DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0039
α ε 1921
του ενός εξ εκάστου κοινοΟ ή εξ έκαστης πόλεως. είοάγειν, επιμέλεια&αι, λ.λ.π.) έυ,φάνισις του κατ'
^τ. 53—26- τους προέδρους <5' άίγαγεΐν αόριστον απαρεμφάτου συναγαγεΐν. Άλλ' ο άόοι-
τβ Γονς- συνέδρους κ[αι τούς\ γραμματείς άπό τοϋ στος ενταύθα εν σχέσει προς τα άλλα τα έν τω άρ-
κοα-ίοϊί ......... ύπηρέιας και προτιϋ^έναι Ορω τούτω 7 απαρέμφατα σημαίνει ίσως την άπαξ
ττερί (5[ν αν βου'ΐεΰεσΰαι κ[οινήι\ δόξη\ι.......... εν αρχή εκάστη: συνόδου γινομένην ποαξιν της
____Ι τοις γραμματεϋοί και αυτούς ε[χειν άν]τί- συγκλήσεως,ενώ τα άλλα, τα κατ' ενεστώτα, άπα-
γροφα\......] ας ν.. Ούτως άναγινώσκει και ρέμφατα οηλουσι τάς καθ έκάστην συνεΟρίαν έπα-
συμπληρώνει Ό Καββαδίας, όστις λέγει (ε.ά. 146) ναλαμβανομένας πράξεις. Έκτου έν στ. 24 πλη-
«δτι είναι ακατάληπτα κατά το πλείστον τά άπό θυντικοϋ' τύπου γραμματείς και έν στ. 26 γραμ-
του τέλους του στ. 23 μέχρι του στ. 36 ένεκα ματεϋσι όιοασκόμεθα οτι οί γραμματείς του κοι-
τών πολλών έν τω λίθω κενών, ών δυσχερής νου των Ελλήνων συνεδρίου ήσαν πλείονες του
καϊ αδύνατος είναι ή συμπληρωσις». II άνάγνω- ενος. Ιουτο είναί τι ασύνηθες. Διότι εις ολα τά
σις τους δεν είναι απολύτους ασφαλής, διότι τό πολιτικά σώματα της αρχαίας Ελλάδος, βουλάς,
σωζόμενον έλάχιστον τμήμα του τελευταίου έ/.κλησίας, συνέδρια, κοινά, ή εις άλλας έκτελε-
γράμματος δύναται νά είναι επίσης και λείψανον στικάς αρχάς, γραμματεύς έςελέγετο εις, έχων
Τ. Τό συναΙ^α^εΓν, κυριολεκτούμενον εις τά: ετΐίσημον και τιμητικόν αξίωμα (παρβ. Ρ — Λ\Γ
τοιαύτας περιπτώσεις προσκλήσεως πολυμελών ΚΕ. τ. VII σ. 1708 κ. έ. άρθρον γραμματείς).
σωμάτουν (παρβ. \4ρίσΤ. 1Α&ην. Πολιτ. 44,2 : Πλείονες του ένος γραμματείς αναφέρονται σπα-
καΐ έπειδάν ουναγάγωσιν οί πρυτάνεις την βου- νιώτατα έν τή αρχαία ελληνική παραδόσει, και
λι)ν // τον δήμον. 43,^ : οί (5έ πρυτανεύοντες καθόσον εγώ τουλάχιστον γνωρίζω μόνον δίς, έν
συνάγουοι και την βουλην και τον δήμον. τη σχολική επιγραφή της Τέω 8ΐ/ΙΙθ^6Β 578, 8
Πολνβ. XXIV,5,ιβ: συνάγειν τους Αχαιούς εις αμετά την των γραμματέων αϊρεσιν» και
εν-τη
έκκλησίαν κ.λ.π.), καθίσταται ενταύθα άπαραίτη- επιγραφή της Μαγνησίας [ΚβΤ?1 αρ. 91 =$2//-
τον. Τό δέ χάσμα, απαιτούν ένταυΟα 9-10 γράμ- Ιθ(/β3 598,ϋ,2 ), όπου αναφέρονται (194 π.Χ.)
ματα 1, δεν δύναται νά άνεχΟή την συμπλήρωσιν δύο γραμματεύοντες τοις ουνέδροις τοϋ κοινού τών
το\ύς δε προέδρους συναίγαγεϊν, ώς καλύπτου- ^1ίτω/1ών (παρβ. και Ρ—\ν. 11.Ε. VII, 1760}.
