DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12175#0023
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ
Των εργασιών αί πλεΐσται είναι σαφείς και συνή-
θεις, Τί δέ σημαίνει το πρωτοφανές άποσιν[έ]ειν τάς
εργασίας (στίχ. 27) και άν το έκκαλέσαι τούτους
(στίχ. 29) τεχτονικήν εχη σημασίαν ή δικανικήν, μέ-
νει άδηλον. Το κολοβόν . . . υσεν ΗΠ (στί*/,· 32) ση-
μαίνει ίσως ελυσεν και υπενθυμίζει τοϋς παλιλλύ-
τους ήλους (3β<?ΠΓΐί XI, β, 120), το δέ κολοβού
έμερ. . . (στίχ. 18) υπενθυμίζει μεν το έν τή επι-
γραφή των της πόλεως καϊ τών μακρών τειχών (στίχ.
*)10) μεριεΐται και συμπληροϋται ίσως όρθώς Ιμερί-
σατο, άλλ' ουγ ήττον είναι δυςεξήγητον.
Το εις τάς εργασίας γενόμενου άνάλωμα ονομά-
ζεται οτέ μεν ά ρ γ ο ρ ι ο ν (στίχ. 10, 24), ότέ δέ
τιμή (στίχ. 19). Ή διάφορα ένεκα τής φθοράς τοΰ
λίθου δέν δύναται να διακριθή, άλλ' αμφότερα ση·
μαίνουσιν αναμφιβόλως τό γενόμενον άνάλωμα. Ού'τε
δύναται νά έκληφθή τό έν τω 19 στίχω τών λί-
θων τιμή τούτων ότι σημαίνει τό Ικ της πωλήσεως
τών λίθων ληφθέν άντίτιμον, διότι και τά προηγού-
μενα καϊ τό έπόμενον έξεργα . . . ϋπεμφαίνουσιν ούχϊ
πώλησιν άλλ' άγοράν και έξεργασίαν τών λίθων τού-
των. Φαίνεται δέ ότι τιμή μεν σημαίνει τό δια τήν
άγοράν τών λίθων γενόμενον άνάλωμα (πρβ. Άρχ.
Έφ. Π. Α. 3753) άργύριον δέ τό δια τήν έργα-
σίαν αυτών.
Έκ τών λίθων, περί ους περιστρέφονται αί εργα-
σία» καϊ τά άναλώματα, σημειώσεως άξιοι είναι οί
χρηπιδιαϊοι. Ή λέξις κιηπιδιαϊοι κείται δις
σαφής καϊ πλήρης έν τω τεμαχίω (στίχ. 5,6) καϊ ου-
δεμίαν όμφισβήτησιν επιδέχεται. Γνωστόν ήν άχρι
τοϋδε μόνον τό παρά Πολυδεύκη (7,120) έκ του Λυ
σίου διασωθέν κρηπιδαϊον, όπερ ίσως κατά τον
λίθον τούτον πρέπει νά γραφή κ ρ η « ι ο ι α ϊ Ο ν.
Άλλα μείζονος προσοχής άξιοι είναι οί λίθοι, ους
οϊ έργολήπται ώφειλον τεμεϊν καϊ κομίσαι εξ Ακτής
(στίχ. 14), ους έκ τοϋ τόπου τής τομής ήθελεν ονο-
μάσει τι; άκτίτας. Τό όνομα τών λίθων δέν έσώθη
(πρβ. ς. 25), άλλ'ή 'Λκτή άναγινώσκεται ευκρινώς
έν τω λίθω. 'Όπ Ακτή ενταύθα σημαίνει τον τόπον,
οπου έπρεπε νά λατομηθώσιν οί λίθοι καϊ νά κομι-
σθώσιν έκεϊθεν εις τήν θέσιν του οικοδομήματος,χαθί-
ςταται άναμφίβολον έκ του προηγουμένου τεμεϊν. Ή
Ακτή άρα είναι δνομα τόπου,ένΟα υπήρχε λατομεϊον.
Έκ τής έν Πελοποννήσω λεγομένης Ακτής, ήν
ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 401
ωκουν οι Τροίζήνιοι καϊ Έπιδαύριοι (Παυσ. 2,8,5.
