DOI Heft:
Heft 13
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12174#0019
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ.
329
Παρατηροΰμεν δε οτι το ο εις τά Δυστο, Μινθο,
Στυρο, Τυρο ώς σημείο» αποκοπής φαίνεται μάλλον
ή ώς γράμμα. Τούτο δέ προδίδεται έκ τοϋ Στυρο,
ού το ο ούτε έν αυτή τη λέξει ούτε έν τοις παρα·
γώγοις αυτής ύπάρ/ει. Ίσως δε τοιούτον είναι καί
το είς τα Μαρο και Πεο.
"Οτι τά ονόματα ταύτα πάντα είναι εθνικά, δεν
υπάρχει άμφιβολία. Τούτων δέ γνωστά είναι έξ άλ-
λων πηγών και δύνανται νά συμπληρωθώσιν αναμφι-
σβητήτως μόνον τά εξ ταΰτα, Δυστ, Γρυγχ, Ζαρη,
Ίστια^ Στυρ και Χοι. Ό δέ λίθος, και σώος εάν ήτο,
ουδέν τι μάλλον ήθελε διδάξει ημάς περί της συμ-
πληρώσεως των λοιπών, καθώς ούδέ περί των εξ έκεί-
νων διδάσκει· πάσα δ' άλλοθεν αυτών συμπλήρωσις
είναι αμφίβολος, και έκ τοϋ καταλόγου τών Ευβοϊ-
κών ονομάτων εάν γείνη.
Κατά. τά γνωστά δ' εκείνα εξ άριθμοϋνται έν τη
διασωθείση αναγραφή της πλ. β σαφώς έξ Ευβοϊκών
πο'λίων
Στυρεΐς μεν περ'ι τους 67
Δόστιοι δέ 63
εκ Ζαρήτρων 36
Ίστιαιεϊς 14
Γρυγχεϊς 5
και Χοιρεάτης 1.
*Αν δέ και πάντες οι λοιποί, ών άγνοοϋμεν τά εθνι-
κά, είναι έξ Εύβοιας, ή άν τίνες, ών το έθνικόν δύνα-
ται νά συμπληρωθή έκ γνωστού ονόματος τόπου μή
κειμένου έν Εύβοια, ησαν έκ τοΰ τόπου τούτου λ.
χ. Έγε έκ τοΰ Έγεστα, τοϋτο είναι δυςδιάκριτον.
Άλλ5 άρκοΰσι και τά εύοιάκριτα εκείνα εξ, ίνα κα-
ταστήσωσιν αμφισβητήσιμων τήνείκασίαν την ποριζο-
μένην έκ τών τοΰ λίθου αάναγράφειν δέ και τών έφη-
βων τους όμόσαντας». Διότι εάν υπόθεση τις κατά
ταΰτα, οτι οί έν ταϊς πλευραΐς άναγεγραμμένοι είναι
οί όμόσαντες πολϊται και έφηβοι, τά εθνικά ταΰτα
ονόματα τά κατ5 άποκοπήν γεγραμμένα είναι ονόμα-
τα δήμων της Έρετρίας.
Και οτι μέν δήμους είχεν ή Ερέτρια, άν /.αί ρη-
τώς παρά τοϊς άρχαίοις δέν μαρτυρεΐται, όσον γε
ημείς ήξεύρομεν, άλλ' είναι άναμφίβολον· διότι κώ-
μη της Έρετρικής λέγεται ή Αμάρυνθος (Στρ. σελ.
448), κώμη δέ και δήμος ισοδύναμα και θεωρούν-
ται και είναι (ορ. Εγ. ΗβΓΠΐ, δι. Αΐΐ. §111,6). Καί
χωρία δέ καί πόλεις της Έρετρικής ή τών Έρετριέων
αναφέρονται παρά τοις άρχαίοις ούχί όλίγαι (ορ.
Βαιιηιείδί. §Ιί. σελ. 52), άλλ' έξ αυτών μόνον αί Χοι-
ρέαι ύπεμφαίνονται έν τώ λίθω διά τοΰ Χοι καί δια-
κρίνονται, άλλη δέ και εάν ύπεμφαίνηται, δέν δύνα-
ται νά διακριθή.
Οί δέ Στυρεΐς, οί Γρυγχεΐς, οί Ίστιαιεϊς ού μόνον
ώς χωρία ή πόλεις τών Έρετριέων δεν αναφέρονται
ούδαμοΰ, άλλα καί μετά τών Έρετριέων ιδία τελοΰ-
σι φόρον τοις Άθηναίοις έν ταϊς τών φόρων άνα-
γραφαϊς (δρ. 'Ραγκ. Α, Η, τόμ. I. σελ. 289 καί έφ.).
Και ή Δύστος ώς μή κειμένη έν τή τών Έρετριέων
περιοικία άναφέρεται (ορ. Στέφ. Βυζάντ. έν λ.) και
τά Ζάρητρα αύτά δέν δύνανται άνιμφισβητήτως νά
τεθώσιν είς την Έρετρικήν (Πλούτ. Φωκ. 13).
