DOI Artikel:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareiou anaskaphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19570#0035
Της δέ έν Άμφιαρείω της Ώρωπίας ανασκαφής έπεστάτησεν
ο έφορος Β. I. Λεονάρδος, ού ιδού ή έκθεσις.
ΑΜΦΙΑΡΕΙΟΤ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ
Κατά τήν προγενεστέραν άνασκαφήν ύπελείφθη τω 1887 προς
κάθαρσιν μικρόν [Αέρος της Στοάς, άνεφάνη δε προς αύτη και
έτερον ευμέγεθες κτίριον, ύπό βαθυτάτην έπίχωσιν κεκαλυμμέ-
νον. Τήν άποκάλυψιν τούτων κυρίως, πλην και άλλων τινών τό-
πων, διεξήγαγεν ή του λήξαντος έτους τρίμηνος έργασία.
Και εν μεν τη Στο£, ήτις έχει ήμισταδιαϊον (έκατοντάμε-
τρον) μήκος, ουδέν, καθόλου ειπείν, άξιον λόγου ευρέθη.
Τό δε άρτιφανές κτίριον εινε άρχαΐος λουτρών. Τα θεμέλια τών
τεσσάρων πλευρών (ών έκαστη έχει μήκος 16 μέτρ.), έξ ογκωδών
και καλώς ήρμοσμένων λίθων συγκείμενα, μαρτυροΰσι καλούς
ελληνικούς χρόνους. Μείζον δέ διάφορον πρός τοϋτο παρέχει
καί επιγραφή τις προσενώς έν τή Άρχαιολ. Έφημ. έκδοθησο-
μένη(1) ήτις άναγράφει τούς όρους τής κατασκευής οχετού με-
ταξύ δύο λουτρώνων (ανδρείου καί γυναικείου ). Τοιούτος οχετός
παρατηρείται άπό του Ναού μέχρι τοΰ έν λόγω κτιρίου διήκων.
Καί έκ τούτου δ' εξάγεται ότι τά κάτω μέρη τοΰ προκειμένου
λουτρώνός είσιν άρχαιότερα του 3ου αιώνος π. Χ. Κατά δέ τά
άλλα έν τω κτιρίω διακρίνονται αλλοιώσεις και μετασκευαί ρω-
μαϊκών καί υστέρων χρόνων τούτο δέ, είκαζόμενον καί έκ τών
ευρεθέντων νομισμάτων, άτινα καταβαίνουσι μέχρι τών αυτο-
κρατόρων Αϋρηλιανοΰ, Πρόβου, Νουμεριανοΰ κλπ., ήγουν του
τέλους τοΰ 3ου αιώνος μ. Χ. τουλάχιστον , δίκαιοι τήν άρχαίαν
παρά ποιηταϊς καί πεζογράφοις φήμην τών «Άμφιαρείων λοε-
τρών ».
Ό λουτρών διαιρείται εις δέκα μικρούς ή μεγάλους χώρους, τό
μεν προορισμένους, παρά τά ψυχρά λουτρά, εις χρήσιν θερμών
καί χλιαρών διά τών πυριατηρίων καί ύποκαύστων, τό δέ χρη-
σιμεύοντας, κατά τά έν άλλοις γνωστά, ώς άποδυτήριον, έλαιο-
(1) "Ιδε νυν αυτήν έν Αρχ. Έ<ρη[Α. 1891 σελ. 71 κ.εξ.
ο έφορος Β. I. Λεονάρδος, ού ιδού ή έκθεσις.
ΑΜΦΙΑΡΕΙΟΤ ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ
Κατά τήν προγενεστέραν άνασκαφήν ύπελείφθη τω 1887 προς
κάθαρσιν μικρόν [Αέρος της Στοάς, άνεφάνη δε προς αύτη και
έτερον ευμέγεθες κτίριον, ύπό βαθυτάτην έπίχωσιν κεκαλυμμέ-
νον. Τήν άποκάλυψιν τούτων κυρίως, πλην και άλλων τινών τό-
πων, διεξήγαγεν ή του λήξαντος έτους τρίμηνος έργασία.
Και εν μεν τη Στο£, ήτις έχει ήμισταδιαϊον (έκατοντάμε-
τρον) μήκος, ουδέν, καθόλου ειπείν, άξιον λόγου ευρέθη.
Τό δε άρτιφανές κτίριον εινε άρχαΐος λουτρών. Τα θεμέλια τών
τεσσάρων πλευρών (ών έκαστη έχει μήκος 16 μέτρ.), έξ ογκωδών
και καλώς ήρμοσμένων λίθων συγκείμενα, μαρτυροΰσι καλούς
ελληνικούς χρόνους. Μείζον δέ διάφορον πρός τοϋτο παρέχει
καί επιγραφή τις προσενώς έν τή Άρχαιολ. Έφημ. έκδοθησο-
μένη(1) ήτις άναγράφει τούς όρους τής κατασκευής οχετού με-
ταξύ δύο λουτρώνων (ανδρείου καί γυναικείου ). Τοιούτος οχετός
παρατηρείται άπό του Ναού μέχρι τοΰ έν λόγω κτιρίου διήκων.
Καί έκ τούτου δ' εξάγεται ότι τά κάτω μέρη τοΰ προκειμένου
λουτρώνός είσιν άρχαιότερα του 3ου αιώνος π. Χ. Κατά δέ τά
άλλα έν τω κτιρίω διακρίνονται αλλοιώσεις και μετασκευαί ρω-
μαϊκών καί υστέρων χρόνων τούτο δέ, είκαζόμενον καί έκ τών
ευρεθέντων νομισμάτων, άτινα καταβαίνουσι μέχρι τών αυτο-
κρατόρων Αϋρηλιανοΰ, Πρόβου, Νουμεριανοΰ κλπ., ήγουν του
τέλους τοΰ 3ου αιώνος μ. Χ. τουλάχιστον , δίκαιοι τήν άρχαίαν
παρά ποιηταϊς καί πεζογράφοις φήμην τών «Άμφιαρείων λοε-
τρών ».
Ό λουτρών διαιρείται εις δέκα μικρούς ή μεγάλους χώρους, τό
μεν προορισμένους, παρά τά ψυχρά λουτρά, εις χρήσιν θερμών
καί χλιαρών διά τών πυριατηρίων καί ύποκαύστων, τό δέ χρη-
σιμεύοντας, κατά τά έν άλλοις γνωστά, ώς άποδυτήριον, έλαιο-
(1) "Ιδε νυν αυτήν έν Αρχ. Έ<ρη[Α. 1891 σελ. 71 κ.εξ.