ΟιιγΙ. Ρβΐ. 2, σελ. 572, 36), προήρχετο κατά τον
Ήσύχιον (Ιν λ.) 6 άκτίτης λίθος, όστις (έν λ. Άκ-
ταία) δια προσθήκης τινός πάνυ υπόπτου ερμηνεύε-
ται πεντελικός. Άλλ'όμως παρά Άρποκρατίωνι (Ιν λ.
Ακτή) άναγινώσκομεν «Άκτή' έπιθαλαττίδιο'ς τις
μοίρα τής Αττικής, όθεν καϊ ο άκτίτης λίθος».
Αναμφιβόλως δέ ουχί ή έν Πελοποννήσω Ακτή άλλ'ή
τον Άρποκρατίωνος επιθαλαττίδιος μοίρα τής Ατ-
τικής νοείται έν τή έπιγραφή ταύτη.
"Ηδη δέ ό ναΐβδϊυδ ύπομνηματίζων τά υπό του
Άρποκρατίωνος περί τής Ακτής λεγόμενα παρα-
πέμπει (Ληηοί. τόμ. 2 σελ. 264 εκδ. Λειψ. 1824)
εις τον Δείναρχον και εις τόν Λυκοϋργον, εξ ών δ
μέν Δείναρχος (κ. Φιλοκρ. § 1 3 Βκΐί) λέγει, ότι έν
εκείνοι;, άτινα ό Φιλοκλής άντί χρημάτων ήθελε
προδώσει, κκαϊ ή Ακτή καϊ οί λιμένες είσϊ καϊ τά
νεώρια», 6 δέ Λυκούργος (κ. Λεωκρ. § 17) λέγει
περί τοΰ Λεωκράτους, ότι «προσέπλευσε προς τήν
ναΰν έξελθών κατά μέσην τήν Άκτήν δια τής πυλί-
δος» καϊ (§ 55) ότι «οί κατ' έμπορίαν πλέοντες ουκ
έκ τ?ις Ακτής κατά τήν πυλίδα έμβαίνουσιν είς τήν
ναΰν». Έκ τής αντιπαραβολής τών χωρίων τούτων
προς τά τοΰ Άρποκρατίωνος έπεται, ότι ή Ακτή,
ήτις έπιθαλαττίδιος μοίρα τής Αττικής λέγεται υπο
τοϋ Άρποκρατίωνος, πρέπει νά ζητηθή περϊ τόν Πει-
ραιά, είναι δέ βίβαίως ή τοΰ Πειραιώς δυτική με-
γάλη χερσόνησος, ής ό μέν μακαρίτης Ούλερΐχος
(οί λιμένες κ.τ.λ. Κοϊδ. τόμ. 2, σελ. 176) ίδιον
όνομα παρά τοις άρχαίοις συγγραφεΟσι δέν εΰρισκεν,
άλλοι ονόμασαν αυτήν Μ ο υ ν υ χ ί α ν, ό Βαΐ'δϊαα
(Οθο^γ I σελ. 269) υποθέτει οτι είναι τό Σ η ρ ά γ·
γ ι ο ν, τελευταϊον δέ ό ΕγοβΙ (]υι-Ιΐα5 (ΕΓϋαΙβΓη.
ΤβχΙ ϋ. 8. Κ. ζιιγ Τορο£γ. ν. Αΐΐι Οοΐΐια 1868 οελ.βΐ)
άπεοωσεν είς τήν χερσόνησον ταύτην πάνυ όρθώς το
όνομα Ά κ τ ή, εί καϊ έν τώ τοπογραφικω πίνακι
τοΰ Πειραιώς δέν έχάραξε τό όνορ,α έπι τής χερσο-
νήσου.
