DOI Artikel:
Kastriōtēs, Panagiōtēs: Perikleion Ōdeion
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14369#0044
Α Ε 1922
Καστριώτης: Περίκλειον ώδεΐον.
35
της πόλεως, καθ' ήμας δέ, υπέρ του ευεργέτου
και άνιδρυτου του καέντος 'Ωδείου, άλλως τε οτι
είναι σπόνδυλος κίονος βεβαιουται και εκ των άνα-
θυρώσεων και τόρμων, ους φέρει άνωθεν και κά-
τωθεν, ες ών συνάγομεν οτι ούτος συνείχετο εκα-
τέρωθεν προς άλλους σπονδύλους ομοίου άρρα-
οδώτου κίονος.
"Οθεν ή επί του κίονος του Ωδείου χάραξις της
επιγραφής τοιούτης έπιβεβαιοΐ ακόμη μίαν φοράν
δτι ευεργέτης και χορηγός της δαπάνης της άνοι-
κοδομήσεως του Ωδείου ήν αύτΌς ό βασιλεύς της
Καππαδοκίας Άριοβαρζάνης.
Των έν τω βραχώδει έδάφει του ημετέρου
Ωδείου εύρεθεισών κατά χωράν Ύμηττίου μαρ-
μάρου βάσεων, έφ' ών ίσταντο οί εκ λευκού μαρ-
μάρου κίονες οί ύποβαστάζοντες την στέγην τοΟ
οικοδομήματος, έδιστάζομεν έν αρχή νά όρίσωμεν
ασφαλώς άν είναι τών χρόνων του Περικλέους ή
του Άριοβαρζάνου.
Ό ΌοΓρΐθΜ έν τω συγγράμματι αυτού: Ό&8
§Γΐθθ1ιί8θ1ΐΘ ΤΙίθαίθΓ 1896 σ. 12 λέγει τά έξης:
«ΤΓαδ ίΖβ?2 Ηνηιβίίθ8 - Μανηιον ϋβίνίίϊΐ, 80 %8ί
.βϋΐιοη ΐνύϊίβν οβηιβνΜ τνονάβη, άαι>8 βν-βν8ί
νοηι IV. ^αϊιν^ι. αδ ηηά ηαηιβηίΐίβίι βνβί ββίί
άβν Ζβϋ άβ8 Ενάηνρ δβηηίζί ιυονάβη ίβί».
Ό δέ Όηνηι εν Βαη/αιηβί άβν ΟνϊββΚβη 1910
σ. 88 τά έςής: «Όβν ηηίβνβ ινβΐ88β ηηά άβν
οδβνβ Μαηρταηβ Ιιηπιβίί%8βΚβ Μανηιον ιυιινάβ
πιβΗν ζην Ζβίί άβν νδηιίββίιβη ΗβττββΗαΗ νβν-
ινβηάβί.
Αί γνώμαι τών δύο διακεκριμένων αρχιτεκτόνων
αρχαιολόγων εις ουδέν θετικόν συνάγουσιν ίνα
διαφωτίσωσιν ήμας περί της ακριβούς χρονολογίας
του ύμηττίου μαρμάρου βάσεων του 'Ωδείου.
Ό μέν Ό0Γρ£θ1ά λέγει οτι έκ τών μέχρι τούδε
παρατηρηθέντων μόλις άπό της IV έκατονταετη-
ρίδος και κυρίως άπό τών χρόνων του Λυκούργου
ήρχισε νά γίνεται χρήσις του ύμηττίου μαρμάρου
έν τοις οίκοδομήμασιν, άλλά τις ούναται νά βε-
βαίωση ότι και εις ολίγον άρχαιοτέραν έποχήν δεν
έγίνετο χρήσις τούτου, ως έπι Περικλέους π. χ.
ώς εύρίσκομεν αυτό έν τω φερωνύμω Ώδείω.
