DOI Artikel:
Bałus, Wojciech: Bohdan Lisowski (1924 - 1992)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20614#0011
Folia Historiae Artium, t. XXIX (1993)
PL ISSN 0071-6723
BOHDAN LISOWSKI
(1924—1992)
Na początku traktatu O architekturze ksiąg
dziesięć przedstawił Witruwiusz swą wizję archi-
tekta doskonałego. „Wiedza architekta, pisał, łą-
czy w sobie wiele nauk i różnorodnych umieję-
tności [...] Wiedza ta rodzi się z praktyki i teorii.
Praktyka jest to przez ustawiczne ćwiczenie zdo-
byte doświadczenie, które pozwala na wykona-
nie rękodzieła z jakiegokolwiek materiału, stoso-
wnie do założenia. Teoria jest zaś tym czynni-
kiem, który na podstawie biegłości i znajomości
zasad proporcji może wyjaśnić i wytłumaczyć
stworzone dzieło. Dlatego architekci, którzy nie
posiadając wiedzy starali się uzyskać zręczność
techniczną, nie mogli zdobyć uznania odpowia-
dającego ich wysiłkom. Ci zaś, którzy zaufali je-
dynie teorii i księgom uczonym, szli, jak się zda-
je, za cieniem, a nie za istotą rzeczy [...] Dlatego
wydaje się, że w obu tych dziedzinach powinien
być biegły ten, kto się poświęca zawodowi budo-
wniczego. Powinien być utalentowany i chętny
do nauki. Ani bowiem talent bez wiedzy, ani
wiedza bez talentu nie mogą stworzyć doskona-
łego mistrza. Powinien opanować sztukę pisania,
być dobrym rysownikiem, znać geometrię, mieć
dużo wiadomości historycznych. Powinien pilnie
słuchać filozofów, znać muzykę; nie powinny mu
być obce medycyna i orzeczenia prawnicze; po-
winien znać astronomię i prawa ciał niebieskich”
(ks. I, 1, 1—3).
Zmarły 30 lipca 1992 roku Bohdan Lisowski,
architekt, profesor zwyczajny Politechniki Kra-
kowskiej, był niewątpliwie współczesnym wcie-
leniem witruwiańskiego ideału. Urodzony 24
sierpnia 1924 roku w Lublinie uczęszczał tam do
szkół: powszechnej, a w latach 1936—1939 do
Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszi-
ca. Czasy wojny nie przerwały Jego edukacji.
W latach 1940—1942 kontynuował naukę na Wy-
dziale Budownictwa uznawanej przez Niemców
Państwowej Szkoły Budownictwa w Krakowie,
a w roku 1943 wstąpił na Wydział Architektury
Politechniki Lwowskiej, gdzie pobierał nauki do
roku 1944. Po wojnie kontynuował studia w
5
PL ISSN 0071-6723
BOHDAN LISOWSKI
(1924—1992)
Na początku traktatu O architekturze ksiąg
dziesięć przedstawił Witruwiusz swą wizję archi-
tekta doskonałego. „Wiedza architekta, pisał, łą-
czy w sobie wiele nauk i różnorodnych umieję-
tności [...] Wiedza ta rodzi się z praktyki i teorii.
Praktyka jest to przez ustawiczne ćwiczenie zdo-
byte doświadczenie, które pozwala na wykona-
nie rękodzieła z jakiegokolwiek materiału, stoso-
wnie do założenia. Teoria jest zaś tym czynni-
kiem, który na podstawie biegłości i znajomości
zasad proporcji może wyjaśnić i wytłumaczyć
stworzone dzieło. Dlatego architekci, którzy nie
posiadając wiedzy starali się uzyskać zręczność
techniczną, nie mogli zdobyć uznania odpowia-
dającego ich wysiłkom. Ci zaś, którzy zaufali je-
dynie teorii i księgom uczonym, szli, jak się zda-
je, za cieniem, a nie za istotą rzeczy [...] Dlatego
wydaje się, że w obu tych dziedzinach powinien
być biegły ten, kto się poświęca zawodowi budo-
wniczego. Powinien być utalentowany i chętny
do nauki. Ani bowiem talent bez wiedzy, ani
wiedza bez talentu nie mogą stworzyć doskona-
łego mistrza. Powinien opanować sztukę pisania,
być dobrym rysownikiem, znać geometrię, mieć
dużo wiadomości historycznych. Powinien pilnie
słuchać filozofów, znać muzykę; nie powinny mu
być obce medycyna i orzeczenia prawnicze; po-
winien znać astronomię i prawa ciał niebieskich”
(ks. I, 1, 1—3).
Zmarły 30 lipca 1992 roku Bohdan Lisowski,
architekt, profesor zwyczajny Politechniki Kra-
kowskiej, był niewątpliwie współczesnym wcie-
leniem witruwiańskiego ideału. Urodzony 24
sierpnia 1924 roku w Lublinie uczęszczał tam do
szkół: powszechnej, a w latach 1936—1939 do
Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszi-
ca. Czasy wojny nie przerwały Jego edukacji.
W latach 1940—1942 kontynuował naukę na Wy-
dziale Budownictwa uznawanej przez Niemców
Państwowej Szkoły Budownictwa w Krakowie,
a w roku 1943 wstąpił na Wydział Architektury
Politechniki Lwowskiej, gdzie pobierał nauki do
roku 1944. Po wojnie kontynuował studia w
5