DOI article:
Kastriōtēs, Panagiōtēs: Ioulianou tou Apostatou kephalē
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0130
120 Καστριώτης: Ιουλιανού τοϋ Άποστάτον κεφαλή.
ΑΕ 1923
Ιταλίας, μετ' αρχιεπισκοπής και 5500 κατοίκων,
της Επαρχίας Βασιλικάτης, ένθα ομιλείται το
έλληνοσαλεντικόν γλωσσικοί) ίόίωμα) όμοίαν προ-
τομήν. είκονίζουσαν άσφαλώς τον αυτοκράτορα
Ίουλιανόν 1 (είκ. 4).
4' Προτομή Ιουλιανού εν (μητροπόλει τής) ΑββΤβηζα.
Ανωτέρω εΐπομεν ότι ή ήμετέρα κεφαλή έχει
πολλάς ομοιότητας προς άλλας άποκειμένας έν
Μουσείοις τής Εσπερίας καί ιδίως προς την ετει
1896 έν 'Εφέσω τής Ιωνίας ( Αγιασολοΰκ -
"Αγιος θεολόγος; άνακαλυφΟεϊσαν ύπό τοΟ Ηββθΐ'-
άβγ και δή έν τω μέχρι σήμερον έν έρειπίοις σω-
ζομένω Οεάτρω τής πόλεως.
Ή κεφαλή αύτη είναι μαρμάρινη, έργον
τοΟ μ. Χ. Δ'. αιώνος. Ιαύτης έντύπωσιν έμποιεΐ
ιδίως ή ιδιάζουσα στέψι; και ή διακόσμησις, ήτις
ήτο ένδεικτική ίερωσύνης και δή άρχιερωσύνης,
ώς σήμερον μεταχειρίζονται οί Χριστιανοί αρ-
χιερείς τήν μίτραν μετά τής σχετικής κομμώ-
σεως). Περί τής κεφαλής εγραψεν ό Ινεργήσας
τάς έν 'Εφέσω άνασκάφάς Ηθΐ3θΓ(3βγ έν τή έκΟέ-
1 Τϊ|ν έν ΛΟΟΙΌΠΖ3 καθεδρικην Μητρόπολιν έ'πεσ/.ίφθΓ) τό πρώ-
τον ό άρ/αιολόγο; ΕβηΟΓΠΙβηΙ τω 1882. Είναι αΰτη ρυθμού νορ-
μανδικού κτισΟεΐσα τώ 1010 επι ερειπίων άρ'/αιοτερων του 8ου
αιώνος. Έπϊ του αετώματος της Μητροπόλεως ταύτης είναι ίίρυ ·
αένη νϋν ή προτοίλη του Ιουλιανού. Ταύτην άνεγνώρισεν ευΟϋς ό
Εβηοπη&ηί; ώς άνη'κουσαν εις τόν αυτοκράτορα Ίαυλιανο'ν, Έβε-
οα;ώΟη οέ ουνί μόνον εκ τών ναρακτητ-ιστιχών του τιροσιόπου και
της περίεργου κομμώσεως, δι' υψηλού στέμματος, άλλα και δι1 επι-
γραφής σωζόμενης επί του βάθρου, φερούσης δέ τό ό'νομα του Ιου-
λιανού ΥΙ,ΐΑΝ κα'ι δημοσιευθείσης υπό τοϋ Κδίββΐ έν 1(5IX, 417
(Πρβ. και 8. Κβΐ'ΠΗΟΐι έν Κον. ΒΓΟίΐ. 1901 σελ. 351).
σει αύτοΰ, ο δέ "Αγγλος αρχαιολόγο; Ο. Ρ. Ηίΐΐ
εγραψεν άρθρον ό'λον έν ^ΙΐΓθδΙιβίίθ 1899 σ. 245
μετ' εικόνος ύπ' αριθ. 131, ήνάπέστει/εν αϋτω ό
πολύς Οίίο Ββηηάοΐ'ί. Δημοσιεύει δέ ό ΗίΙΙ και
άλλας τοιαύτας κεφάλας και προτομάς, άς ώς τε-
χνοκρίτης ανάγει εις σειράς καλλιτεχνικών έργων
εις ιερείς και αρχιερείς άναφερομένας. Δυστυχώς
αί προτομαί αύται διά στεφάνων κοσμούμεναι (πρβ.