Ή παρατήρησις του ΌόΓρίθΙά ότι έπι Λυκούρ-
γου μόλις το πρώτον ήρξατο ή χρήσις του ύμητ-
τίου μαρμάρου εις την οίκοδομικήν συνάγεται ώς
έκ τής έν τω θεάτρω τοΟ Διονύσου εύρέσεως τοιού-
του, και ούτω άπέδιδον τούτο εις την τετάρτην
εκατονταετηρίδα, ήτοι έπι Λυκούργου. Άλλά
τούτο δεν είναι άκριβές, ότι έπι Λυκούργου ήρ-
ξατο νά οίκοδομήται τό θέατρον. Αυτός Ό ΏοΓρίβΙά
έν τη προς έμέ έκθεσει αυτού παραδέχεται οτι ή
σχεδίασις και ή εναρξις τής οικοδομής του θεάτρου
του Διονύσου καθώς και τοΰ 'Ωδείου ήρξατο συγ-
χρόνως έπι Περικλέους. Και εξ άλλου είναι γνω-
στόν ότι το θέατρον άπεπεράτωσεν ό Λυκούργος
διότι εχομεν μαρτυοίας του ΨΠλουτάρχου (βίοι
10 ρητόρων, Λυκουργος=) 'Ηθ. 841^ , ενθα λέ-
γεται ότι ό Λυκούργος «τό ει> ζΐίοννσου ϋέατρον
επιστατών απετέλεσε», και 852° «πρός τετούτοις
ήμίεργα παραλαβών τους τε νεωσοίκονς, και την
σκευοϋήκην και το ϋέατρον τό Διονυσιακδν έξειρ-
γάσατο», και του Παυσανίου Α' 29,16 Λυκούργο)
δε έπορίσϋη μεν τάλαντα—οικοδομήματα δέ έπετέ-
λεσε μέν ϋέατρον έτερων ϋπαρξαμένων Επομένως,
καθ' ήμας ή χρήσις τοΟ ύμηττίου μαρμάρου εις
την οίκοδομικήν δύναται νά άναχθή και μέχρι τών
χρόνων του Περικλέους και ώς έ'σχατον όριον δια
την χρονολογίαν (ίθΓηιίηαηι αηίθ ςιΐθΐη) νά θεω-
ρήται ουχί Ό Δ' αιών, άλλά το ετος 4οο π. Χ.
ενθα, ώς γνωστόν ήρξατο ή οικοδομή του ωδείου.
Ό δέ ϋιίπη λέγει ότι ή χρήσις του ύμηττίου
μαρμάρου τιθεμένου ύπερθεν του λευκού έγένετο
μόλις κατά τους χρόνους τής ρωμαϊκής κυριαρχίας
'Αλλ' επί του ημετέρου 'Ωδείου παρατηρείται τό
άντίθετον, ήτοι εχομεν τό λευκόν ύπερθεν του
ύμηττίου.
Αί γνώμαι τών δύο διασήμων αρχιτεκτόνων
αρχαιολόγων δεν μας βοηθουσι περί τής ακριβούς
χρονολογίας τής αρχής τής χρήσεως του ύμητ-
τίου μαρμάρου έν τή οικοδομική. 'Αλλ' άσχέτίος
τούτων ήμεις έκ τής άμελους και μόνον έργασίας
τών βάσεων τών κιόνων κρίνοντες, άποδίδομεν
αυτό εις τους χρόνους του Άριοβαρζάνου. Τήν
γνώμην ταύτην ύπεδήλωσεν ήμΐν και Ό κ.
Οολάνδος.
Διά τήν δημοσίευσιν τών εις φώς έλθόντων δια
τών άνασκαφών ημών άξιων λόγου έρειπίων του
άποκαλυφθέντος οικοδομήματος και προς κατανόη-
σιν τών ποικίλων άρχιτεκτονικών ζητημάτων πα-
ρεκάλεσα τον κ. Όρλάνδον νά άναλάβη τήν μελέ-
Καστριώτης: Περίκλειον ώδεΐον.
