DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12175#0014
392
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ
Αριθ. 420.
ΑΝΕΚΑΟΤΑ Ν Ο 311 Σ Μ Α Τ Α.
Α'·
ΓΟΪΙΔΩΝΟΣ Β'. ΔΟΪΚΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.
1287-1308-
Αποθανόντος τώ 1287 του Γουλιέλμου Δελαρός
(Οβ Ια Κοιι&β), διάδοχος της δουκείας Αθηνών έγέ-
νετο ο μονογενής αύτοΰ υιός Γουΐδων Β', όστις άνή·
λιξ ών έκηδεμονεΰετο ύπό της μητρός Ελένης., κατε·
χούσης την αρχήν ώς επιτρόπου μέχρι τοΰ έτους
1291. ΣυζβυχΟεΐσα όμως κατά τό ετος τοΰτο ή Ε-
λένη εις δεύτερον γάμον Οΰγωνα τον έχ Βρέννης
•προσεκτήσατο μεν δια της παρ' αύτοΰ παραχωρήσεως
του ημίσεος τοΰ τιμαρίου της Καρυταίνης κυριαρ-
χικά δικαιώματα, άνέΟηκε δέ τω συζύγω τή·> έπι του
δουκάτου Αθηνών κηδεμονείαν τοΰ Γουΐδωνος μέχρι
της ένηλιχιότητος αύτοΰ (α). Ό Γουΐδων άνεκηρύχθη
ώς ένήλιξ τω 1294 εν Θήβαις και προεχειρίσθη ιπ-
πότης αυτόθι κατά τόν Ίούνιον μέσω μεγάλων
πανηγύρεων ας έπι το μυθιστορικώτερον περιγράφει
ο ΜαιιΙαηοΓ (β). Προς αυτόν δ' ετι αυτόθι διαμένοντα
εστάλησαν πρέσβεις παρά της Ίσαβέλλης Βιλλαρ-
οουΐνου, προτεινούσης αύτω είς γάμον την θυγατέρα
ΓΊατθίλδην, παΐδα ετι ούσαν, φέρουσαν προίκα τήν
καστελλανίαν της Καλαμάτας· 6 δέ Γουΐδων προθύ-
μως συνήνεσεν εϊς τόν προσοδοφόρον τοϋτον γάμον,
σν έπεκύρωσε τη 18 Απριλίου 1300 και ο τέως εις
αυτόν αντιτιθέμενος χάριν ίδιων σκοπών Κάρολος όΒ'.
βασιλεύς τής Νεαπόλεως. Κατά τό θέρος του 1 303
ο Γουΐδων προσκληθείς ε!ς Βοστίτσαν υπό Φιλίππου
τοΰ έχ Σαβαυδίας, τοΰ δια τοΰ γάμ-;υ αύτοΰ μετά
της Ίσαβέλλης Βιλλαρδουΐνου γενομένου κυρίου της
ήγεμονείας της Αχαίας, έδωκεν αύτω τόν όρκον τής
υποτέλειας δια τάς Αθήνας, τό "Αργός, τό Ναύπλιον
και τήν Καλαμάταν (γ).
(α) ΗορΓ, Ογϊθο1ιϊ5οΙ)ο Ος»ε1ιϊο1ι|ο '(ΑΗ£βΠ)βΐηθ Εηο>1ν1ο-
ρ§4ΐε, νοπ Ει·5οίι ιιηα Οπώει-, 1867, τόμ. ΙΧΧΧν, σελ. 347).
(β) ΗορΓ, αύτ. σελ. 349. — π?βλ. Μιιηίαηο·, κεφ. 244,
-λ. 430, 438, εχί. Ιαηζ.
(γ) Ηορί, αύτ. σελ. 353,
Διορισθείς ό Γουΐδων υπο Κωνσταντίνου Αγγέλου,
δεσπότου τής Θεσσαλίας και προς μητρός θείου του,
κηδεμών τοΰ ανήλικος υΐοΰ του Ιωάννου Β', ευρέθη
ήναγκασμένος νά επιχείρηση διπλήν έκστρατείαν, ϊνα
καταπολεμήση τά κατακτητικά σχέδια τής "Αννης,
δεσποίνης τής Ηπείρου, περιώρισε δ' αυτήν δια συν-
θήκης νά εμμείν/) εις τά καθεστώτα. Έξηκολούθει δε
μέχρι τής τελευτής αύτοΰ ο Γουΐδων φροντίζων περί
των συμφερόντων τοΰ κηδεμονευομένου δεσπότου,
κυβερνών και διεξάγων τά πάντα μετά πατρικής
στοργής.
