Αιγίνης μονσεΐον νπδ Κ. Κουροννιώτου. 97
Είκών 19. 'Επιτύμβιον μετά πρώρας πλοίου.
πρώρα πλοίου μετά λειψάνου κωπηλάτοϋ και προ
ταύτης δελφίν κατά τήν γωνίαν. 1 ά γράμματα
της επιγραφής
. . . ικός Διονυσ[ίου
Χο]λαργεύς
μαρτυροΟσίν βτι το άνάγλυΐρον προέργεται εκ της
1ης μ. Χρ. έκατονταετηρίδος. Κάτω φαίνεται οτι
εινε οριζοντίως άποκεκοΐλ</.ένον.
Περ'ι πλοίων ή πρώρας πλοίων έπι νεκρικών
ανάγλυφων πρβ. τελευταϊον .11) 190ο 149 και
σημ. 370, ώς και ΑΟΕ πίν. ΟΧΧΙΙ άρ. 623.
Άριϋ'. 10 (είκ. 20 κατ. άριϋ. 743). Έπι-
Είκών 20. Επιτύμβιον Κέρδωνος και Παρθενίου.
τύμβων άνάγλνφον Κέρδωνος και Παρϋενίου.
Μάρμαρον λευκον Πεντέλης.Ύψ. 0 21. πλ. 0'47.
Ευρέθη έντετειχισμένη έν τη οικία παρά τον λι-
μένα Αίγίνης, ήτις έχρησίμευεν έν .παλαιοτέρου
ναόνοις ώς τυπογραφεΐον.
Σώζεται μόνον ή κορυφή μετά του αριστερού
μέρους του άετωματίου, έν ω εινε άναγεγλυμμένον
σεϊστοον και έν τώ μέσω πλεκτός κάλαθο; αετά
κωνικού πώματος ή στρογγυλή πλεχτή κίστη ,
ιστάμενος επί μικρα.ς δισκοειδους ίίάσεως.
II επιγραφή
Κέρδων 'Ρόδωνος. Παρθένιν Κέ[ρδωνος;
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΒΡ1Ι 1913
μαρτυρεί τους χρόνους τοΟ 1ου ή 2ου μ.Χρ. αιώνος.
Σεϊστρα χρατοΟσι συνήθως επί νεκρικών ανά-
γλυφων και αί ώς ίέρειαι της "Ισιδος είκονιζόμεναι
γυναίκες, περί δε της σημασίας τοΰ κάλαθου ή της
κίστης παριστωμένης εις άνάμνησιν τών οικιακών
ασχολιών τής θανούσης πρβ. 3\) 1905 61.
Αριϋ. 11 (εΐκ. 21- κατ. άριϋ. 763). Έπι-
Είκών 21. 'Επιτύμβιον Γαιου ΏφιΙίον.
τύμβων άνάγλνφον ίππέως (ΕΥαηΙέβΙ, Ερί</ν. αν,Β
Αβ(/. 29' 9ο). Μάρμαρον λευκον νησιωτικόν.'Γψ.
0 87, πλάτ. 0'47. Κάτω μικρόν έμβολον έν τώ
κέντρω ~ρός ενθεσιν εις τήν Βάσιν/Ανω τρίγωνον,
έν ώ άνάνλυπτον άετωμάτιον αετά μεγάλου έλλει-
ι I ι 1 ι I
ψοειοους ακρωτηρίου έπ'ι του κέντρου και άσπιδίου
έν τώ τυμπάνω. Εντός άρνιτεκτονικώς διεσκευα-
σμένης άψΐδος εικονίζεται Ό αποθανών ώς ίππεΰς
βαίνων προς δεξιά, ένθα ύπάρνει δένδρον, ου περί
τον κορμών ελίσσεται οοάκων προβάλλων τήν κε-
ι ι ιι I
φαλήν μεταςϋ τών κλάδων. Παρά τήν ρίζαν ο θε-
ράπων τοΰ ί~πέως παις μετά βρα'/έος νλαμυοίου.
11 έπιγραφή
Γάιε Ώφέλιε Πο-
πλίου υιέ χρη-
στέ χαίρε
μαρτυρεί τους χρόνους τής 1*" μ. Χρ· εκατονταε-
τή ρίδος.
