DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0010
3
νιου και του ΙΙλουτάργου, ήν επικαλείται προς
ύποστήρ ιξιν της γνώμης αυτού Ό εκδότης, διότι ό
μεν Παυσανίας (7,7, ι) καλεί «συνέδρων» ό δέ
Πλούταρχος ("Αρατος, 2δ) «συνέδρους* την συνέ-
λευσιν των Αχαιών, δεν έχει σπουδαίαν άξίαν.
Διότι απέναντι των δύο τούτων μεταγενεστέρων
και εν πολλοίς αναξιόπιστων πηγών έ'χομεν ό'λην
την άλλην την πάλαιαν και εν πολλοίς σύγχρο-
νον έπιγραφικήν και ίστορικήν παράδοσιν, ιδία οε
τον δια μακρών περι την Συμπολιτείαν των
Α/αιών άσχοληΟέντα Μεγαλοπολίτην ιστορικόν,
παρ' ω ούδ' άπαξ ονομάζεται ή σύνοδος των
Α/αιών δια του ονόματος συνέδρων (Παρβ. Ηθγ-
ιιι&ηη-8\νοΙ>ο<.1ίΐ σ'. 388, 2: Πί^ Ββζβϊο1ιηυη§
συνέδριον-σύνεδροι ϊδί ηίοΗί οίίίζίβΐΐ, 8ΐβ ΙϊικΙθΙ
8Ϊο1ι πηγΙχμ Ρΐαΐβι-οΐι, Αι·βΙ 35 υ (1 ΡαιιβειηϊεΐΒ
VII. 7, ι. 9. 2-14, 5· ϋίβ ΕΓ§&ηζυη§· οί σύνεδροι
τών Αχαιών ίη 8γ11ο§θ2 229 (=83 490)ΰ 131
ιιηλναΙίΓδοΙίθίηΙϊοΙι. Πχρά ίΛρβίιΐΒ, ΒθϊΙγ&§θ κλπ.
£ν ΒθΠΟΐΐίβ ά. 8ίΐθ]ΐ8. Οθ8θ11. ά. ^188. ρ1ιΐ1-1ιΐ8ΐ·
ΚΙ. 1898, σ. 175, χαρακτηρίζεται ή αύτη συμ-
πλήρωσις ώς «ΐ'&ηζ ιιπ8Ϊο1ιθγ»· Παρβ. και 8\νο-
1>οά3 ε. ά σ. 307 και εν ΚΗο τ- 12, σ. 47, 9·
Ό 8ο1ιιι1ί1ΐθ88 έν τω άρθρω γραμματείς τήςΡ-\ν~.
Κ. Ε τ. VII σ. 1 7Γί6 λέγει οτι Ό όρος σύνεδροι
και συνέδριον ήτο /.ατ αρχάς έν χρήσει μόνον
παρά ταΐς όμοσπονδίαις, ύστερον δέ, από του 2ου
π.Χ. αιώνος και Εντεύθεν, έγένετο εύουτέοα νοή-
σις αύτοΟ' και δια την βουλήν. Προσθέτει δέ ό αυ-
τός εν σ. 1/57 ότι έξ όλων τών ελληνικών Κοινών
μόνον οί Αχαιοί ουδέν είχον συνέδριον)
Επειτα, ένώ παοά πάντο^ν ανεξαιρέτως ααοτυ-
ΓΙ I 7 I 4
ρεΐται ότι ό τόπος της συνόδου τών Αχαιών ήτο
τό Αί'γιον (Παρβ. Όΐώοίβ, σ. 114. ΡΛ¥.Κ Ε.
είναι συνέδριον ε&νον; άποτελονμένοιι I/. διάφορων πόλεων; τη
Επιγραφή μόνον άπας οέρεται τ; λέξις ε&νος,ίν στ. 23: άποκ/ηρον-
οΰωοαν δέ........ ε£ ε&νους η πόλεως, ο'που η /£;■; :/ουσα
τ/,ν συνήθη σημασίαν του Κοινοί·, δηλ. της Συμπολιτείας, αντιτίθεται
προς την [λεμονο^αενην πόλιν (παρβ. Λ'.οδ. 18, ίο: α/' πλείστα·, μεν
σννέ&εντο την αυμμαχιαν. αί μεν κατ* ι&νος, αί δε κατά πόλιν-
19.57: Αντίγονος... , τά γ' εϋνη και πόλεις και δννάοτας προσε-
καλεϊιο εις ονμμαχίαν. παρβ. και Ιίολύβ. II, 37,40. IV, 1,4.ν,1
κλπ. τό τών ' Α γαιών εϋνος) Ιίολύβ. XVIII, 47, δ: είσεκαλονντο
πάντας τονς από τών ε&νών και πόλεων παραγεγονότας (Παρβ. και
ΗβηηΆηη-8\νοΙ)θά& εν 7.380. ί'δε και 8>γ11ος[β* 557,31).
