συμπλήρωσιν του ΗΠΙθγ) ανάγει το
άνάγλυφον εις τάς αρχάς τοΟ 2ου π. Χ. αιώνος.
Είναι δέ καί το λείψανον τοΟτο χαρακτηριστι-
ΑΕ 1923
Ταυρίοκος καϋ' νοΰεσίαν Μενεκράτονς, φύσει
δε Αρτεμιδώρου, Τραλλιανοϊ εποίησαν, ό δέ Ηϋ-
Ιθγ νοη α&Γίπη^βη Αϋι. ΜϊΙΙ. 1894, 39 έ.
'Απολλώνιος και Ταυρίσκος Αρτεμιδώρου, καϋ'
νο'&εσίαν δε Μενεκράτενς, Τραλλιανοϊ εποίησαν.
Οίοσδή-οτε ήθελεν αναγνώσει την οΰτω συντετα-
γμένην έπιγραφήν ασφαλώς δέν ήθελε συμπεράνει
5τί Ό Μενεκράτης ήτο "Ρόδιος. Έάν δε ό Απολ-
λώνιος καί Ό Γαυρίσκος ήθελον να δηλώσωσιν
ότι δ ΟετΌς αύτών πατήρ Μενεκράτης ήτο "Ρόδιος
πάντως δέν Οά συνέτασσον τήν έπιγραφήν, όπως
έπιβάλλέ'ι νά άποκαταστήσωμεν αυτήν τό κείμε-
νον του Πλινίου και όπως ορθώς αποκατέστησαν
αυτήν κατά τοΟτο ό τε ΚβνοΙ και ό ΗΠΙβί', εν τινι
λεπτομέρεια μόνον διαφέροντες αλλήλων. "Αν ό
Μενεκράτης ήτο "Ρόδιος, έν τη επιγραφή Οά εκείτο:
κα& νο&εσίαν δε Μενεκράτευς 'Ροδίον
Ή δικαιολογία ότι το όνομα Μενεκράτης
άπαντα έν "Ρόδω δέν είναι ικανή νά στήριξη τήν
.είκασίαν της καταγωγής του Μενεκράτους, διότι
το όνομα Μενεκράτης είναι Πανελλήνιον. Ειδικώς
δέ άπαντα και έν Τράλλεσι έν έπιγραφή' άωμ.
χρόνων (Μ. Παππακωνσταντίνου Τράλλεις, Συλ-
λογή Τραλλιανών έπιγραφών (1895) σελ. 59 άρ.
98 Μενεκράτης φάομήτωρ). Σημειωτέον προς
τούτοις ότι και το έΟος της ομωνυμίας πατρός
και υίοΰ δέν ήτο ξένον των Τράλλεων (Παππα-
κωνσταντίνου αΰτ. σελ. 57 άρ. 88: Αρτεμίδω-
ρος Αρτεμιδώρου νεώτερος και νιος αύτοϋ Αρτε-
μίδωρος!— Αναξαγόρας Άναζαγόρον κλ.π.)
