DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0169
ΑΕ 1923
Άρβανιτόπουλος: ΘεσσχλικαΙ έπιγραφαί. 159
ρίου Βλα-/ολιβάδου του Όλ ύμπου Σ. Μπούκης,
λαβών έκ "ης έκεΐ οικίας τοΟ Γεωργίου Κωτσάκη
ή Χατζή" ήτο δέ πλήρης άσβεστου, ήν άπεκόλ-
λησα.
Το ύπό το αέτωμα έπιστύλιον είναι εύθύ, άνευ
γείσου και άνευ κυματίου' έπ' αύτοΟ έχαράχθη
βαθέως και έπιμελώς ή επιγραφή' ύψ. γραμμ. 0.
00ο-0.01, διάστιχ. 0.001 " τοΰ τρίτου στίχου τά
γράμματα είναι μικρότερα των λοιπών λόγω τοΟ
άνεπαρκοΟς τοΰ χώρου.
"Ανδρα Φίλα Δημόφιλον ήρωα συν Αΰτοβοΰλω
τέκνω' ήρωες χρηστοί χαίρετε πάντοτ' εμοί"
θνήσκω, μήτερ, ετών εξ και δέκα-ήμερών - η'.
Πολλά τών γραμμάτων, μάλιστα τά ΗΝΕΜ
παρεστάθησαν συνηνωμένα μετά κοινών κεραιών,
■όπερ είναι δείγμα της περί τό 200 μ.Χ. χαράξεως
της έπιγραφής. Έν στίχ. 3 παρίσταται ό υιός
Αυτόβουλος, άποτεινόμενος προς την έαυτοΟ μη-
τέρα, και λέγων δτι θνήσκει έν ηλικία οεκαέξ έτών
και δκτώ ήμερων διότι ή άχρι τοΰδε ύπο πάντων
τών ερμηνευτών και ύπ' έμοΟ έν Αρχ. Έφημ. ε.
ά. παραδοχή της ηλικίας αυτού εξ έτών και δέκα
ήμερων είναι έσφαλμένη, άτε ύπαρχούσης μετά
τό δέκα παύλης και έτέρας προ τοΟ Η, ό'περ άλ-
λως θά έμενεν άνερμήνευτον.
Ύπο το έπιστύλιον έν βαθεϊ αναγλύφω, μη άφι-
-νομένου έκατέρωθεν πλαισίου, παρίσταται έν άρι-
στερα τώ θεωμένω άνήρ βραχυπώγων και δασύ-
$ριξ, ό Δημόφιλος, έφιππος έν καλπασμώ προς δε-
ξιά, φορών βραχύν ήμιχειρίδωτον χιτώνα, έζωσμέ-
νον δι" ιππικής πλατείας ζώνης περί την όσφυν,
χλαμύδα ήνεμισμένην ισχυρώς και ένδρομίδας, έκ-
τείνων την άριστεράν παρά την κεφαλήν του ίππου,
μή κρατοΟσαν τον χαλινόν, υψών δέ κεκαμμένην
την δεξιάν, ίνα βάλη δια βραχέος ό'πλου, βεβαίως
άκοντίου, κατά τόν τύπον τών πεφημισμένων Θεσ-
σαλών ίππακοντιστών, τών ταραντίνων λεγομέ-
νων" παρατρέχει δέ κατά την αυτήν διεύθυνσιν
έπί τοΰ ανωμάλου δηλωθέντος έδάφους κύων.
Απέναντι αύτού παρίσταται ώριμος νεανίας δεκαε-
ξαετής βεβαίως, πάντως ουχί έξαετής, ό Αυτόβου-
λος, άντιμετώπως έφιππος, ομοίως τώ πατρί ένδε-
δυμένος, προεκτείνων την δεξιάν προς αύτάν, όν και
προσβλέπει, διά δέ της αριστεράς χειρός κρατών τόν
/αλινάν υπόκειται δέ αγριόχοιρος ούχί μέγας,δα-
σύθριξ, άντιμετώπως τώ προηγουμένω έν άναμονή
και άμύνη. Έκ τούτου φαίνεται οτι το πλήγμα
τό ύπό τοΰ ανδρός παρασκευαζάμενον κατευθύνε-
ται προς τόν άγριόχοιρον, και ίσως ύποδηλοΐ τήν
κατά τήν θήραν τοιούτων ζώων, ών βρίθουσι τά
πέριξ ορη (πρβ. Πρακτικά 1911 σελ. 323), πλή-
ξιν και θανήν πατρός και υίοΰ.