εικόνας έν ,ΙδΙίΓββΙιβΠο άρ. 131— 134 σελ.
245 έ). δεν διατηρούνται καλώς, πλην τής ύπ'
αριθ. 131 (πίνας" VIII) έφ' ής παρατηρεί τις
τόν άνάγλυπτον κύκλον άλλ έν τή ύπ' άοιΟ.
132 τών ^ΤαΙίϊ'βΒίιβίΊθ παρατηρείται τάσις ποός
προσομοίωσιν προς τον επί τών νομισμάτων
γνωστόν τύπον του αύτοκράτορρς Σεπτιμίου Σευή-
ρου, έν τή άριστερα είκόνι ή όμοιότης είναι προς
τήν του Καρακάλλου, ό'στις παρίσταται κλίνων
τήν κεφαλήν έπί Οάτερα, έν τή δεξιά δέ φαίνεται
ότι παρίσταται ό Γέτας ούτω συνταυτίζει ό ΗΠ1
τάς προτομάς ταύτας, περί δέ τών άλλων αδυ-
νατεί να έςενέγκη γνώμην έκ τών φωτογραφιών,
άς φιλοφρόνως άπέστειλε αύτώ ό Ιϊθΐ3βΓ€ΐβγ, συν-
άγει ό'μως τι πόρισμα δ'τι αύται στεφανηφόροι
ούσαι και φέρουσαι παραστάσεις τών θεοτήτων,
άς έλάτρευον, αναφέρονται είς παλαιόν έΟιμον τής
ειδωλολατρικής αρχαιότητος 1, ούτως οί ίερεϊς τής
λατρείας τών Αυγούστων (οοΓοη&Ιϊ τών κοινών)
εφερον ομοιώματα, β££ί°;ϊβ3, τών Αυγούστων έπί
τών στεφάνων αύτών, ώς λέγει ό Σουητώνιος (έν
βίω Δομιτίου 4) μετ άμφιέσεως παραπλήσιας προς
τούς Φλαβιαλίους ίερεϊς.
Αί εικόνες αύται τής Εφέσου είναι εΐκονιστικαί
ατόμων κα'ι δή τή; Αΰγουστείου λατρείας ύπό τύ-
πον αρχιερέων και άρχιερειών, ώς αί ύπό του
ΙιηΙιοοϊ-ΒΙιπηβΓ έν ,ΙΗ8 1898, 180 δημοσιευθεί-
1 "Οτι και ό στέφανος ην έμβλημα τών ιερέων έν τή άρ'/αιότη-ι
έ*/ομιν παράδειγμα έπϊ άναγλύρου αναθηματικού (Γδ. άοιΟ. Συλλογής
Γλυπτών Έθνικοϋ Μουτείου 3492) έσ/άτως εΟρεθέντος έπϊ της άοι-
στε ας δνΟης τοϋ Ίλισοϋ παρα τό Παγκράτι, οϋ/ί κατα νώοαν
πιΟανιότατα δέ προερ-/όμενον έχ τοϋ έγγΰς έκεΐ τοποθετοιμένου Γυ-
μνασίου τοϋ έν Κυνοσάργει κα; άφιερο>μένου τώ Ήρακλεΐ ('Ηρόδ. Ε'.
63 Ε' 116-Παυσ. 'Λττικ. 19 3,-Σουΐδας και ΊΙσυ/. έν λ. Κυ-
νόσαργες.— Πρβ. «αϊ II. Καστριώτου «7α Μνημεία τών 'Αθηνών >
ΆΟηνησι 1902 οελ. 101). Εν τώ αναγλύφω τούτα) βλέποαεν τόν
Ήρακ/έα στεφανοϋντα τόν πρό αύτοϋ ίστάμενον ιερέα, νοατοΰντα
εν τη καΟειμένγ} δεςια "/ειρί μά'/αιραν, σύμοολον και τοϋτο τοϋ επαγ-
γέλματος τοϋ ιερέως (=0ύτουι. Πρδ. και τό ΰπ' αριθ. 772 τοϋ
Έΐν. Μουσείου άνάγλυφον και Λ. ίνεραμόπουλον έν ΛΚ 1920 42.