Καί αναφέρεται μέν οτι οί Έρετριεΐς έπήρχόν πο-
τέ και Α,νδρίων καί Τηνίων καί Κείων και άλλων
νήσων (Στράβ. σελ. 448) καί φρουρός έπέμφθη ύπο
τών Έρετριέων ό Μενέδημος είς Μέγαρα (Διογ. Λα-
έρτ, 2, 18, 2), καί τό έν Εύβοια κράτος αύτών δέν
ήτό ποτε μικρόν, άν καί διάφορον κατά τάς έποχάς
(όρ. ΒαιιπιβίδΙ. δΐί. σελ. 11)· καί προς μεσημβρίαν
μέν έξετείνετο μέχρι Καρυστίας, διότι την χώραν τών
Στυρέων, άφοΰ τά Στύρα κατεστράφησαν επί τοΰ
Λαμιακοϋ πολέμου, είνον οί Έρετριεϊς (Στράβ. σελ.
446), και προς άνατολάς έξετείνετο μέχρι Κύμης,
διότι ή Σκύρος λέγεται άπέναντι τής Έρετρίας κει-
μένη (Σκύλ. § 58 τόμ. ά. σελ. 49. εκδ. Ζωσ.), έν δέ
τή έκτάσει ταύτη βεβαίως περιέλαβε καί την Δύστον
καί τά Ζάρητρα. Α.λλ' ούτε οτι οί Τστιαιεϊς, οί τό
βόρειον άκρον τής νήσου κατοικοΰντες, άνήκόν ποτε
είς τό κράτος τής Έρετρίας, είναι πιθανόν, ούτε ότι
αί είςτό κράτος τής Έρετρίας περιλαμβανόμεναι πό-
λεις γνωστόν είναι οτι δήμους αύτής άπετέλουν.
"Οτι δέ έν τω λίθω δέν εΤναι λόγος περί συμπο-
λιτείας ή άμφικτυονίας, δι' ης ήδύνατο νά εξηγηθώ-
σιν ευχερώς τά εθνικά ταΟτα, αλλά περί μιας καί
μόνης πόλεως, μαρτυρεί ευκρινώς 6 λίθος αύτός, λέ-
γων, ύποτελέων τή πόλει τό μίσθωμα (α στιχ 6.),
έργαζομένω τά προς την πόλιν (στίχ. 37), ω συνέ-
θετο ή πόλις (στίχ. 49).
Τούτων ένεκα εύχερέστατον πάντων φαίνεται νά
ύποτεθή, οτι, καθώς οί έν τή πλ. α άναγεγραμμένοι
δύνανται νά ήναι οί κοινωνοί τοΰ Χαιρεφάνους, ούτως
329
Παρατηροΰμεν δε οτι το ο εις τά Δυστο, Μινθο,
Στυρο, Τυρο ώς σημείο» αποκοπής φαίνεται μάλλον
ή ώς γράμμα. Τούτο δέ προδίδεται έκ τοϋ Στυρο,
ού το ο ούτε έν αυτή τη λέξει ούτε έν τοις παρα·
γώγοις αυτής ύπάρ/ει. Ίσως δε τοιούτον είναι καί
το είς τα Μαρο και Πεο.
"Οτι τά ονόματα ταύτα πάντα είναι εθνικά, δεν
υπάρχει άμφιβολία. Τούτων δέ γνωστά είναι έξ άλ-
λων πηγών και δύνανται νά συμπληρωθώσιν αναμφι-
σβητήτως μόνον τά εξ ταΰτα, Δυστ, Γρυγχ, Ζαρη,
Ίστια^ Στυρ και Χοι. Ό δέ λίθος, και σώος εάν ήτο,
ουδέν τι μάλλον ήθελε διδάξει ημάς περί της συμ-
πληρώσεως των λοιπών, καθώς ούδέ περί των εξ έκεί-
νων διδάσκει· πάσα δ' άλλοθεν αυτών συμπλήρωσις
είναι αμφίβολος, και έκ τοϋ καταλόγου τών Ευβοϊ-
κών ονομάτων εάν γείνη.
Κατά. τά γνωστά δ' εκείνα εξ άριθμοϋνται έν τη
διασωθείση αναγραφή της πλ. β σαφώς έξ Ευβοϊκών
πο'λίων
Στυρεΐς μεν περ'ι τους 67
Δόστιοι δέ 63
εκ Ζαρήτρων 36
Ίστιαιεϊς 14
Γρυγχεϊς 5
και Χοιρεάτης 1.
*Αν δέ και πάντες οι λοιποί, ών άγνοοϋμεν τά εθνι-
κά, είναι έξ Εύβοιας, ή άν τίνες, ών το έθνικόν δύνα-
ται νά συμπληρωθή έκ γνωστού ονόματος τόπου μή
κειμένου έν Εύβοια, ησαν έκ τοΰ τόπου τούτου λ.
χ. Έγε έκ τοΰ Έγεστα, τοϋτο είναι δυςδιάκριτον.
