DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0162
152
'Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπούλου
ΑΕ 1924
κάτω· έποιήθη δέ έν εΐδει ναΐσκου: δύο παραστάδες εκατέρωθεν, άνευ δηλώσεως κιο-
νοκράνωλ', άνέχουσιν έπιστΰλιον και οριζόντων στέγην, διά τίνων χαραγών δηλωθεΐ-
σαν, μετά τριών ακροατηρίων, ήτοι άνθεμωτών κεραμίδων, ών τά πολλά άπεσχίσθησαν.—
Ύχ\>. 0-515, πλάτ. 0.515, πάχ. ΟΊΟ.
Άπετείχισα εκ της εκκλησίας "Αγίου Νικολάου τοϋ χωρίου Σέλος.
Ή επιγραφή έχαράχθη επί τοϋ έπιστυλίου λίαν βαθέως και καλώς· ΰψ. γραμμ.
0Ό17-0Ό18.
Άγάθων "Ηρωνι εύχήν.
Ύπ' αυτήν έν βαθεϊ αναγλύφω παρίσταται βραχυγένειος ίππεύς, ό "Ηρων, καλ-
πάζων προς δεξιά, φορών χιτώνα βραχύν, έζωσμένον περί τήν όσφύν, και χλαμύδα ήνεμι-
σμένην. Γσως και ένδρομίδας· διά της αριστεράς κρατεί τον χαλινόν τοϋ ίππου, ού ή χαίτη
άπεδόθη διά χαραγών σχηματικώς ώς καί τι κόσμημα υπέρ τό μέτωπον, έ'τι δέ έπίσαγμα
όρθογώνιον μετά παρυφής, έφ' ου έκχύνεται ό χι.τών τήν δέ δεξιάν ύψοΐ τεταμένην,
ίνα ρίψη ακόντων κατά τον τύπον ταραντίνων Θεσσαλών ιππέων, κατ' αγριόχοιρου
βεβαίως, έξερχομένου έκ λόχμης, οΰ ατελέστατα παρεστάθη ή κεφαλή καί τι τοϋ λαιμοϋ'
υπό τον ϊππον ορμά κύων, κατά τοϋ κάπρου βεβαίως- προ τοϋ ίππέως και κατά τά πολλά
προ της παραστάδος. παρίσταται ό συνήθης βωμός, παραλληλεπίπεδος, έχων προεξέχον
μέτωπον διπλοϋν μέν κάτω, άπλοϋν δέ άνω, έφ' ού ύπάρχουσι δύο πόπανα, τό μέν εν κωνι-
κόν, τό δέ έτερον όρθογώνιον όπισθεν τοϋ βωμοϋ υπάρχει δένδρον μετ' άτελοΰς δη?αΐ>-
σεως κλάδων κα< φύλλων, ού περί τον κορμόν έχει περιελιχθή ο ιερός όφις εις δύο σχε-
δόν σπείρας, έκβάλλων τήν κεφαλήν προς τον ιππέα- περί της σημασίας τοϋ όφεως εΐπον έν
'Αρχ. Έφημ. 1917 σελ. 159 τά δέοντα.
"Οτι πρόκειται περι επιτύμβιου μνημείου δεν δύναται νά προκύψτ) αμφιβολία τις·
ή επιγραφή όμως έχει σαφώς τύπον αναθέσεως, δυναμένης ώς έξης νά κατανοηθη· ό Άγά-
Ό>ων1 εχων φίλον ή συγγενή τον Ηρωνα, έκτέρισε καί έθαψεν αυτός, ίδρυσε δέ και τήν
στήλην ταύτην τω άφηρωϊσθέντι νεκρω ώς εύχήν αν ήτο στενός συγγενής, θά ανέγραφε
βεβαίως τοΰτο- διά της τοιαύτης αναγραφής δηλοϋται ότι ή προς τους νεκρούς ευσέβεια
και Λ,ατρεία ήτο σχεδόν ισοδύναμος τή προς τους θεούς.