Ύπό τήν διοίχησιν τοΰ Γουΐδωνος τό δουκάτον των
Αθηνών ευρίσχετο εν μεγάλη άκμή. Τά μεν έσοδα
ήσαν είς άνθηράν χατάστασιν, ή δέ χώρα παρείχε σί-
το ν ού μόνον άρκοϋνταπρός διατροφήν των κατοίκων,
αλλά και έξαγόμενον είς Εΰβοιαν. Ή αυλή τοΰ δου-
κός υπερέβαινε κατά τήν λαμπρότητα τάς τών ομό-
ρων δυναστών καΙ παρ' αυτή διέμενον πολλοί ευγε-
νείς ίππόται.
Ό Γουΐδων συνήθως διέμενεν εν Θήβαις, δεν ει-
χεν ομως αμελήσει και τάς Αθήνας· κατά δέ τάς τε-
λευταίας ημέρας τοΰ βίου αύτοΰ διορισθείς ύπό Φι-
λίππου τοΰ έκ Τάραντος τοποτηρητής τής Αχαΐας
(1 307—1 308), ήναγκάσθη νά διαμέν/) εκάστοτε καΐ
έν Καλαμάτα. Απέθανε δ' έν Αθήναις τή 3 Όκτω-
βρίου 1 308, ταφεις τήν έπομένην ήμέραν έν τή μονή
τοΰ Δαονίου, εν τω τάφω τών προγόνων του (α).
Κατά τήν πρώτην περίοδον τής άνηλιχιότητος τοΰ
Γουΐδωνος Β', δτε ούτος έπετροπεύετο ύπό τής μη-
τρός Ελένης, τουτέστιν από τοΰ έτους 1287 άχρι
τοΰ 1291, φρονώ ότι έκόπησαν αναντιρρήτως τά έξης
ανέκδοτα τορνέσια τοΰ δουκάτου Αθηνών, άιτερ δέϋ
φέρουσιν όν9μ& δουχός.
(«) Ιίνι·ο (Ιο Ια ΟοηιμιεδΙο, σελ. 472,
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ
Αριθ. 420.
ΑΝΕΚΑΟΤΑ Ν Ο 311 Σ Μ Α Τ Α.
Α'·
ΓΟΪΙΔΩΝΟΣ Β'. ΔΟΪΚΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.
1287-1308-
Αποθανόντος τώ 1287 του Γουλιέλμου Δελαρός
(Οβ Ια Κοιι&β), διάδοχος της δουκείας Αθηνών έγέ-
νετο ο μονογενής αύτοΰ υιός Γουΐδων Β', όστις άνή·
λιξ ών έκηδεμονεΰετο ύπό της μητρός Ελένης., κατε·
χούσης την αρχήν ώς επιτρόπου μέχρι τοΰ έτους
1291. ΣυζβυχΟεΐσα όμως κατά τό ετος τοΰτο ή Ε-
λένη εις δεύτερον γάμον Οΰγωνα τον έχ Βρέννης
•προσεκτήσατο μεν δια της παρ' αύτοΰ παραχωρήσεως
του ημίσεος τοΰ τιμαρίου της Καρυταίνης κυριαρ-
χικά δικαιώματα, άνέΟηκε δέ τω συζύγω τή·> έπι του
δουκάτου Αθηνών κηδεμονείαν τοΰ Γουΐδωνος μέχρι
της ένηλιχιότητος αύτοΰ (α). Ό Γουΐδων άνεκηρύχθη
ώς ένήλιξ τω 1294 εν Θήβαις και προεχειρίσθη ιπ-
πότης αυτόθι κατά τόν Ίούνιον μέσω μεγάλων
πανηγύρεων ας έπι το μυθιστορικώτερον περιγράφει
ο ΜαιιΙαηοΓ (β). Προς αυτόν δ' ετι αυτόθι διαμένοντα
εστάλησαν πρέσβεις παρά της Ίσαβέλλης Βιλλαρ-
οουΐνου, προτεινούσης αύτω είς γάμον την θυγατέρα
ΓΊατθίλδην, παΐδα ετι ούσαν, φέρουσαν προίκα τήν
καστελλανίαν της Καλαμάτας· 6 δέ Γουΐδων προθύ-
μως συνήνεσεν εϊς τόν προσοδοφόρον τοϋτον γάμον,
σν έπεκύρωσε τη 18 Απριλίου 1300 και ο τέως εις
αυτόν αντιτιθέμενος χάριν ίδιων σκοπών Κάρολος όΒ'.