Τό βάθος παρεστάθη κατά τόν τύπον τών γρα-
φικών λεγομένων άναγλύφων τυμβοειδές καί που
πετρώδες" όπίσω τοΟ έπάρματος τούτου, ό'περ βε-
βαίως άποδίδει τον άνω έν σελ. 139 άναγραφόαε-
νον έπιτάφιον τύμβον, κατά τό μέσον της εικόνος,
παρίσταται βραχύς κορμός μεγάλου δένδρου μετά
φύλλων καί καρπών, ίσως δρΟς, περί όν έ'χει πε-
ριελι/θή εις δύο σπείρας οφις μέγας δικέφαλος,
φολιδωτός δηλωθείς, ου ή μέν ούρά κατέρχεται
ευρέως έπί του τύμβου προς τό έδαφος, έκατέρα
δέ τών κεφαλών έκ τοΟ φυλλώματος διεξερχομέ-
νη προεκβάλλεται άντιθέτως, διευθυνομένη προς
έκάτερον τών άνθρώπων.
Άνταποκρίνετοι δέ ό δικέφαλος οφις προς τούς
δύο άποθανόντας, ών διαφυλάττει τούς τάφους,
καί ών λογίζεται άντιπρόσωπος, ή αυτόχρημα
μετουσίωσις αύτών τούτων, καθ' ά σήμερον παρά
τώ ήμετέρω λαώ πιστεύουσιν οί πολλοί" διότι έν
Αρκαδία δέχονται δτι τρεις μήνας μετά τήν τα-
φήν ό άρρην νεκρός μεταβάλλεται εις οφιν μέλανα,
δστις καί εξέρχεται έκ τοΰ τάφου καί περιφέρεται,
κατά τάς νύκτας μάλιστα, περί αυτόν ό οφις ού-
τος, περισυλλεγομένων τών οστών τοΰ νεκρού, τρία
έτη μετά τήν ταφήν, καί κατατιθεμένων έν σάκκω
είς τινα έκκλησίαν, θεωρείται ώς παρακολουθών
τοις όστοϊς τούτοις καί έπικαθήμενος έπ' αύτών
κατά τήν νύκτα πρός τε διαφύλαξιν καί ώς θεω-
ρών αυτά ίδιον αύτοΰ κτήμα" ύπάρχουσι δέ καί
άσματα του λαού, τοιαύτα άναφέροντα' όμοίαν
βεβαίως έννοιαν έχει καί ό ύπό τών άρχαίων συ-
χνότατα παριστάμενος έν έπιτυμβίοις μνημείοις
οφις' δικέφαλος δμως νυν τό πρώτον άπαντα, καθ'
δσον γινώσκω.
Άπϊ τεχνικής άπόψεως τό έργον τούτο παρά
τήν σχεδόν παιδαριώδη έκτελεσιν ένέχει στοιχεία
ευρυθμίας καί ζωηρότητος, αξίας λόγου, ύπόλοι-
πα σπινθήρος εΰκλεοΰς τέχνης καί δυνάμεως* θεω-
Άρβανιτόπουλος: ΘεσσχλικαΙ έπιγραφαί. 159
ρίου Βλα-/ολιβάδου του Όλ ύμπου Σ. Μπούκης,
λαβών έκ "ης έκεΐ οικίας τοΟ Γεωργίου Κωτσάκη
ή Χατζή" ήτο δέ πλήρης άσβεστου, ήν άπεκόλ-
λησα.
Το ύπό το αέτωμα έπιστύλιον είναι εύθύ, άνευ
γείσου και άνευ κυματίου' έπ' αύτοΟ έχαράχθη
βαθέως και έπιμελώς ή επιγραφή' ύψ. γραμμ. 0.
00ο-0.01, διάστιχ. 0.001 " τοΰ τρίτου στίχου τά
γράμματα είναι μικρότερα των λοιπών λόγω τοΟ
άνεπαρκοΟς τοΰ χώρου.
"Ανδρα Φίλα Δημόφιλον ήρωα συν Αΰτοβοΰλω
τέκνω' ήρωες χρηστοί χαίρετε πάντοτ' εμοί"
θνήσκω, μήτερ, ετών εξ και δέκα-ήμερών - η'.
Πολλά τών γραμμάτων, μάλιστα τά ΗΝΕΜ
παρεστάθησαν συνηνωμένα μετά κοινών κεραιών,
■όπερ είναι δείγμα της περί τό 200 μ.Χ. χαράξεως
της έπιγραφής. Έν στίχ. 3 παρίσταται ό υιός
Αυτόβουλος, άποτεινόμενος προς την έαυτοΟ μη-
τέρα, και λέγων δτι θνήσκει έν ηλικία οεκαέξ έτών
και δκτώ ήμερων διότι ή άχρι τοΰδε ύπο πάντων
τών ερμηνευτών και ύπ' έμοΟ έν Αρχ. Έφημ. ε.
ά. παραδοχή της ηλικίας αυτού εξ έτών και δέκα
ήμερων είναι έσφαλμένη, άτε ύπαρχούσης μετά
τό δέκα παύλης και έτέρας προ τοΟ Η, ό'περ άλ-
λως θά έμενεν άνερμήνευτον.
