Alting, Jacob; Otho, Georg: Jacobi Altingi ... Fundamenta Punctationis Linguae Sanctae: Cum necessariis Canonum, Locorum S. Scripturae & Vocum Irregularium Indicibus (Francofurti Ad Moeenum, 1730) [VD18 13320262]

D£ PUNCTIS. zf
:t5 In Sarko Merka prior proxime antecedenti syllabae
* cjasdem dicionis adhaeret, afflabit Psal. 10,5. J*
AU v'
^ ri^Pip1?? insurgwt Job. zo, Z7-
In Sarko Mahpaeh prior iyllabas in eadem diflio-
ne procedendi inhaeret: & hac deficiente occupat
di&ionem antecedentem > sed ut accentus simplex,
L & 6J
sario non vero amplius ut pars compositi,
,M,, surge7 serva me Pial, $,8* vinum quan-
Psal do ruhescit Prov. $$, $i. 1*7 ^ esi filius ipsi
Job. 18> i?»
In Decalogo multiplicantur accentus ob diverd
sam continuationem distin&ionemque sententia-
rum; quemadmodum etiam Genesi $5, za. cujus
ite ii- multiplicationis ratio ignoratur.
in«' Alias quoque conjunguntur quidam accentus s
Ugiffi* . . . n p 0 p
dei m°duiaminis ergo, UT hic Gen. f, 19.
finquate Lev. 10*4. aut si quat alia hujus consocia*
tionis causa dari queat, iTg-jd /W»
N0 dw SjrU Gcn. 28,2. $\6.
§»13. Tonici accentus privatio est lineola*
ty}i& ^nter didiones duas transversim interjacens 5
aCCipk ^xMackdph dicitur , &: didionem pro-
[tiYutn antecedentem tonico carere, eoque in
pfonunciatione sequenti connedendam ^
cjusque partem censendam esse ostendit, “Nf*7
lD Bs ha^