σαν πεαισσότ£θον νώοον. Συμπληρωτέον λοιπόν Εικάζω λοιπόν ό'τι έν τώ ποώτω νάσματι του στ.
τούτους όε συναΙ^α^^· Ποιάν τινα έντύπωσιν 24 καϊ δή προ του γραμματείς δεν εξέπεσε το άρ-
έμποιεΐ ή έν τή σειρά των κατ' ενεστώτα φερο- 0 ρ ο ν τους, άλλ' ό άριΟμός τών γραμματέων,
μένων απαρεμφάτων (έξεΐναι, συνέρχεοΰαι, σνμ- όστις άν λάβωμεν ύπ όψιν το ανωτέρω μνημο-
φέρειν,συΐ'εδρεύειν, χρηματίζειν, είναι, προτιΰ'έναι, νευθέν χωρίον τής έκ Μαγνησίας επιγραφής τής
άνα-οεοούσης δυο Ϋραιχματεύοντάς τών Αϊτω-
1 Ενταύθα πρέπει να σημε*ωθ»| παρατηθείς τις (ιτχόουσχ καί λών, καί τήν έκτασίν του '/ασματος μή Οπερβαί-
δι* δλα τά άλλα ν άσματα τα εΰοισκόαίνα έν τώ δετιώ άκοιο τής ν , / , „. : ς\ /
,, γ,, - 1 , ,' νουσαν τα πέντε γοαμαατα μετα των ουο του
στήλης. Ιαυτα οεν πρέπει να υκολογιζωνται πάντοτε και μόνον οια i ι ι ι ι
τοΰ άριθμου τών γραμμάτων προσμετρουμένου αναλόγως του δ'.α- κ\αι, οεν Οά ήτο καί ένταυΟα μεγαλύτερος του
στήματος του άποκοπεντος τμήματος του^ λίθου. Διότι, ως οειχνύ- ^ ^Οαίζω δέ πρός τούτοις ΟΤΙ ένταυΟα δέν πρό-
οισιν οί έν άκεραίω σαιζυμενοι στίχοι του άνο} μέοους τής στήλης, ■ / .
δ χαράκτης δέν ίπλήρου τόν χώρο ν κατά κανδνα'μ?χρι; ένός <5>ρι- κείται περί γραμματέων τοϋ συνεορίου, ώς αρχής
σμένου σημείου του λίθου, αλλά μή γράφων στο·.χηδόν, προσεχών επίσημου καί σπουδαίας, άλλ' άπλώς περί ύπαλ-
δε καί τηρών τήν εϊ: συλλαβάς κανονικήν διαί^εσιν τών ;'ν τώ έναλ- ^ , - , -, / ν λ , ,
Υ , ,, . „ ' „ ληλων εκτελουντων την νραφικήν υπηρεσιαν τοΟ·
λασσομενω στι/ιο χωριζόμενων λεςεωι , επληρου το ακοον της < ι ι ι ι ι ιι
στήλης αναλόγως τής ανάγκηγ} ην παρουσίαζεν ή περατουσα τον συνεόρίου άμείβομένην μάλιστα καί «αΤΤΟ Τθϋ κΟΙ-
στί/,ον λίξις, άλλοτε πυκνώνων τά γράμματα και πληρών όλον τον τα £(ου> ^^τί Τ00τθ, νομίζω, δηλοΐ ένταΟθα
•/ώρον, καί άλλοτε αφήνων κενόν 1-3 γραμμάτων, όπως μή διάτα- _ . ( 1 _ ,
ραχΟη ό ορθός καί κανονικό: συλλαβισμός τής χωριζόμενης λέξεως. ή έν ^Τ- 24 φράσίς αΤΡΟ ΤΟί) «Οϋ^Ον, την έκ του
][ερί τοο κατά συλλαοας-χωρισμού τών έν τέλει τοϋ στίχου λέξεων έν κοίνοΰ' ταμείου δαπάνην ( παρο. ΞενΟψ. Κ.
ταις επιγραφαις, περι τών νρόνων, τών τόπων καί των έγγοάοων ν α *α Κ* *Ί ϊ- ϊ«/ ~ Τ?' α
υ . . . . '"„',, Λ,ναρ.ίΛ . /,27· οωρα δίδοντες από κοινού, & , 1,12 ·
ενϋα εμφα,ιζεται και τηρείται το σύστημα τοΰτο, παρβ. Ι,ΗΓΪβΙά, " * .