'<)·;:<,>: δ' η Μακεδον κή συαοιαχία, περί η; Ιν τί) επιγραφή πρόκει-
ται, περιελάμβανε κα! Κοινά ( Λ/α'.ών, Βοιωτών, Θεσσαλών κλπ.),
και πόλεις (Αθήνας, Ζάκυνθο·/ κλπ ). πιρβ. \νί11ΐθΙΐη. ένθα κα-
τωτέοω 5ξα. 3.
τ. ι σ. 167, αρθρ. ΑοΥιάϊά. Ηβηηαηη-8ινοδο-
(ΙαΊ έ. ά. σελ. 392), ή έξ Επιδαύρου επιγραφή ορί-
ζει (στ. 15- 18): « τάς δε συνόδους γίνεσΦαι του συ-
νεδρίου, έως μεν άν ό κοινός πόλεμος λυΰϊ], ου αν
οι πρόεδροι και ό βασιλεύς ή δ ύπδ τών βασιλέων
αποδεδειγμένος στρατηγός παραγγέλλε, όταν δ' ή
ειρήνη γένηται,οϋ άν οί ατεφανιται αγώνες γί-
νίονται» . Γήν άκραν ταύτην αντίθεσιν της επιγρα-
φής προς την λοιπήν περί Αχαϊκής συμπολιτείας
παράδοσιν εξηγεί ό εκδότης της επιγραφής (σ.144)
ώδε : «πρόκειται ένταυθα περί εξαιρετικών διατά-
ξεων, ούχί δηλαδή περι τών έν Αίγίω συνελεύσεων,
αιτινες συνερνόυ.εναικατ'έ'τος1 έννρόνω καθωοισαέ-
νω ΰπο του νόμου οιεξηγον τάς ύποθέσεις της Συμ-
πολιτείας,άλλα περί άλλων εκτάκτων συνελεύσεων,
έν αις ή συζήτησις έμελλε νά περιστρέφηται περί
θέματα άοορώντα το μεν εις τον κοινόν πόλεμον, τό
δέ εί; τά συμφέροντα ούχι μόνον τών Αχαιών, αλλά
της όλης συμμαχίας». Άλλ' ακριβώς έ'χομεν ρη-
τήν μαρτυρίαν του Πολυβίου, καθ' ήν Αντίγονος
ό Αώσων προκειμένου νά συζήτηση μετά τών συμ-'
μάχων θέματα αναγόμενα εις τήν ό'λην συμμαχίαν,
δεν μετέβη εις τον τόπον τών εκτάκτων συνελεύ-
σεων, άς υποθέτει ό εκδότης, άλλ' εις Αί'γιον
(Πολ 11, 54,3; Ό δέ Αντίγονος. .. ήκε προς τήν
τών Αχαιών σύνοδον εις Αιγών άπολογισάμένος
δέ περί τών καϋ αυτόν και χρίμιατίσας περι τών
μελλόντων, έτι δέ κατασταϋει^ ήγεμών απάντων τών
συμμάχων, μετά ταϋτα .. . 54,13 οΰτ,ως ήδη συνά
πτοντος του χειμώνος παρήν εις Αιγών προς τήν
τών Αχαιών σύνοδον). Και άν πάλιν, ώς ισχυ-
ρίζεται ό έκδοτης (τ. 144), εν Αίγίω συνηρχοντο
οί Αχαιοί μόνον οσάκις είχον να διεςαγάγωσι
τάς υποθέσεις της Συμπολιτείας, όσακις δ' έπρό-'
κειτο νά σκεφΟώσι περί γενικωτέρων Οεμάτοον άφο-
ρώντων εις τά συμφέροντα της συμμαχίας συνηρ-
χοντο κατά τήν έπιγραφήν «ού άν οί στεφανΐται
αγώνες γίνωνται», πώς συμβιβάζεται προς τούτο
ή ρητή επίσης μαρτυρία του Πολυβίου, οτι προ-
κειμένου νά συζητήση μετά τών Αχαιών Ό βα-
σιλεύς τών Μακεδόνων Φίλιππος ό Ε κατά το
1 Τούτο δέν είναι ακριβές. Ώς γνωστόν τύ Κοινόν τών Αχαιών
κατ' άρ/άς ;χεν συνηρ/ετο εις δύο, ύστερον δε εις πέντε κατ' έτος
συνόδους. Παοο. ΗβΓη)ίΐηη-8\νθ1ΐΟΓΐίΐ ο. 392. κα! Ι>ίρ8ΪΠ8.
ϊ. ά. σ. 161.