Έν τή μεσημβρινή καϊ βορειοδυτική πλευρά τής
χερσονήσου ταύτης ύπάρχουσιν αρχαία λατομεία. Ό
λίθος ό έξ αύτών εξαγόμενος είναι βεβαίως ο υπό
τοϋ Άρποκρατίωνος καλούμενος άκτίτης λί-
θος (δρ. ΟέιγΙ. αύτόθι). Είναι δέ ό λίθος ούτος πώ-
ρινος. Έκ τούτων φαίνεται, ότι ο ά κ τ ί τ η ς λ ί-
Των εργασιών αί πλεΐσται είναι σαφείς και συνή-
θεις, Τί δέ σημαίνει το πρωτοφανές άποσιν[έ]ειν τάς
εργασίας (στίχ. 27) και άν το έκκαλέσαι τούτους
(στίχ. 29) τεχτονικήν εχη σημασίαν ή δικανικήν, μέ-
νει άδηλον. Το κολοβόν . . . υσεν ΗΠ (στί*/,· 32) ση-
μαίνει ίσως ελυσεν και υπενθυμίζει τοϋς παλιλλύ-
τους ήλους (3β<?ΠΓΐί XI, β, 120), το δέ κολοβού
έμερ. . . (στίχ. 18) υπενθυμίζει μεν το έν τή επι-
γραφή των της πόλεως καϊ τών μακρών τειχών (στίχ.
*)10) μεριεΐται και συμπληροϋται ίσως όρθώς Ιμερί-
σατο, άλλ' ουγ ήττον είναι δυςεξήγητον.
Το εις τάς εργασίας γενόμενου άνάλωμα ονομά-
ζεται οτέ μεν ά ρ γ ο ρ ι ο ν (στίχ. 10, 24), ότέ δέ
τιμή (στίχ. 19). Ή διάφορα ένεκα τής φθοράς τοΰ
λίθου δέν δύναται να διακριθή, άλλ' αμφότερα ση·
μαίνουσιν αναμφιβόλως τό γενόμενον άνάλωμα. Ού'τε
δύναται νά έκληφθή τό έν τω 19 στίχω τών λί-
θων τιμή τούτων ότι σημαίνει τό Ικ της πωλήσεως
τών λίθων ληφθέν άντίτιμον, διότι και τά προηγού-
μενα καϊ τό έπόμενον έξεργα . . . ϋπεμφαίνουσιν ούχϊ
πώλησιν άλλ' άγοράν και έξεργασίαν τών λίθων τού-
των. Φαίνεται δέ ότι τιμή μεν σημαίνει τό δια τήν
άγοράν τών λίθων γενόμενον άνάλωμα (πρβ. Άρχ.
Έφ. Π. Α. 3753) άργύριον δέ τό δια τήν έργα-
σίαν αυτών.
Έκ τών λίθων, περί ους περιστρέφονται αί εργα-
σία» καϊ τά άναλώματα, σημειώσεως άξιοι είναι οί
χρηπιδιαϊοι. Ή λέξις κιηπιδιαϊοι κείται δις
σαφής καϊ πλήρης έν τω τεμαχίω (στίχ. 5,6) καϊ ου-
δεμίαν όμφισβήτησιν επιδέχεται. Γνωστόν ήν άχρι
τοϋδε μόνον τό παρά Πολυδεύκη (7,120) έκ του Λυ
σίου διασωθέν κρηπιδαϊον, όπερ ίσως κατά τον
λίθον τούτον πρέπει νά γραφή κ ρ η « ι ο ι α ϊ Ο ν.
Άλλα μείζονος προσοχής άξιοι είναι οί λίθοι, ους
οϊ έργολήπται ώφειλον τεμεϊν καϊ κομίσαι εξ Ακτής
(στίχ. 14), ους έκ τοϋ τόπου τής τομής ήθελεν ονο-
μάσει τι; άκτίτας. Τό όνομα τών λίθων δέν έσώθη
(πρβ. ς. 25), άλλ'ή 'Λκτή άναγινώσκεται ευκρινώς
έν τω λίθω. 'Όπ Ακτή ενταύθα σημαίνει τον τόπον,
οπου έπρεπε νά λατομηθώσιν οί λίθοι καϊ νά κομι-
σθώσιν έκεϊθεν εις τήν θέσιν του οικοδομήματος,χαθί-
ςταται άναμφίβολον έκ του προηγουμένου τεμεϊν. Ή
Ακτή άρα είναι δνομα τόπου,ένΟα υπήρχε λατομεϊον.
Έκ τής έν Πελοποννήσω λεγομένης Ακτής, ήν
ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 401
ωκουν οι Τροίζήνιοι καϊ Έπιδαύριοι (Παυσ. 2,8,5.