35
της πόλεως, καθ' ήμας δέ, υπέρ του ευεργέτου
και άνιδρυτου του καέντος 'Ωδείου, άλλως τε οτι
είναι σπόνδυλος κίονος βεβαιουται και εκ των άνα-
θυρώσεων και τόρμων, ους φέρει άνωθεν και κά-
τωθεν, ες ών συνάγομεν οτι ούτος συνείχετο εκα-
τέρωθεν προς άλλους σπονδύλους ομοίου άρρα-
οδώτου κίονος.
"Οθεν ή επί του κίονος του Ωδείου χάραξις της
επιγραφής τοιούτης έπιβεβαιοΐ ακόμη μίαν φοράν
δτι ευεργέτης και χορηγός της δαπάνης της άνοι-
κοδομήσεως του Ωδείου ήν αύτΌς ό βασιλεύς της
Καππαδοκίας Άριοβαρζάνης.
Των έν τω βραχώδει έδάφει του ημετέρου
Ωδείου εύρεθεισών κατά χωράν Ύμηττίου μαρ-
μάρου βάσεων, έφ' ών ίσταντο οί εκ λευκού μαρ-
μάρου κίονες οί ύποβαστάζοντες την στέγην τοΟ
οικοδομήματος, έδιστάζομεν έν αρχή νά όρίσωμεν
ασφαλώς άν είναι τών χρόνων του Περικλέους ή
του Άριοβαρζάνου.
Ό ΌοΓρΐθΜ έν τω συγγράμματι αυτού: Ό&8
§Γΐθθ1ιί8θ1ΐΘ ΤΙίθαίθΓ 1896 σ. 12 λέγει τά έξης:
«ΤΓαδ ίΖβ?2 Ηνηιβίίθ8 - Μανηιον ϋβίνίίϊΐ, 80 %8ί
.βϋΐιοη ΐνύϊίβν οβηιβνΜ τνονάβη, άαι>8 βν-βν8ί
νοηι IV. ^αϊιν^ι. αδ ηηά ηαηιβηίΐίβίι βνβί ββίί
άβν Ζβϋ άβ8 Ενάηνρ δβηηίζί ιυονάβη ίβί».
Ό δέ Όηνηι εν Βαη/αιηβί άβν ΟνϊββΚβη 1910
σ. 88 τά έςής: «Όβν ηηίβνβ ινβΐ88β ηηά άβν
οδβνβ Μαηρταηβ Ιιηπιβίί%8βΚβ Μανηιον ιυιινάβ
πιβΗν ζην Ζβίί άβν νδηιίββίιβη ΗβττββΗαΗ νβν-
ινβηάβί.
Αί γνώμαι τών δύο διακεκριμένων αρχιτεκτόνων
αρχαιολόγων εις ουδέν θετικόν συνάγουσιν ίνα
διαφωτίσωσιν ήμας περί της ακριβούς χρονολογίας
του ύμηττίου μαρμάρου βάσεων του 'Ωδείου.
Ό μέν Ό0Γρ£θ1ά λέγει οτι έκ τών μέχρι τούδε
παρατηρηθέντων μόλις άπό της IV έκατονταετη-
ρίδος και κυρίως άπό τών χρόνων του Λυκούργου
ήρχισε νά γίνεται χρήσις του ύμηττίου μαρμάρου
έν τοις οίκοδομήμασιν, άλλά τις ούναται νά βε-
βαίωση ότι και εις ολίγον άρχαιοτέραν έποχήν δεν
έγίνετο χρήσις τούτου, ως έπι Περικλέους π. χ.
ώς εύρίσκομεν αυτό έν τω φερωνύμω Ώδείω.