νιου και του ΙΙλουτάργου, ήν επικαλείται προς
ύποστήρ ιξιν της γνώμης αυτού Ό εκδότης, διότι ό
μεν Παυσανίας (7,7, ι) καλεί «συνέδρων» ό δέ
Πλούταρχος ("Αρατος, 2δ) «συνέδρους* την συνέ-
λευσιν των Αχαιών, δεν έχει σπουδαίαν άξίαν.
Διότι απέναντι των δύο τούτων μεταγενεστέρων
και εν πολλοίς αναξιόπιστων πηγών έ'χομεν ό'λην
την άλλην την πάλαιαν και εν πολλοίς σύγχρο-
νον έπιγραφικήν και ίστορικήν παράδοσιν, ιδία οε
τον δια μακρών περι την Συμπολιτείαν των
Α/αιών άσχοληΟέντα Μεγαλοπολίτην ιστορικόν,
παρ' ω ούδ' άπαξ ονομάζεται ή σύνοδος των
Α/αιών δια του ονόματος συνέδρων (Παρβ. Ηθγ-
ιιι&ηη-8\νοΙ>ο<.1ίΐ σ'. 388, 2: Πί^ Ββζβϊο1ιηυη§
συνέδριον-σύνεδροι ϊδί ηίοΗί οίίίζίβΐΐ, 8ΐβ ΙϊικΙθΙ
8Ϊο1ι πηγΙχμ Ρΐαΐβι-οΐι, Αι·βΙ 35 υ (1 ΡαιιβειηϊεΐΒ
VII. 7, ι. 9. 2-14, 5· ϋίβ ΕΓ§&ηζυη§· οί σύνεδροι
τών Αχαιών ίη 8γ11ο§θ2 229 (=83 490)ΰ 131
ιιηλναΙίΓδοΙίθίηΙϊοΙι. Πχρά ίΛρβίιΐΒ, ΒθϊΙγ&§θ κλπ.
£ν ΒθΠΟΐΐίβ ά. 8ίΐθ]ΐ8. Οθ8θ11. ά. ^188. ρ1ιΐ1-1ιΐ8ΐ·
ΚΙ. 1898, σ. 175, χαρακτηρίζεται ή αύτη συμ-
πλήρωσις ώς «ΐ'&ηζ ιιπ8Ϊο1ιθγ»· Παρβ. και 8\νο-
1>οά3 ε. ά σ. 307 και εν ΚΗο τ- 12, σ. 47, 9·
Ό 8ο1ιιι1ί1ΐθ88 έν τω άρθρω γραμματείς τήςΡ-\ν~.
Κ. Ε τ. VII σ. 1 7Γί6 λέγει οτι Ό όρος σύνεδροι
και συνέδριον ήτο /.ατ αρχάς έν χρήσει μόνον
παρά ταΐς όμοσπονδίαις, ύστερον δέ, από του 2ου
π.Χ. αιώνος και Εντεύθεν, έγένετο εύουτέοα νοή-
σις αύτοΟ' και δια την βουλήν. Προσθέτει δέ ό αυ-
τός εν σ. 1/57 ότι έξ όλων τών ελληνικών Κοινών
μόνον οί Αχαιοί ουδέν είχον συνέδριον)
Επειτα, ένώ παοά πάντο^ν ανεξαιρέτως ααοτυ-
ΓΙ I 7 I 4
ρεΐται ότι ό τόπος της συνόδου τών Αχαιών ήτο
τό Αί'γιον (Παρβ. Όΐώοίβ, σ. 114. ΡΛ¥.Κ Ε.
είναι συνέδριον ε&νον; άποτελονμένοιι I/. διάφορων πόλεων; τη
Επιγραφή μόνον άπας οέρεται τ; λέξις ε&νος,ίν στ. 23: άποκ/ηρον-
οΰωοαν δέ........ ε£ ε&νους η πόλεως, ο'που η /£;■; :/ουσα
τ/,ν συνήθη σημασίαν του Κοινοί·, δηλ. της Συμπολιτείας, αντιτίθεται
προς την [λεμονο^αενην πόλιν (παρβ. Λ'.οδ. 18, ίο: α/' πλείστα·, μεν
σννέ&εντο την αυμμαχιαν. αί μεν κατ* ι&νος, αί δε κατά πόλιν-
19.57: Αντίγονος... , τά γ' εϋνη και πόλεις και δννάοτας προσε-
καλεϊιο εις ονμμαχίαν. παρβ. και Ιίολύβ. II, 37,40. IV, 1,4.ν,1
κλπ. τό τών ' Α γαιών εϋνος) Ιίολύβ. XVIII, 47, δ: είσεκαλονντο
πάντας τονς από τών ε&νών και πόλεων παραγεγονότας (Παρβ. και
ΗβηηΆηη-8\νοΙ)θά& εν 7.380. ί'δε και 8>γ11ος[β* 557,31).
