DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0161
ΑΕ 1924
Θεαααλικαι έπίγραφαΐ
161
394 (ΜΕ 27· πρβ. 10 IX, αριθ. 1281 και ΑΕ 1913 σελ. 103-104)· Στήλη μαρμά-
ρου ύπομέλανος, έκ των πλευρών μόνον ακέραιος, οπίσω δε άπεσχισμένη. — Ύψ. 028Γ),
πλάτ. 0-42, πάχ. 0Ό45. Απεκόμισα οπόθεν την ύπ' αριθ. 391.
Άνωτάτω διετηρήθη κενόν ΰψ. 0Ό82, όπερ θά ήτό ποτε κατειλημμένον υπό
γραπτής πο?υυχρώμου κορωνίδος, μεθ'ο άρχεται ή επιγραφή, μετρίως βαθέως και επιμελώς
χαραχθεΐσα· ΰψ. γραμμ., πολλαχοΰ ισχυρώς άποτρι6έντ(ΰν, Ο012-Ο024, διάστιχ. 0ΌΟ8.
Τη βοηθεία των υπό τοϋ Ηβιιζβγ και τοϋ Κβπι
Αα[κ]λ[η]πιώ· [ Αρύβ- άποδιδομένων γραμμάτων, οϊτινες εΐδον έν βελτίονι
6α[ς] Ν[ι]κομ[αχου καταστάσει τον λίθον, προσεπάθησα να συμπλήρωσα:»
ιερ]η[τ]εν[αας ^ ελλείποντα δια τών περισωθέντων Ιχνών. Έν στίχ. 1
Μέ[ν]α[ν]δρο[ς ΕΙύΒΓιότον < , η Ρ , , . . _ ,. . , „
,. γ, ,, ,ηϊη γ υπόκειται ρευαιως Αακληπιω, ως εγραψεν ο Ηβιιζβγ,
5 Αρια [τ] όνους Αρν/β]ρο[υ * ' _ ' , ,
,. \γ,ί γ ουνι Ασκληπιων, του Ν μη διαγιγνωσκομενου. Ο
Αφθονητος, Ηρακλ[ε]ω[ν. „ ,
Αεοννανος Δημοπράτον 1^Ζνζ' λτ»Υων ε^ Ρας' θά Ίϊτ0 Α^ββθζ, Α υπάρχον-
]γων Παναανίου τ0? προσφυεστέρου και γνωριμωτέρου ονόματος. Τοϋ
.... ]0ς Μ[ενέ]χ[ο]ν στίχ. 3 διακρίνονται σκιώδη μεν άλλα σαφή ίχνη της
10 -------- ]ο[ν. τεθείσης λέξεως. Έκ της άρχής τοϋ στίχ. 8 έλλείπουσι
τρία γράμματα, ών τό τελευταΐον είνε ϊσως Ε ή Ρ, ου
διακρίνονται τινα ϊχνη της άνω κεραίας· ύπήρχεν άρα μάλλον Φλέγων ή "Αργών, ήττον
δέ Άρήγων. Έν στίχ. 9 ό Ηβιιζβγ-Κβι·η παρέχουσι μένους, όπερ δεν έγκρίνουσι τά ϊχνη·
τό ύπ'έμοϋ τεθέν εΐναι■ πιθανώτερον, καίτοι ή δι' ενός Κ γραφή τοϋ Μενέκκας (ζ Με-
νεκράτης) θά ήτο ούχι λίαν συνήθης. Τοΰ στίχ. 10 διετηρήθησαν ασαφή ϊχνη τριών
γραμμάτων.
Υπόκειται δέ και ένθάδε κοινή άνάθεσις πολιτών μετά τοΰ ιερέως, οϊας εϊδομεν
έν ταΐς δυσί προηγουμέναις έπιγραφαΐς,
ών αΰτη εΐναι ίκανώς νεωτέρα, λόγο)
τοϋ Σ, Α, Θ κλ. γραμμάτων κείνται δέ ^| ^ '
οί χρόνοι αυτής περί τάς άρχας τής Β' ΐΜΗΗΗ^Ί^ '^ΜΗΒ^"^^ν^>~
πΧ έκατοντοειηρίδος. Οί έν στίχ. 6-7
άναγραφόμενοι εΐναι τρεις άδελφοί·
Ότι ο ιερεύς τοϋ Ασκληπιού ήτο και
έν Πυθίω επώνυμος, ως έν πλείσταις
Περραιβικαΐς πόλεσιν, εμφαίνεται έκ
τών δημοσιευθησομένων κατωτέρω επι-
γραφών τών άπύ τοϋ 30 π. Χρ. χρόνων.
395 (είκ. 7- ΜΕ 49 πρβ. ΙΟ IX.,
άριθ. 1287 και ΑΕ 1913 σελ. 167).
Στήλη λευκοΰ μαρμάρου, ολίγον ύπο-
μέλανος, άκέραιος, πλην μικρών αποσχί-
σεων κάτω ?.ήγει ευθέως άνευ γόμ-
»«.*· £·>,. γ/ ■ _ Γ=άοιι?. 3Θ5' άιάΟεοις άηηοωϊοϋέιτι νεχοφ,
φου, εξ ου οηλουται οτι ενεσφηνουτο
έν τόρμω βάθρου όλη ή στήλη επί τό άπαιτοΰμενον ολίγον τοϋ ύψους αυτής έκ τών
■Κ
Θεαααλικαι έπίγραφαΐ
161
394 (ΜΕ 27· πρβ. 10 IX, αριθ. 1281 και ΑΕ 1913 σελ. 103-104)· Στήλη μαρμά-
ρου ύπομέλανος, έκ των πλευρών μόνον ακέραιος, οπίσω δε άπεσχισμένη. — Ύψ. 028Γ),
πλάτ. 0-42, πάχ. 0Ό45. Απεκόμισα οπόθεν την ύπ' αριθ. 391.