β 8 26
ΑΕ 1923
Ιταλίας, μετ' αρχιεπισκοπής και 5500 κατοίκων,
της Επαρχίας Βασιλικάτης, ένθα ομιλείται το
έλληνοσαλεντικόν γλωσσικοί) ίόίωμα) όμοίαν προ-
τομήν. είκονίζουσαν άσφαλώς τον αυτοκράτορα
Ίουλιανόν 1 (είκ. 4).
4' Προτομή Ιουλιανού εν (μητροπόλει τής) ΑββΤβηζα.
Ανωτέρω εΐπομεν ότι ή ήμετέρα κεφαλή έχει
πολλάς ομοιότητας προς άλλας άποκειμένας έν
Μουσείοις τής Εσπερίας καί ιδίως προς την ετει
1896 έν 'Εφέσω τής Ιωνίας ( Αγιασολοΰκ -
"Αγιος θεολόγος; άνακαλυφΟεϊσαν ύπό τοΟ Ηββθΐ'-
άβγ και δή έν τω μέχρι σήμερον έν έρειπίοις σω-
ζομένω Οεάτρω τής πόλεως.
Ή κεφαλή αύτη είναι μαρμάρινη, έργον
τοΟ μ. Χ. Δ'. αιώνος. Ιαύτης έντύπωσιν έμποιεΐ
ιδίως ή ιδιάζουσα στέψι; και ή διακόσμησις, ήτις
ήτο ένδεικτική ίερωσύνης και δή άρχιερωσύνης,
ώς σήμερον μεταχειρίζονται οί Χριστιανοί αρ-
χιερείς τήν μίτραν μετά τής σχετικής κομμώ-
σεως). Περί τής κεφαλής εγραψεν ό Ινεργήσας
τάς έν 'Εφέσω άνασκάφάς Ηθΐ3θΓ(3βγ έν τή έκΟέ-
1 Τϊ|ν έν ΛΟΟΙΌΠΖ3 καθεδρικην Μητρόπολιν έ'πεσ/.ίφθΓ) τό πρώ-
τον ό άρ/αιολόγο; ΕβηΟΓΠΙβηΙ τω 1882. Είναι αΰτη ρυθμού νορ-
μανδικού κτισΟεΐσα τώ 1010 επι ερειπίων άρ'/αιοτερων του 8ου
αιώνος. Έπϊ του αετώματος της Μητροπόλεως ταύτης είναι ίίρυ ·
αένη νϋν ή προτοίλη του Ιουλιανού. Ταύτην άνεγνώρισεν ευΟϋς ό
Εβηοπη&ηί; ώς άνη'κουσαν εις τόν αυτοκράτορα Ίαυλιανο'ν, Έβε-
οα;ώΟη οέ ουνί μόνον εκ τών ναρακτητ-ιστιχών του τιροσιόπου και
της περίεργου κομμώσεως, δι' υψηλού στέμματος, άλλα και δι1 επι-
γραφής σωζόμενης επί του βάθρου, φερούσης δέ τό ό'νομα του Ιου-
λιανού ΥΙ,ΐΑΝ κα'ι δημοσιευθείσης υπό τοϋ Κδίββΐ έν 1(5IX, 417
(Πρβ. και 8. Κβΐ'ΠΗΟΐι έν Κον. ΒΓΟίΐ. 1901 σελ. 351).
σει αύτοΰ, ο δέ "Αγγλος αρχαιολόγο; Ο. Ρ. Ηίΐΐ
εγραψεν άρθρον ό'λον έν ^ΙΐΓθδΙιβίίθ 1899 σ. 245
μετ' εικόνος ύπ' αριθ. 131, ήνάπέστει/εν αϋτω ό
πολύς Οίίο Ββηηάοΐ'ί. Δημοσιεύει δέ ό ΗίΙΙ και
άλλας τοιαύτας κεφάλας και προτομάς, άς ώς τε-
χνοκρίτης ανάγει εις σειράς καλλιτεχνικών έργων
εις ιερείς και αρχιερείς άναφερομένας. Δυστυχώς
αί προτομαί αύται διά στεφάνων κοσμούμεναι (πρβ.