'<)·;:<,>: δ' η Μακεδον κή συαοιαχία, περί η; Ιν τί) επιγραφή πρόκει-
ται, περιελάμβανε κα! Κοινά ( Λ/α'.ών, Βοιωτών, Θεσσαλών κλπ.),
και πόλεις (Αθήνας, Ζάκυνθο·/ κλπ ). πιρβ. \νί11ΐθΙΐη. ένθα κα-
τωτέοω 5ξα. 3.
τ. ι σ. 167, αρθρ. ΑοΥιάϊά. Ηβηηαηη-8ινοδο-
(ΙαΊ έ. ά. σελ. 392), ή έξ Επιδαύρου επιγραφή ορί-
ζει (στ. 15- 18): « τάς δε συνόδους γίνεσΦαι του συ-
νεδρίου, έως μεν άν ό κοινός πόλεμος λυΰϊ], ου αν
οι πρόεδροι και ό βασιλεύς ή δ ύπδ τών βασιλέων
αποδεδειγμένος στρατηγός παραγγέλλε, όταν δ' ή
ειρήνη γένηται,οϋ άν οί ατεφανιται αγώνες γί-
νίονται» . Γήν άκραν ταύτην αντίθεσιν της επιγρα-
φής προς την λοιπήν περί Αχαϊκής συμπολιτείας
παράδοσιν εξηγεί ό εκδότης της επιγραφής (σ.144)
ώδε : «πρόκειται ένταυθα περί εξαιρετικών διατά-
ξεων, ούχί δηλαδή περι τών έν Αίγίω συνελεύσεων,
αιτινες συνερνόυ.εναικατ'έ'τος1 έννρόνω καθωοισαέ-
νω ΰπο του νόμου οιεξηγον τάς ύποθέσεις της Συμ-
πολιτείας,άλλα περί άλλων εκτάκτων συνελεύσεων,
έν αις ή συζήτησις έμελλε νά περιστρέφηται περί
θέματα άοορώντα το μεν εις τον κοινόν πόλεμον, τό
δέ εί; τά συμφέροντα ούχι μόνον τών Αχαιών, αλλά
της όλης συμμαχίας». Άλλ' ακριβώς έ'χομεν ρη-
τήν μαρτυρίαν του Πολυβίου, καθ' ήν Αντίγονος
ό Αώσων προκειμένου νά συζήτηση μετά τών συμ-'
μάχων θέματα αναγόμενα εις τήν ό'λην συμμαχίαν,
δεν μετέβη εις τον τόπον τών εκτάκτων συνελεύ-
σεων, άς υποθέτει ό εκδότης, άλλ' εις Αί'γιον
(Πολ 11, 54,3; Ό δέ Αντίγονος. .. ήκε προς τήν
τών Αχαιών σύνοδον εις Αιγών άπολογισάμένος
δέ περί τών καϋ αυτόν και χρίμιατίσας περι τών
μελλόντων, έτι δέ κατασταϋει^ ήγεμών απάντων τών
συμμάχων, μετά ταϋτα .. . 54,13 οΰτ,ως ήδη συνά
πτοντος του χειμώνος παρήν εις Αιγών προς τήν
τών Αχαιών σύνοδον). Και άν πάλιν, ώς ισχυ-
ρίζεται ό έκδοτης (τ. 144), εν Αίγίω συνηρχοντο
οί Αχαιοί μόνον οσάκις είχον να διεςαγάγωσι
τάς υποθέσεις της Συμπολιτείας, όσακις δ' έπρό-'
κειτο νά σκεφΟώσι περί γενικωτέρων Οεμάτοον άφο-
ρώντων εις τά συμφέροντα της συμμαχίας συνηρ-
χοντο κατά τήν έπιγραφήν «ού άν οί στεφανΐται
αγώνες γίνωνται», πώς συμβιβάζεται προς τούτο
ή ρητή επίσης μαρτυρία του Πολυβίου, οτι προ-
κειμένου νά συζητήση μετά τών Αχαιών Ό βα-
σιλεύς τών Μακεδόνων Φίλιππος ό Ε κατά το
1 Τούτο δέν είναι ακριβές. Ώς γνωστόν τύ Κοινόν τών Αχαιών
κατ' άρ/άς ;χεν συνηρ/ετο εις δύο, ύστερον δε εις πέντε κατ' έτος
συνόδους. Παοο. ΗβΓη)ίΐηη-8\νθ1ΐΟΓΐίΐ ο. 392. κα! Ι>ίρ8ΪΠ8.
ϊ. ά. σ. 161.