ΟιιγΙ. Ρβΐ. 2, σελ. 572, 36), προήρχετο κατά τον
Ήσύχιον (Ιν λ.) 6 άκτίτης λίθος, όστις (έν λ. Άκ-
ταία) δια προσθήκης τινός πάνυ υπόπτου ερμηνεύε-
ται πεντελικός. Άλλ'όμως παρά Άρποκρατίωνι (Ιν λ.
Ακτή) άναγινώσκομεν «Άκτή' έπιθαλαττίδιο'ς τις
μοίρα τής Αττικής, όθεν καϊ ο άκτίτης λίθος».
Αναμφιβόλως δέ ουχί ή έν Πελοποννήσω Ακτή άλλ'ή
τον Άρποκρατίωνος επιθαλαττίδιος μοίρα τής Ατ-
τικής νοείται έν τή έπιγραφή ταύτη.
"Ηδη δέ ό ναΐβδϊυδ ύπομνηματίζων τά υπό του
Άρποκρατίωνος περί τής Ακτής λεγόμενα παρα-
πέμπει (Ληηοί. τόμ. 2 σελ. 264 εκδ. Λειψ. 1824)
εις τον Δείναρχον και εις τόν Λυκοϋργον, εξ ών δ
μέν Δείναρχος (κ. Φιλοκρ. § 1 3 Βκΐί) λέγει, ότι έν
εκείνοι;, άτινα ό Φιλοκλής άντί χρημάτων ήθελε
προδώσει, κκαϊ ή Ακτή καϊ οί λιμένες είσϊ καϊ τά
νεώρια», 6 δέ Λυκούργος (κ. Λεωκρ. § 17) λέγει
περί τοΰ Λεωκράτους, ότι «προσέπλευσε προς τήν
ναΰν έξελθών κατά μέσην τήν Άκτήν δια τής πυλί-
δος» καϊ (§ 55) ότι «οί κατ' έμπορίαν πλέοντες ουκ
έκ τ?ις Ακτής κατά τήν πυλίδα έμβαίνουσιν είς τήν
ναΰν». Έκ τής αντιπαραβολής τών χωρίων τούτων
προς τά τοΰ Άρποκρατίωνος έπεται, ότι ή Ακτή,
ήτις έπιθαλαττίδιος μοίρα τής Αττικής λέγεται υπο
τοϋ Άρποκρατίωνος, πρέπει νά ζητηθή περϊ τόν Πει-
ραιά, είναι δέ βίβαίως ή τοΰ Πειραιώς δυτική με-
γάλη χερσόνησος, ής ό μέν μακαρίτης Ούλερΐχος
(οί λιμένες κ.τ.λ. Κοϊδ. τόμ. 2, σελ. 176) ίδιον
όνομα παρά τοις άρχαίοις συγγραφεΟσι δέν εΰρισκεν,
άλλοι ονόμασαν αυτήν Μ ο υ ν υ χ ί α ν, ό Βαΐ'δϊαα
(Οθο^γ I σελ. 269) υποθέτει οτι είναι τό Σ η ρ ά γ·
γ ι ο ν, τελευταϊον δέ ό ΕγοβΙ (]υι-Ιΐα5 (ΕΓϋαΙβΓη.
ΤβχΙ ϋ. 8. Κ. ζιιγ Τορο£γ. ν. Αΐΐι Οοΐΐια 1868 οελ.βΐ)
άπεοωσεν είς τήν χερσόνησον ταύτην πάνυ όρθώς το
όνομα Ά κ τ ή, εί καϊ έν τώ τοπογραφικω πίνακι
τοΰ Πειραιώς δέν έχάραξε τό όνορ,α έπι τής χερσο-
νήσου.
Έν τή μεσημβρινή καϊ βορειοδυτική πλευρά τής
χερσονήσου ταύτης ύπάρχουσιν αρχαία λατομεία. Ό
λίθος ό έξ αύτών εξαγόμενος είναι βεβαίως ο υπό
τοϋ Άρποκρατίωνος καλούμενος άκτίτης λί-
θος (δρ. ΟέιγΙ. αύτόθι). Είναι δέ ό λίθος ούτος πώ-
ρινος. Έκ τούτων φαίνεται, ότι ο ά κ τ ί τ η ς λ ί-