Παρά τους δηλουμένους διά της επιγραφής μεταγενεστέρους χρόνους, ήτοι τά μέσα
που της Β' μΧ εκατονταετή ρ ίδός, ό ίππεύς παρεστάθη μεΟ' ικανής ζωηρότητος, άληθείας
και τέχνης, διότι ύπήρχον βεβαίως καί έν Πυθία) πλείστα τοιαΰτα πρότυπα, άρτιας τέχνης,
ίνα μιμηθή τι έξ αυτών καί ό τεχνίτης ούτος.
390 (εικ. 8' ΜΕ 47). Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος, δεξιά μόνον ακέραιος· διε-
τηρήθη έν μέσο) της στήλης βάθυσμα ναΐσκου και πλαισίου, εκατέρωθεν αύτοϋ· έν τω
βαθύσματι παρεστάθη δι' αβαθούς άναγλύφου άνήρ οπλίτης, ό άποθανών, σχεδόν κατ'ένώ-
πιον, βαδίζων προς δεξιά, φέρουν τό μείζον βάρος-τοϋ σώματος επί τοϋ άριστεροϋ σκέλους,
τοϋ άκρου ποδός, ήρωϊκώς γυμνοϋ, πατοϋντος πλήρως δι' όλου τοϋ πέλματος, άποσύρων
δέ τό δεξιόν προς τά οπίσω κακαμμένον έν αναπαύσει- φορεί θώρακα μετά τριπλοϋ θυσάν-
νου, κατερχομένου καθέτως, κράνος βραχύ, και κρατεί κανονικώς διά της άριστεράς τήν
ελλειψοειδή άσπίδα, έν φ τήν δεξιάν καταβιβάξει, έρειδομένην που, ή κρατοϋσαν ήπίως
τι, βεβαίως τήν κεφαλήν τοϋ ξίφους. — "Υψ. 0-50, πλάτ. 0.25, πάχ. 0.09.
• 17 ι 27
'Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπούλου
ΑΕ 1924
κάτω· έποιήθη δέ έν εΐδει ναΐσκου: δύο παραστάδες εκατέρωθεν, άνευ δηλώσεως κιο-
νοκράνωλ', άνέχουσιν έπιστΰλιον και οριζόντων στέγην, διά τίνων χαραγών δηλωθεΐ-
σαν, μετά τριών ακροατηρίων, ήτοι άνθεμωτών κεραμίδων, ών τά πολλά άπεσχίσθησαν.—
Ύχ\>. 0-515, πλάτ. 0.515, πάχ. ΟΊΟ.
Άπετείχισα εκ της εκκλησίας "Αγίου Νικολάου τοϋ χωρίου Σέλος.
Ή επιγραφή έχαράχθη επί τοϋ έπιστυλίου λίαν βαθέως και καλώς· ΰψ. γραμμ.
0Ό17-0Ό18.
Άγάθων "Ηρωνι εύχήν.