Ύπο το έπιστύλιον έν βαθεϊ αναγλύφω, μη άφι-
-νομένου έκατέρωθεν πλαισίου, παρίσταται έν άρι-
στερα τώ θεωμένω άνήρ βραχυπώγων και δασύ-
$ριξ, ό Δημόφιλος, έφιππος έν καλπασμώ προς δε-
ξιά, φορών βραχύν ήμιχειρίδωτον χιτώνα, έζωσμέ-
νον δι" ιππικής πλατείας ζώνης περί την όσφυν,
χλαμύδα ήνεμισμένην ισχυρώς και ένδρομίδας, έκ-
τείνων την άριστεράν παρά την κεφαλήν του ίππου,
μή κρατοΟσαν τον χαλινόν, υψών δέ κεκαμμένην
την δεξιάν, ίνα βάλη δια βραχέος ό'πλου, βεβαίως
άκοντίου, κατά τόν τύπον τών πεφημισμένων Θεσ-
σαλών ίππακοντιστών, τών ταραντίνων λεγομέ-
νων" παρατρέχει δέ κατά την αυτήν διεύθυνσιν
έπί τοΰ ανωμάλου δηλωθέντος έδάφους κύων.
Απέναντι αύτού παρίσταται ώριμος νεανίας δεκαε-
ξαετής βεβαίως, πάντως ουχί έξαετής, ό Αυτόβου-
λος, άντιμετώπως έφιππος, ομοίως τώ πατρί ένδε-
δυμένος, προεκτείνων την δεξιάν προς αύτάν, όν και
προσβλέπει, διά δέ της αριστεράς χειρός κρατών τόν
/αλινάν υπόκειται δέ αγριόχοιρος ούχί μέγας,δα-
σύθριξ, άντιμετώπως τώ προηγουμένω έν άναμονή
και άμύνη. Έκ τούτου φαίνεται οτι το πλήγμα
τό ύπό τοΰ ανδρός παρασκευαζάμενον κατευθύνε-
ται προς τόν άγριόχοιρον, και ίσως ύποδηλοΐ τήν
κατά τήν θήραν τοιούτων ζώων, ών βρίθουσι τά
πέριξ ορη (πρβ. Πρακτικά 1911 σελ. 323), πλή-
ξιν και θανήν πατρός και υίοΰ.
Τό βάθος παρεστάθη κατά τόν τύπον τών γρα-
φικών λεγομένων άναγλύφων τυμβοειδές καί που
πετρώδες" όπίσω τοΟ έπάρματος τούτου, ό'περ βε-
βαίως άποδίδει τον άνω έν σελ. 139 άναγραφόαε-
νον έπιτάφιον τύμβον, κατά τό μέσον της εικόνος,
παρίσταται βραχύς κορμός μεγάλου δένδρου μετά
φύλλων καί καρπών, ίσως δρΟς, περί όν έ'χει πε-
ριελι/θή εις δύο σπείρας οφις μέγας δικέφαλος,
φολιδωτός δηλωθείς, ου ή μέν ούρά κατέρχεται
ευρέως έπί του τύμβου προς τό έδαφος, έκατέρα
δέ τών κεφαλών έκ τοΟ φυλλώματος διεξερχομέ-
νη προεκβάλλεται άντιθέτως, διευθυνομένη προς
έκάτερον τών άνθρώπων.
Άνταποκρίνετοι δέ ό δικέφαλος οφις προς τούς
δύο άποθανόντας, ών διαφυλάττει τούς τάφους,
καί ών λογίζεται άντιπρόσωπος, ή αυτόχρημα
μετουσίωσις αύτών τούτων, καθ' ά σήμερον παρά
τώ ήμετέρω λαώ πιστεύουσιν οί πολλοί" διότι έν
Αρκαδία δέχονται δτι τρεις μήνας μετά τήν τα-
φήν ό άρρην νεκρός μεταβάλλεται εις οφιν μέλανα,
δστις καί εξέρχεται έκ τοΰ τάφου καί περιφέρεται,
κατά τάς νύκτας μάλιστα, περί αυτόν ό οφις ού-
τος, περισυλλεγομένων τών οστών τοΰ νεκρού, τρία
έτη μετά τήν ταφήν, καί κατατιθεμένων έν σάκκω
είς τινα έκκλησίαν, θεωρείται ώς παρακολουθών
τοις όστοϊς τούτοις καί έπικαθήμενος έπ' αύτών
κατά τήν νύκτα πρός τε διαφύλαξιν καί ώς θεω-
ρών αυτά ίδιον αύτοΰ κτήμα" ύπάρχουσι δέ καί
άσματα του λαού, τοιαύτα άναφέροντα' όμοίαν
βεβαίως έννοιαν έχει καί ό ύπό τών άρχαίων συ-
χνότατα παριστάμενος έν έπιτυμβίοις μνημείοις
οφις' δικέφαλος δμως νυν τό πρώτον άπαντα, καθ'
δσον γινώσκω.
Άπϊ τεχνικής άπόψεως τό έργον τούτο παρά
τήν σχεδόν παιδαριώδη έκτελεσιν ένέχει στοιχεία
ευρυθμίας καί ζωηρότητος, αξίας λόγου, ύπόλοι-
πα σπινθήρος εΰκλεοΰς τέχνης καί δυνάμεως* θεω-