Άνωτάτω διετηρήθη κενόν ΰψ. 0Ό82, όπερ θά ήτό ποτε κατειλημμένον υπό
γραπτής πο?υυχρώμου κορωνίδος, μεθ'ο άρχεται ή επιγραφή, μετρίως βαθέως και επιμελώς
χαραχθεΐσα· ΰψ. γραμμ., πολλαχοΰ ισχυρώς άποτρι6έντ(ΰν, Ο012-Ο024, διάστιχ. 0ΌΟ8.
Τη βοηθεία των υπό τοϋ Ηβιιζβγ και τοϋ Κβπι
Αα[κ]λ[η]πιώ· [ Αρύβ- άποδιδομένων γραμμάτων, οϊτινες εΐδον έν βελτίονι
6α[ς] Ν[ι]κομ[αχου καταστάσει τον λίθον, προσεπάθησα να συμπλήρωσα:»
ιερ]η[τ]εν[αας ^ ελλείποντα δια τών περισωθέντων Ιχνών. Έν στίχ. 1
Μέ[ν]α[ν]δρο[ς ΕΙύΒΓιότον < , η Ρ , , . . _ ,. . , „
,. γ, ,, ,ηϊη γ υπόκειται ρευαιως Αακληπιω, ως εγραψεν ο Ηβιιζβγ,
5 Αρια [τ] όνους Αρν/β]ρο[υ * ' _ ' , ,
,. \γ,ί γ ουνι Ασκληπιων, του Ν μη διαγιγνωσκομενου. Ο
Αφθονητος, Ηρακλ[ε]ω[ν. „ ,
Αεοννανος Δημοπράτον 1^Ζνζ' λτ»Υων ε^ Ρας' θά Ίϊτ0 Α^ββθζ, Α υπάρχον-
]γων Παναανίου τ0? προσφυεστέρου και γνωριμωτέρου ονόματος. Τοϋ
.... ]0ς Μ[ενέ]χ[ο]ν στίχ. 3 διακρίνονται σκιώδη μεν άλλα σαφή ίχνη της
10 -------- ]ο[ν. τεθείσης λέξεως. Έκ της άρχής τοϋ στίχ. 8 έλλείπουσι
τρία γράμματα, ών τό τελευταΐον είνε ϊσως Ε ή Ρ, ου
διακρίνονται τινα ϊχνη της άνω κεραίας· ύπήρχεν άρα μάλλον Φλέγων ή "Αργών, ήττον
δέ Άρήγων. Έν στίχ. 9 ό Ηβιιζβγ-Κβι·η παρέχουσι μένους, όπερ δεν έγκρίνουσι τά ϊχνη·
τό ύπ'έμοϋ τεθέν εΐναι■ πιθανώτερον, καίτοι ή δι' ενός Κ γραφή τοϋ Μενέκκας (ζ Με-
νεκράτης) θά ήτο ούχι λίαν συνήθης. Τοΰ στίχ. 10 διετηρήθησαν ασαφή ϊχνη τριών
γραμμάτων.
Υπόκειται δέ και ένθάδε κοινή άνάθεσις πολιτών μετά τοΰ ιερέως, οϊας εϊδομεν
έν ταΐς δυσί προηγουμέναις έπιγραφαΐς,
ών αΰτη εΐναι ίκανώς νεωτέρα, λόγο)
τοϋ Σ, Α, Θ κλ. γραμμάτων κείνται δέ ^| ^ '
οί χρόνοι αυτής περί τάς άρχας τής Β' ΐΜΗΗΗ^Ί^ '^ΜΗΒ^"^^ν^>~
πΧ έκατοντοειηρίδος. Οί έν στίχ. 6-7
άναγραφόμενοι εΐναι τρεις άδελφοί·
Ότι ο ιερεύς τοϋ Ασκληπιού ήτο και
έν Πυθίω επώνυμος, ως έν πλείσταις
Περραιβικαΐς πόλεσιν, εμφαίνεται έκ
τών δημοσιευθησομένων κατωτέρω επι-
γραφών τών άπύ τοϋ 30 π. Χρ. χρόνων.
395 (είκ. 7- ΜΕ 49 πρβ. ΙΟ IX.,
άριθ. 1287 και ΑΕ 1913 σελ. 167).
Στήλη λευκοΰ μαρμάρου, ολίγον ύπο-
μέλανος, άκέραιος, πλην μικρών αποσχί-
σεων κάτω ?.ήγει ευθέως άνευ γόμ-
»«.*· £·>,. γ/ ■ _ Γ=άοιι?. 3Θ5' άιάΟεοις άηηοωϊοϋέιτι νεχοφ,
φου, εξ ου οηλουται οτι ενεσφηνουτο
έν τόρμω βάθρου όλη ή στήλη επί τό άπαιτοΰμενον ολίγον τοϋ ύψους αυτής έκ τών
■Κ