Ύπ' αυτήν έν βαθεϊ αναγλύφω παρίσταται βραχυγένειος ίππεύς, ό "Ηρων, καλ-
πάζων προς δεξιά, φορών χιτώνα βραχύν, έζωσμένον περί τήν όσφύν, και χλαμύδα ήνεμι-
σμένην. Γσως και ένδρομίδας· διά της αριστεράς κρατεί τον χαλινόν τοϋ ίππου, ού ή χαίτη
άπεδόθη διά χαραγών σχηματικώς ώς καί τι κόσμημα υπέρ τό μέτωπον, έ'τι δέ έπίσαγμα
όρθογώνιον μετά παρυφής, έφ' ου έκχύνεται ό χι.τών τήν δέ δεξιάν ύψοΐ τεταμένην,
ίνα ρίψη ακόντων κατά τον τύπον ταραντίνων Θεσσαλών ιππέων, κατ' αγριόχοιρου
βεβαίως, έξερχομένου έκ λόχμης, οΰ ατελέστατα παρεστάθη ή κεφαλή καί τι τοϋ λαιμοϋ'
υπό τον ϊππον ορμά κύων, κατά τοϋ κάπρου βεβαίως- προ τοϋ ίππέως και κατά τά πολλά
προ της παραστάδος. παρίσταται ό συνήθης βωμός, παραλληλεπίπεδος, έχων προεξέχον
μέτωπον διπλοϋν μέν κάτω, άπλοϋν δέ άνω, έφ' ού ύπάρχουσι δύο πόπανα, τό μέν εν κωνι-
κόν, τό δέ έτερον όρθογώνιον όπισθεν τοϋ βωμοϋ υπάρχει δένδρον μετ' άτελοΰς δη?αΐ>-
σεως κλάδων κα< φύλλων, ού περί τον κορμόν έχει περιελιχθή ο ιερός όφις εις δύο σχε-
δόν σπείρας, έκβάλλων τήν κεφαλήν προς τον ιππέα- περί της σημασίας τοϋ όφεως εΐπον έν
'Αρχ. Έφημ. 1917 σελ. 159 τά δέοντα.
"Οτι πρόκειται περι επιτύμβιου μνημείου δεν δύναται νά προκύψτ) αμφιβολία τις·
ή επιγραφή όμως έχει σαφώς τύπον αναθέσεως, δυναμένης ώς έξης νά κατανοηθη· ό Άγά-
Ό>ων1 εχων φίλον ή συγγενή τον Ηρωνα, έκτέρισε καί έθαψεν αυτός, ίδρυσε δέ και τήν
στήλην ταύτην τω άφηρωϊσθέντι νεκρω ώς εύχήν αν ήτο στενός συγγενής, θά ανέγραφε
βεβαίως τοΰτο- διά της τοιαύτης αναγραφής δηλοϋται ότι ή προς τους νεκρούς ευσέβεια
και Λ,ατρεία ήτο σχεδόν ισοδύναμος τή προς τους θεούς.
Παρά τους δηλουμένους διά της επιγραφής μεταγενεστέρους χρόνους, ήτοι τά μέσα
που της Β' μΧ εκατονταετή ρ ίδός, ό ίππεύς παρεστάθη μεΟ' ικανής ζωηρότητος, άληθείας
και τέχνης, διότι ύπήρχον βεβαίως καί έν Πυθία) πλείστα τοιαΰτα πρότυπα, άρτιας τέχνης,
ίνα μιμηθή τι έξ αυτών καί ό τεχνίτης ούτος.
390 (εικ. 8' ΜΕ 47). Στήλη μαρμάρου ύπομέλανος, δεξιά μόνον ακέραιος· διε-
τηρήθη έν μέσο) της στήλης βάθυσμα ναΐσκου και πλαισίου, εκατέρωθεν αύτοϋ· έν τω
βαθύσματι παρεστάθη δι' αβαθούς άναγλύφου άνήρ οπλίτης, ό άποθανών, σχεδόν κατ'ένώ-
πιον, βαδίζων προς δεξιά, φέρουν τό μείζον βάρος-τοϋ σώματος επί τοϋ άριστεροϋ σκέλους,
τοϋ άκρου ποδός, ήρωϊκώς γυμνοϋ, πατοϋντος πλήρως δι' όλου τοϋ πέλματος, άποσύρων
δέ τό δεξιόν προς τά οπίσω κακαμμένον έν αναπαύσει- φορεί θώρακα μετά τριπλοϋ θυσάν-
νου, κατερχομένου καθέτως, κράνος βραχύ, και κρατεί κανονικώς διά της άριστεράς τήν
ελλειψοειδή άσπίδα, έν φ τήν δεξιάν καταβιβάξει, έρειδομένην που, ή κρατοϋσαν ήπίως
τι, βεβαίως τήν κεφαλήν τοϋ ξίφους. — "Υψ. 0-50, πλάτ. 0.25, πάχ. 0.09.
• 17 ι 27