1,216 κ. ι. μ-:τα της αυτόθι βιβλιογραφίας. τρέφειν άπο κοινοϋ . Μετά τήν φράσιν άπό τοϋ-
1 8 22
του ενός εξ εκάστου κοινοΟ ή εξ έκαστης πόλεως. είοάγειν, επιμέλεια&αι, λ.λ.π.) έυ,φάνισις του κατ'
^τ. 53—26- τους προέδρους <5' άίγαγεΐν αόριστον απαρεμφάτου συναγαγεΐν. Άλλ' ο άόοι-
τβ Γονς- συνέδρους κ[αι τούς\ γραμματείς άπό τοϋ στος ενταύθα εν σχέσει προς τα άλλα τα έν τω άρ-
κοα-ίοϊί ......... ύπηρέιας και προτιϋ^έναι Ορω τούτω 7 απαρέμφατα σημαίνει ίσως την άπαξ
ττερί (5[ν αν βου'ΐεΰεσΰαι κ[οινήι\ δόξη\ι.......... εν αρχή εκάστη: συνόδου γινομένην ποαξιν της
____Ι τοις γραμματεϋοί και αυτούς ε[χειν άν]τί- συγκλήσεως,ενώ τα άλλα, τα κατ' ενεστώτα, άπα-
γροφα\......] ας ν.. Ούτως άναγινώσκει και ρέμφατα οηλουσι τάς καθ έκάστην συνεΟρίαν έπα-
συμπληρώνει Ό Καββαδίας, όστις λέγει (ε.ά. 146) ναλαμβανομένας πράξεις. Έκτου έν στ. 24 πλη-
«δτι είναι ακατάληπτα κατά το πλείστον τά άπό θυντικοϋ' τύπου γραμματείς και έν στ. 26 γραμ-
του τέλους του στ. 23 μέχρι του στ. 36 ένεκα ματεϋσι όιοασκόμεθα οτι οί γραμματείς του κοι-
τών πολλών έν τω λίθω κενών, ών δυσχερής νου των Ελλήνων συνεδρίου ήσαν πλείονες του
καϊ αδύνατος είναι ή συμπληρωσις». II άνάγνω- ενος. Ιουτο είναί τι ασύνηθες. Διότι εις ολα τά
σις τους δεν είναι απολύτους ασφαλής, διότι τό πολιτικά σώματα της αρχαίας Ελλάδος, βουλάς,
σωζόμενον έλάχιστον τμήμα του τελευταίου έ/.κλησίας, συνέδρια, κοινά, ή εις άλλας έκτελε-
γράμματος δύναται νά είναι επίσης και λείψανον στικάς αρχάς, γραμματεύς έςελέγετο εις, έχων
Τ. Τό συναΙ^α^εΓν, κυριολεκτούμενον εις τά: ετΐίσημον και τιμητικόν αξίωμα (παρβ. Ρ — Λ\Γ
τοιαύτας περιπτώσεις προσκλήσεως πολυμελών ΚΕ. τ. VII σ. 1708 κ. έ. άρθρον γραμματείς).
σωμάτουν (παρβ. \4ρίσΤ. 1Α&ην. Πολιτ. 44,2 : Πλείονες του ένος γραμματείς αναφέρονται σπα-
καΐ έπειδάν ουναγάγωσιν οί πρυτάνεις την βου- νιώτατα έν τή αρχαία ελληνική παραδόσει, και
λι)ν // τον δήμον. 43,^ : οί (5έ πρυτανεύοντες καθόσον εγώ τουλάχιστον γνωρίζω μόνον δίς, έν
συνάγουοι και την βουλην και τον δήμον. τη σχολική επιγραφή της Τέω 8ΐ/ΙΙθ^6Β 578, 8
Πολνβ. XXIV,5,ιβ: συνάγειν τους Αχαιούς εις αμετά την των γραμματέων αϊρεσιν» και
εν-τη
έκκλησίαν κ.λ.π.), καθίσταται ενταύθα άπαραίτη- επιγραφή της Μαγνησίας [ΚβΤ?1 αρ. 91 =$2//-
τον. Τό δέ χάσμα, απαιτούν ένταυΟα 9-10 γράμ- Ιθ(/β3 598,ϋ,2 ), όπου αναφέρονται (194 π.Χ.)
ματα 1, δεν δύναται νά άνεχΟή την συμπλήρωσιν δύο γραμματεύοντες τοις ουνέδροις τοϋ κοινού τών
το\ύς δε προέδρους συναίγαγεϊν, ώς καλύπτου- ^1ίτω/1ών (παρβ. και Ρ—\ν. 11.Ε. VII, 1760}.