Ή παρατήρησις του ΌόΓρίθΙά ότι έπι Λυκούρ-
γου μόλις το πρώτον ήρξατο ή χρήσις του ύμητ-
τίου μαρμάρου εις την οίκοδομικήν συνάγεται ώς
έκ τής έν τω θεάτρω τοΟ Διονύσου εύρέσεως τοιού-
του, και ούτω άπέδιδον τούτο εις την τετάρτην
εκατονταετηρίδα, ήτοι έπι Λυκούργου. Άλλά
τούτο δεν είναι άκριβές, ότι έπι Λυκούργου ήρ-
ξατο νά οίκοδομήται τό θέατρον. Αυτός Ό ΏοΓρίβΙά
έν τη προς έμέ έκθεσει αυτού παραδέχεται οτι ή
σχεδίασις και ή εναρξις τής οικοδομής του θεάτρου
του Διονύσου καθώς και τοΰ 'Ωδείου ήρξατο συγ-
χρόνως έπι Περικλέους. Και εξ άλλου είναι γνω-
στόν ότι το θέατρον άπεπεράτωσεν ό Λυκούργος
διότι εχομεν μαρτυοίας του ΨΠλουτάρχου (βίοι
10 ρητόρων, Λυκουργος=) 'Ηθ. 841^ , ενθα λέ-
γεται ότι ό Λυκούργος «τό ει> ζΐίοννσου ϋέατρον
επιστατών απετέλεσε», και 852° «πρός τετούτοις
ήμίεργα παραλαβών τους τε νεωσοίκονς, και την
σκευοϋήκην και το ϋέατρον τό Διονυσιακδν έξειρ-
γάσατο», και του Παυσανίου Α' 29,16 Λυκούργο)
δε έπορίσϋη μεν τάλαντα—οικοδομήματα δέ έπετέ-
λεσε μέν ϋέατρον έτερων ϋπαρξαμένων Επομένως,
καθ' ήμας ή χρήσις τοΟ ύμηττίου μαρμάρου εις
την οίκοδομικήν δύναται νά άναχθή και μέχρι τών
χρόνων του Περικλέους και ώς έ'σχατον όριον δια
την χρονολογίαν (ίθΓηιίηαηι αηίθ ςιΐθΐη) νά θεω-
ρήται ουχί Ό Δ' αιών, άλλά το ετος 4οο π. Χ.
ενθα, ώς γνωστόν ήρξατο ή οικοδομή του ωδείου.
Ό δέ ϋιίπη λέγει ότι ή χρήσις του ύμηττίου
μαρμάρου τιθεμένου ύπερθεν του λευκού έγένετο
μόλις κατά τους χρόνους τής ρωμαϊκής κυριαρχίας
'Αλλ' επί του ημετέρου 'Ωδείου παρατηρείται τό
άντίθετον, ήτοι εχομεν τό λευκόν ύπερθεν του
ύμηττίου.
Αί γνώμαι τών δύο διασήμων αρχιτεκτόνων
αρχαιολόγων δεν μας βοηθουσι περί τής ακριβούς
χρονολογίας τής αρχής τής χρήσεως του ύμητ-
τίου μαρμάρου έν τή οικοδομική. 'Αλλ' άσχέτίος
τούτων ήμεις έκ τής άμελους και μόνον έργασίας
τών βάσεων τών κιόνων κρίνοντες, άποδίδομεν
αυτό εις τους χρόνους του Άριοβαρζάνου. Τήν
γνώμην ταύτην ύπεδήλωσεν ήμΐν και Ό κ.
Οολάνδος.
Διά τήν δημοσίευσιν τών εις φώς έλθόντων δια
τών άνασκαφών ημών άξιων λόγου έρειπίων του
άποκαλυφθέντος οικοδομήματος και προς κατανόη-
σιν τών ποικίλων άρχιτεκτονικών ζητημάτων πα-
ρεκάλεσα τον κ. Όρλάνδον νά άναλάβη τήν μελέ-