Άλλ5 άρκοΰσι και τά εύοιάκριτα εκείνα εξ, ίνα κα-
ταστήσωσιν αμφισβητήσιμων τήνείκασίαν την ποριζο-
μένην έκ τών τοΰ λίθου αάναγράφειν δέ και τών έφη-
βων τους όμόσαντας». Διότι εάν υπόθεση τις κατά
ταΰτα, οτι οί έν ταϊς πλευραΐς άναγεγραμμένοι είναι
οί όμόσαντες πολϊται και έφηβοι, τά εθνικά ταΰτα
ονόματα τά κατ5 άποκοπήν γεγραμμένα είναι ονόμα-
τα δήμων της Έρετρίας.
Και οτι μέν δήμους είχεν ή Ερέτρια, άν /.αί ρη-
τώς παρά τοϊς άρχαίοις δέν μαρτυρεΐται, όσον γε
ημείς ήξεύρομεν, άλλ' είναι άναμφίβολον· διότι κώ-
μη της Έρετρικής λέγεται ή Αμάρυνθος (Στρ. σελ.
448), κώμη δέ και δήμος ισοδύναμα και θεωρούν-
ται και είναι (ορ. Εγ. ΗβΓΠΐ, δι. Αΐΐ. §111,6). Καί
χωρία δέ καί πόλεις της Έρετρικής ή τών Έρετριέων
αναφέρονται παρά τοις άρχαίοις ούχί όλίγαι (ορ.
Βαιιηιείδί. §Ιί. σελ. 52), άλλ' έξ αυτών μόνον αί Χοι-
ρέαι ύπεμφαίνονται έν τώ λίθω διά τοΰ Χοι καί δια-
κρίνονται, άλλη δέ και εάν ύπεμφαίνηται, δέν δύνα-
ται νά διακριθή.
Οί δέ Στυρεΐς, οί Γρυγχεΐς, οί Ίστιαιεϊς ού μόνον
ώς χωρία ή πόλεις τών Έρετριέων δεν αναφέρονται
ούδαμοΰ, άλλα καί μετά τών Έρετριέων ιδία τελοΰ-
σι φόρον τοις Άθηναίοις έν ταϊς τών φόρων άνα-
γραφαϊς (δρ. 'Ραγκ. Α, Η, τόμ. I. σελ. 289 καί έφ.).
Και ή Δύστος ώς μή κειμένη έν τή τών Έρετριέων
περιοικία άναφέρεται (ορ. Στέφ. Βυζάντ. έν λ.) και
τά Ζάρητρα αύτά δέν δύνανται άνιμφισβητήτως νά
τεθώσιν είς την Έρετρικήν (Πλούτ. Φωκ. 13).
Καί αναφέρεται μέν οτι οί Έρετριεΐς έπήρχόν πο-
τέ και Α,νδρίων καί Τηνίων καί Κείων και άλλων
νήσων (Στράβ. σελ. 448) καί φρουρός έπέμφθη ύπο
τών Έρετριέων ό Μενέδημος είς Μέγαρα (Διογ. Λα-
έρτ, 2, 18, 2), καί τό έν Εύβοια κράτος αύτών δέν
ήτό ποτε μικρόν, άν καί διάφορον κατά τάς έποχάς
(όρ. ΒαιιπιβίδΙ. δΐί. σελ. 11)· καί προς μεσημβρίαν
μέν έξετείνετο μέχρι Καρυστίας, διότι την χώραν τών
Στυρέων, άφοΰ τά Στύρα κατεστράφησαν επί τοΰ
Λαμιακοϋ πολέμου, είνον οί Έρετριεϊς (Στράβ. σελ.
446), και προς άνατολάς έξετείνετο μέχρι Κύμης,
διότι ή Σκύρος λέγεται άπέναντι τής Έρετρίας κει-
μένη (Σκύλ. § 58 τόμ. ά. σελ. 49. εκδ. Ζωσ.), έν δέ
τή έκτάσει ταύτη βεβαίως περιέλαβε καί την Δύστον
καί τά Ζάρητρα. Α.λλ' ούτε οτι οί Τστιαιεϊς, οί τό
βόρειον άκρον τής νήσου κατοικοΰντες, άνήκόν ποτε
είς τό κράτος τής Έρετρίας, είναι πιθανόν, ούτε ότι
αί είςτό κράτος τής Έρετρίας περιλαμβανόμεναι πό-
λεις γνωστόν είναι οτι δήμους αύτής άπετέλουν.
"Οτι δέ έν τω λίθω δέν εΤναι λόγος περί συμπο-
λιτείας ή άμφικτυονίας, δι' ης ήδύνατο νά εξηγηθώ-
σιν ευχερώς τά εθνικά ταΟτα, αλλά περί μιας καί
μόνης πόλεως, μαρτυρεί ευκρινώς 6 λίθος αύτός, λέ-
γων, ύποτελέων τή πόλει τό μίσθωμα (α στιχ 6.),
έργαζομένω τά προς την πόλιν (στίχ. 37), ω συνέ-
θετο ή πόλις (στίχ. 49).
Τούτων ένεκα εύχερέστατον πάντων φαίνεται νά
ύποτεθή, οτι, καθώς οί έν τή πλ. α άναγεγραμμένοι
δύνανται νά ήναι οί κοινωνοί τοΰ Χαιρεφάνους, ούτως