DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29349#0061
Scholion II. Ex eo quod duo corpora perfedte
dura, quorum massae & celeritates reciprocant,
& quorum proinde celeritates inaequales per massa-
rum inaequalitatem compensantur, poli conssi-
dtum quiescant, prout experientia conflans testa-
tnr, & ipse cl. Wolfius, Leibnitia-
N A e sententiae propugnator (in elem. Mechan.
§.538.' fatetur, contra Leibnitium ejus,
que patronos ita concludit P. Fortunatus
a Brixia (Phys. gen, p. I. §.4}?. ) cum haec
lex Jit verijjima, utpote experientiae consentanea9
videtur dubitare neminem posse, quin plane saU
sumjit, vim vivam corporum aequare saBum ex
dusiu massae in quadratum celeritatis. Redte con-
cludit : ponamus M 22 4, C 22 3, m^2, c 23 6
dabitur reciprocatio massarum & celeritatum, erit-
que M : m c : C, h. e. 4 : 2 22: 6 : 3; jam si
ris viva ponatur essc in ratione limplice celerita-
tum, erit MC 22 mc i. e. 3. 4. S2. 6, adeoque
MC ^ mc 23 12 12 230, dabiturque quies, prout
experientia conflat. Contra in hypothesi Leib-
nitii obtineret haec formula MC2—«mc2; lio
autem quies dari non pollet; cum enim C2 in casu
foret 22 3. 3 22 9 &c2 23 6. 6 23 36, essetMC223 4. 9
=2 36 & mc2 23 2. 36 72; adeoque MC2 —• mc2
~ 36 72, quae vires cum aequales nonsint, non
cx toto omnes destruuntur, sed remanent in massa
111 vires 2rles 36, quae cum oppositae sint massae
W, quae vires omnes ex lege adtionis & readtio-
ais amisit, massa M repellitur; Non ergo dabi-
tur quies, contra ac conssans experientia testatur.
fodem argumento contra Leibnitium uritur
ri. Kkafftius in praeleclion. Academ. pubL
D 4 Phys,