εικόνας έν ,ΙδΙίΓββΙιβΠο άρ. 131— 134 σελ.
245 έ). δεν διατηρούνται καλώς, πλην τής ύπ'
αριθ. 131 (πίνας" VIII) έφ' ής παρατηρεί τις
τόν άνάγλυπτον κύκλον άλλ έν τή ύπ' άοιΟ.
132 τών ^ΤαΙίϊ'βΒίιβίΊθ παρατηρείται τάσις ποός
προσομοίωσιν προς τον επί τών νομισμάτων
γνωστόν τύπον του αύτοκράτορρς Σεπτιμίου Σευή-
ρου, έν τή άριστερα είκόνι ή όμοιότης είναι προς
τήν του Καρακάλλου, ό'στις παρίσταται κλίνων
τήν κεφαλήν έπί Οάτερα, έν τή δεξιά δέ φαίνεται
ότι παρίσταται ό Γέτας ούτω συνταυτίζει ό ΗΠ1
τάς προτομάς ταύτας, περί δέ τών άλλων αδυ-
νατεί να έςενέγκη γνώμην έκ τών φωτογραφιών,
άς φιλοφρόνως άπέστειλε αύτώ ό Ιϊθΐ3βΓ€ΐβγ, συν-
άγει ό'μως τι πόρισμα δ'τι αύται στεφανηφόροι
ούσαι και φέρουσαι παραστάσεις τών θεοτήτων,
άς έλάτρευον, αναφέρονται είς παλαιόν έΟιμον τής
ειδωλολατρικής αρχαιότητος 1, ούτως οί ίερεϊς τής
λατρείας τών Αυγούστων (οοΓοη&Ιϊ τών κοινών)
εφερον ομοιώματα, β££ί°;ϊβ3, τών Αυγούστων έπί
τών στεφάνων αύτών, ώς λέγει ό Σουητώνιος (έν
βίω Δομιτίου 4) μετ άμφιέσεως παραπλήσιας προς
τούς Φλαβιαλίους ίερεϊς.
Αί εικόνες αύται τής Εφέσου είναι εΐκονιστικαί
ατόμων κα'ι δή τή; Αΰγουστείου λατρείας ύπό τύ-
πον αρχιερέων και άρχιερειών, ώς αί ύπό του
ΙιηΙιοοϊ-ΒΙιπηβΓ έν ,ΙΗ8 1898, 180 δημοσιευθεί-
1 "Οτι και ό στέφανος ην έμβλημα τών ιερέων έν τή άρ'/αιότη-ι
έ*/ομιν παράδειγμα έπϊ άναγλύρου αναθηματικού (Γδ. άοιΟ. Συλλογής
Γλυπτών Έθνικοϋ Μουτείου 3492) έσ/άτως εΟρεθέντος έπϊ της άοι-
στε ας δνΟης τοϋ Ίλισοϋ παρα τό Παγκράτι, οϋ/ί κατα νώοαν
πιΟανιότατα δέ προερ-/όμενον έχ τοϋ έγγΰς έκεΐ τοποθετοιμένου Γυ-
μνασίου τοϋ έν Κυνοσάργει κα; άφιερο>μένου τώ Ήρακλεΐ ('Ηρόδ. Ε'.
63 Ε' 116-Παυσ. 'Λττικ. 19 3,-Σουΐδας και ΊΙσυ/. έν λ. Κυ-
νόσαργες.— Πρβ. «αϊ II. Καστριώτου «7α Μνημεία τών 'Αθηνών >
ΆΟηνησι 1902 οελ. 101). Εν τώ αναγλύφω τούτα) βλέποαεν τόν
Ήρακ/έα στεφανοϋντα τόν πρό αύτοϋ ίστάμενον ιερέα, νοατοΰντα
εν τη καΟειμένγ} δεςια "/ειρί μά'/αιραν, σύμοολον και τοϋτο τοϋ επαγ-
γέλματος τοϋ ιερέως (=0ύτουι. Πρδ. και τό ΰπ' αριθ. 772 τοϋ
Έΐν. Μουσείου άνάγλυφον και Λ. ίνεραμόπουλον έν ΛΚ 1920 42.
β 8 26