Κατά ταύτα καί ό έν τω βωμώ της Περγά-
μου άπαντών Μενεκράτης Μενεκράτους είναι πι-
Οανώτατα Τραλλιανός. 'Αλλά τ°0 Μενεκράτους
τούτου άποδεικνυομένου έμμέσως ώς Τραλλιανου,
είναι ανάγκη νά δεχΟώμεν ότι και ό μετ' αυτού
συνδεδεμένος έν τη έπιγραφή' Διονυσιάδης είναι,
•διά τε τον τρόπον της συνδέσεως και τον χώρον του
έλλείποντος ένός και κοινοΟ έΟνικοΰ, και αυτός
ϊραλλιανός. Διά τούτο εικάζω ότι το έν τη έπι-
γραφή Ρι-ϋη1ίθ1 άρ. 70 έλλεΐπον έΟνικΌν ήτο:
Τραλλιανοϊ. Ό νοη Βαΐϊβ ένΟ' άν. έταύτισεν, ώς
είπον} τον Οετόν πατέρα τοΰ Απολλώνιου και του
Ταυρίσκου Μενεκράτη προς τον έν τω βωμώ
άπαντώντα. Περί της ταυτίσεως ταύτης Ό ΪΑρ-
ροΐά αοίΙϊΐΊ^ §β1β1ιΐ'<;. Αηζ. 1914, 351 καί Κο·
ρϊβη 240 σημ. 84 παρετήρησεν ο τι δέν άποδει
κνύεται αύτη. Πρόσκομμα έν πάση περιπτώσει
της ταυτίσεως τοΟ έν τη έό'δομάδι του Αϋσωνίου
Μοδβΐΐα στίχ. 307 άναφερομένου ώς διασήμου
άρχιτέκτονος Μενεκράτους προς τον έν τω βωμώ
της Περγάμου μετά του Δονυσιάδου άναφερόμε-
νον καλλιτέχνην είναι ότι Ό τελευταίος ούτος εί-
ναι πιθανώτατα γλύπτης, ό'πως καί οί άλλοι έπί
τοΟ βωμοΟ αναφερόμενοι καλλιτέχναι. Έκτος
έάν δεχΟώμεν ότι ό Μενεκράτης ήτο καί άρχιτέ-
κτιυν καί γλύπτης. Άλλα τί Οά ήμπόδιζε νά δε-
χΟώμεν ότι ό έν τη έπιγραφή' τοΰ βωμού άναφε-
ρόμενος Μενεκράτης Μενεκράτους εινε υιός του
διάσημου αρχιτέκτονας; "Ηκιστα φαίνεται έμπό-
διον ή χρονολογία του Φαρνεσείου ταύρου, ή όποια
δέν είναι άκρ βέστατα, άλλα μόνον άδρομερώς
καΟωρισμένη (ΚΙβΐη Κοίίοΐίο 14- περί τό 150
π Χ. Είρροΐά Κορίβη 48 μεταξύ 150 καί 50
π. Χ·). Αλλ οπωσδήποτε καί άν έχη τοΟτο, το
ζήτημα αποτελεί λεπτομέρειαν οίκογενεια/ήν &ύχί"
σημαντικήν. Τό σημαντικόν κέρδος εΐναι οτι ή
οικογένεια δέν είναι Ροδία, άλλά Τραλλιανή.
Άλλ' όταν έν έπιφανεστάτω μνημεία» οίος ό
βωμός της Περγάμου έξακριβουται ή συνεργασία
τεσσάρων τουλάχιστον Τραλλιανών τεχνιτών,
είναι δέ ενδεχομένη ή παρουσία καί άλλων, βε-
βαίως αί Τράλλεις δέν ήσαν δευτερεύουσά τις
καλλιτεχνική πόλις. Π Πέργαμος τών Άτταλικών
μετά τών προς τήν ΆΟηναϊκήν άκρόπολιν έστραμ-
μένων βλεμμάτων της φιλοδοξίας αυτών είναι ή
πηγή της τέχνης ταύτης, σπουδαιότατος δέ στα-
θμός αί Τράλλεις.
Τό έν τω Ευαγγελική Σχολή Τραλλιανον άντί-
γραφον της κεφαλής του δορυφόρου του Πολυ-
κλείτου έδημοσιεύΟη ήδη έν Εΐηζβ]&ιι£η3ΐιηΐ8η
ύπ' άριθ. 1338.
Τεμάχιον γραφικού" άναγλύφου έκ Τράλλεων
έδημοσίευσεν ό Τΐι. \νΐβ§3η(3 έν ΑΙΙι. ΜϊΙί. XXX-
VI 1911, 295. (Παπτακωνσταντινου αύτ. σ. 63,
11 6), "Π γραφή της αναθηματικής έπιγραφής (Πάνα
και Νύμφας Ύγία Σϋενέλ.ου άνέϋηκεν κατ δνιρον
κατά τήν συμπλήρωσιν του ΗΠΙθγ) ανάγει το
άνάγλυφον εις τάς αρχάς τοΟ 2ου π. Χ. αιώνος.
Είναι δέ καί το λείψανον τοΟτο χαρακτηριστι-