13
Είκών 19. 'Επιτύμβιον μετά πρώρας πλοίου.
πρώρα πλοίου μετά λειψάνου κωπηλάτοϋ και προ
ταύτης δελφίν κατά τήν γωνίαν. 1 ά γράμματα
της επιγραφής
. . . ικός Διονυσ[ίου
Χο]λαργεύς
μαρτυροΟσίν βτι το άνάγλυΐρον προέργεται εκ της
1ης μ. Χρ. έκατονταετηρίδος. Κάτω φαίνεται οτι
εινε οριζοντίως άποκεκοΐλ</.ένον.
Περ'ι πλοίων ή πρώρας πλοίων έπι νεκρικών
ανάγλυφων πρβ. τελευταϊον .11) 190ο 149 και
σημ. 370, ώς και ΑΟΕ πίν. ΟΧΧΙΙ άρ. 623.
Άριϋ'. 10 (είκ. 20 κατ. άριϋ. 743). Έπι-
Είκών 20. Επιτύμβιον Κέρδωνος και Παρθενίου.
τύμβων άνάγλνφον Κέρδωνος και Παρϋενίου.
Μάρμαρον λευκον Πεντέλης.Ύψ. 0 21. πλ. 0'47.
Ευρέθη έντετειχισμένη έν τη οικία παρά τον λι-
μένα Αίγίνης, ήτις έχρησίμευεν έν .παλαιοτέρου
ναόνοις ώς τυπογραφεΐον.
Σώζεται μόνον ή κορυφή μετά του αριστερού
μέρους του άετωματίου, έν ω εινε άναγεγλυμμένον
σεϊστοον και έν τώ μέσω πλεκτός κάλαθο; αετά
κωνικού πώματος ή στρογγυλή πλεχτή κίστη ,
ιστάμενος επί μικρα.ς δισκοειδους ίίάσεως.
II επιγραφή
Κέρδων 'Ρόδωνος. Παρθένιν Κέ[ρδωνος;
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΒΡ1Ι 1913
μαρτυρεί τους χρόνους τοΟ 1ου ή 2ου μ.Χρ. αιώνος.
Σεϊστρα χρατοΟσι συνήθως επί νεκρικών ανά-
γλυφων και αί ώς ίέρειαι της "Ισιδος είκονιζόμεναι
γυναίκες, περί δε της σημασίας τοΰ κάλαθου ή της
κίστης παριστωμένης εις άνάμνησιν τών οικιακών
ασχολιών τής θανούσης πρβ. 3\) 1905 61.
Αριϋ. 11 (εΐκ. 21- κατ. άριϋ. 763). Έπι-
Είκών 21. 'Επιτύμβιον Γαιου ΏφιΙίον.
τύμβων άνάγλνφον ίππέως (ΕΥαηΙέβΙ, Ερί</ν. αν,Β
Αβ(/. 29' 9ο). Μάρμαρον λευκον νησιωτικόν.'Γψ.
0 87, πλάτ. 0'47. Κάτω μικρόν έμβολον έν τώ
κέντρω ~ρός ενθεσιν εις τήν Βάσιν/Ανω τρίγωνον,
έν ώ άνάνλυπτον άετωμάτιον αετά μεγάλου έλλει-
ι I ι 1 ι I
ψοειοους ακρωτηρίου έπ'ι του κέντρου και άσπιδίου
έν τώ τυμπάνω. Εντός άρνιτεκτονικώς διεσκευα-
σμένης άψΐδος εικονίζεται Ό αποθανών ώς ίππεΰς
βαίνων προς δεξιά, ένθα ύπάρνει δένδρον, ου περί
τον κορμών ελίσσεται οοάκων προβάλλων τήν κε-
ι ι ιι I
φαλήν μεταςϋ τών κλάδων. Παρά τήν ρίζαν ο θε-
ράπων τοΰ ί~πέως παις μετά βρα'/έος νλαμυοίου.
11 έπιγραφή
Γάιε Ώφέλιε Πο-
πλίου υιέ χρη-
στέ χαίρε
μαρτυρεί τους χρόνους τής 1*" μ. Χρ· εκατονταε-
τή ρίδος.
13