2
judiciorum ordinem, qui apud Romanos in usu [fuit, paucis illu-
strabo. Ejus expositionis tenuitatem, gravitate ac difficultate
objecti benevolus lector benigne excusabit.
2.
Delineatio ordinis judiciorum apud Romanos obtinentis.
Primum, reo ab actore in jus vocato a), quam in judicio
convenissent, actor actionem edens a praetore petiit, ut sibi li-
ceret eandem adversario suo intendere. Impetrata actione, dic
a praetore constituto in jus reverterunt 6). Reus primum interro-
gabat, ubinam esset actor; deinde ex eo quaerebat, quidnam
vellet, sive, ut potius verbis solemnibus utar, quid vis. Tum'
actor actionem solemni formula conceptam proferebat. Cui reus
responsum dabat, qui dari vario modo poterat.
Primum enim aut de1 ^adversarii actione confessus pro judi-
cato habebatur c), aut si adversarii intentionem negabat, actori
erat actio probanda <"/), aut adversarii intentionem non negabat
quidem, exceptionem tamen proferebat, quam [responso suo ad-
a) Confr Signonius in opere cel. de judiciis L. I. cap. XVII- XXVI cui, quo-
ad recens jus Heineccii anliquitt. ed. Haub. I. IV. tit. VI. §. XV. seqq.
addas.
b) Vel potius, de quo a Gajo edocti sumus, partibus licebat, in judicium
quocunque tempore reverti, lloc cel. Schraderus annotavit in annalibus
Heidelbergensibus 1823. Nr. 60.
c) L. I. D. de confessis. Confessus pro judicato es .
d) 1. g. cod. de except. Si quidem intentionem actoris probatione deficere
confidis, nulla tibi defensio necessaria est. Si vero de hac confitendo
exceptione te munitum asseveras, de hac tantum agi convenit.
judiciorum ordinem, qui apud Romanos in usu [fuit, paucis illu-
strabo. Ejus expositionis tenuitatem, gravitate ac difficultate
objecti benevolus lector benigne excusabit.
2.
Delineatio ordinis judiciorum apud Romanos obtinentis.
Primum, reo ab actore in jus vocato a), quam in judicio
convenissent, actor actionem edens a praetore petiit, ut sibi li-
ceret eandem adversario suo intendere. Impetrata actione, dic
a praetore constituto in jus reverterunt 6). Reus primum interro-
gabat, ubinam esset actor; deinde ex eo quaerebat, quidnam
vellet, sive, ut potius verbis solemnibus utar, quid vis. Tum'
actor actionem solemni formula conceptam proferebat. Cui reus
responsum dabat, qui dari vario modo poterat.
Primum enim aut de1 ^adversarii actione confessus pro judi-
cato habebatur c), aut si adversarii intentionem negabat, actori
erat actio probanda <"/), aut adversarii intentionem non negabat
quidem, exceptionem tamen proferebat, quam [responso suo ad-
a) Confr Signonius in opere cel. de judiciis L. I. cap. XVII- XXVI cui, quo-
ad recens jus Heineccii anliquitt. ed. Haub. I. IV. tit. VI. §. XV. seqq.
addas.
b) Vel potius, de quo a Gajo edocti sumus, partibus licebat, in judicium
quocunque tempore reverti, lloc cel. Schraderus annotavit in annalibus
Heidelbergensibus 1823. Nr. 60.
c) L. I. D. de confessis. Confessus pro judicato es .
d) 1. g. cod. de except. Si quidem intentionem actoris probatione deficere
confidis, nulla tibi defensio necessaria est. Si vero de hac confitendo
exceptione te munitum asseveras, de hac tantum agi convenit.