βασιλεύς τής Νεαπόλεως. Κατά τό θέρος του 1 303
ο Γουΐδων προσκληθείς ε!ς Βοστίτσαν υπό Φιλίππου
τοΰ έχ Σαβαυδίας, τοΰ δια τοΰ γάμ-;υ αύτοΰ μετά
της Ίσαβέλλης Βιλλαρδουΐνου γενομένου κυρίου της
ήγεμονείας της Αχαίας, έδωκεν αύτω τόν όρκον τής
υποτέλειας δια τάς Αθήνας, τό "Αργός, τό Ναύπλιον
και τήν Καλαμάταν (γ).
(α) ΗορΓ, Ογϊθο1ιϊ5οΙ)ο Ος»ε1ιϊο1ι|ο '(ΑΗ£βΠ)βΐηθ Εηο>1ν1ο-
ρ§4ΐε, νοπ Ει·5οίι ιιηα Οπώει-, 1867, τόμ. ΙΧΧΧν, σελ. 347).
(β) ΗορΓ, αύτ. σελ. 349. — π?βλ. Μιιηίαηο·, κεφ. 244,
-λ. 430, 438, εχί. Ιαηζ.
(γ) Ηορί, αύτ. σελ. 353,
Διορισθείς ό Γουΐδων υπο Κωνσταντίνου Αγγέλου,
δεσπότου τής Θεσσαλίας και προς μητρός θείου του,
κηδεμών τοΰ ανήλικος υΐοΰ του Ιωάννου Β', ευρέθη
ήναγκασμένος νά επιχείρηση διπλήν έκστρατείαν, ϊνα
καταπολεμήση τά κατακτητικά σχέδια τής "Αννης,
δεσποίνης τής Ηπείρου, περιώρισε δ' αυτήν δια συν-
θήκης νά εμμείν/) εις τά καθεστώτα. Έξηκολούθει δε
μέχρι τής τελευτής αύτοΰ ο Γουΐδων φροντίζων περί
των συμφερόντων τοΰ κηδεμονευομένου δεσπότου,
κυβερνών και διεξάγων τά πάντα μετά πατρικής
στοργής.
Ύπό τήν διοίχησιν τοΰ Γουΐδωνος τό δουκάτον των
Αθηνών ευρίσχετο εν μεγάλη άκμή. Τά μεν έσοδα
ήσαν είς άνθηράν χατάστασιν, ή δέ χώρα παρείχε σί-
το ν ού μόνον άρκοϋνταπρός διατροφήν των κατοίκων,
αλλά και έξαγόμενον είς Εΰβοιαν. Ή αυλή τοΰ δου-
κός υπερέβαινε κατά τήν λαμπρότητα τάς τών ομό-
ρων δυναστών καΙ παρ' αυτή διέμενον πολλοί ευγε-
νείς ίππόται.
Ό Γουΐδων συνήθως διέμενεν εν Θήβαις, δεν ει-
χεν ομως αμελήσει και τάς Αθήνας· κατά δέ τάς τε-
λευταίας ημέρας τοΰ βίου αύτοΰ διορισθείς ύπό Φι-
λίππου τοΰ έκ Τάραντος τοποτηρητής τής Αχαΐας
(1 307—1 308), ήναγκάσθη νά διαμέν/) εκάστοτε καΐ
έν Καλαμάτα. Απέθανε δ' έν Αθήναις τή 3 Όκτω-
βρίου 1 308, ταφεις τήν έπομένην ήμέραν έν τή μονή
τοΰ Δαονίου, εν τω τάφω τών προγόνων του (α).
Κατά τήν πρώτην περίοδον τής άνηλιχιότητος τοΰ
Γουΐδωνος Β', δτε ούτος έπετροπεύετο ύπό τής μη-
τρός Ελένης, τουτέστιν από τοΰ έτους 1287 άχρι
τοΰ 1291, φρονώ ότι έκόπησαν αναντιρρήτως τά έξης
ανέκδοτα τορνέσια τοΰ δουκάτου Αθηνών, άιτερ δέϋ
φέρουσιν όν9μ& δουχός.
(«) Ιίνι·ο (Ιο Ια ΟοηιμιεδΙο, σελ. 472,