σαν πεαισσότ£θον νώοον. Συμπληρωτέον λοιπόν Εικάζω λοιπόν ό'τι έν τώ ποώτω νάσματι του στ.
τούτους όε συναΙ^α^^· Ποιάν τινα έντύπωσιν 24 καϊ δή προ του γραμματείς δεν εξέπεσε το άρ-
έμποιεΐ ή έν τή σειρά των κατ' ενεστώτα φερο- 0 ρ ο ν τους, άλλ' ό άριΟμός τών γραμματέων,
μένων απαρεμφάτων (έξεΐναι, συνέρχεοΰαι, σνμ- όστις άν λάβωμεν ύπ όψιν το ανωτέρω μνημο-
φέρειν,συΐ'εδρεύειν, χρηματίζειν, είναι, προτιΰ'έναι, νευθέν χωρίον τής έκ Μαγνησίας επιγραφής τής
άνα-οεοούσης δυο Ϋραιχματεύοντάς τών Αϊτω-
1 Ενταύθα πρέπει να σημε*ωθ»| παρατηθείς τις (ιτχόουσχ καί λών, καί τήν έκτασίν του '/ασματος μή Οπερβαί-
δι* δλα τά άλλα ν άσματα τα εΰοισκόαίνα έν τώ δετιώ άκοιο τής ν , / , „. : ς\ /
,, γ,, - 1 , ,' νουσαν τα πέντε γοαμαατα μετα των ουο του
στήλης. Ιαυτα οεν πρέπει να υκολογιζωνται πάντοτε και μόνον οια i ι ι ι ι
τοΰ άριθμου τών γραμμάτων προσμετρουμένου αναλόγως του δ'.α- κ\αι, οεν Οά ήτο καί ένταυΟα μεγαλύτερος του
στήματος του άποκοπεντος τμήματος του^ λίθου. Διότι, ως οειχνύ- ^ ^Οαίζω δέ πρός τούτοις ΟΤΙ ένταυΟα δέν πρό-
οισιν οί έν άκεραίω σαιζυμενοι στίχοι του άνο} μέοους τής στήλης, ■ / .
δ χαράκτης δέν ίπλήρου τόν χώρο ν κατά κανδνα'μ?χρι; ένός <5>ρι- κείται περί γραμματέων τοϋ συνεορίου, ώς αρχής
σμένου σημείου του λίθου, αλλά μή γράφων στο·.χηδόν, προσεχών επίσημου καί σπουδαίας, άλλ' άπλώς περί ύπαλ-
δε καί τηρών τήν εϊ: συλλαβάς κανονικήν διαί^εσιν τών ;'ν τώ έναλ- ^ , - , -, / ν λ , ,
Υ , ,, . „ ' „ ληλων εκτελουντων την νραφικήν υπηρεσιαν τοΟ·
λασσομενω στι/ιο χωριζόμενων λεςεωι , επληρου το ακοον της < ι ι ι ι ι ιι
στήλης αναλόγως τής ανάγκηγ} ην παρουσίαζεν ή περατουσα τον συνεόρίου άμείβομένην μάλιστα καί «αΤΤΟ Τθϋ κΟΙ-
στί/,ον λίξις, άλλοτε πυκνώνων τά γράμματα και πληρών όλον τον τα £(ου> ^^τί Τ00τθ, νομίζω, δηλοΐ ένταΟθα
•/ώρον, καί άλλοτε αφήνων κενόν 1-3 γραμμάτων, όπως μή διάτα- _ . ( 1 _ ,
ραχΟη ό ορθός καί κανονικό: συλλαβισμός τής χωριζόμενης λέξεως. ή έν ^Τ- 24 φράσίς αΤΡΟ ΤΟί) «Οϋ^Ον, την έκ του
][ερί τοο κατά συλλαοας-χωρισμού τών έν τέλει τοϋ στίχου λέξεων έν κοίνοΰ' ταμείου δαπάνην ( παρο. ΞενΟψ. Κ.
ταις επιγραφαις, περι τών νρόνων, τών τόπων καί των έγγοάοων ν α *α Κ* *Ί ϊ- ϊ«/ ~ Τ?' α
υ . . . . '"„',, Λ,ναρ.ίΛ . /,27· οωρα δίδοντες από κοινού, & , 1,12 ·
ενϋα εμφα,ιζεται και τηρείται το σύστημα τοΰτο, παρβ. Ι,ΗΓΪβΙά, " * .
1,216 κ. ι. μ-:τα της αυτόθι βιβλιογραφίας. τρέφειν άπο κοινοϋ . Μετά τήν φράσιν άπό τοϋ-
1 8 22