Alting, Jacob; Otho, Georg: Jacobi Altingi ... Fundamenta Punctationis Linguae Sanctae: Cum necessariis Canonum, Locorum S. Scripturae & Vocum Irregularium Indicibus (Francofurti Ad Moeenum, 1730) [VD18 13320262]

. X4 SECTIO II.
HiSP non cadet, Psal. i, 3. quod
faciet, ibid. <v«#<r quod ipfi
* erat Ge 11.15,3.
§, 14. Euphonicm suaviorem reddit pro-
nunciationem, estque unicus, Metheg didus.
Notatur virgula perpendiculari infra literam,
Sc accedit punctis dictionem prioribus, qui-
bus morulam aliquam addit, expanso


i1
I
|!
. i

Gen. i, 8.

Consequitur varia notnina pro differente /itu.
Maarich quidem ante scheva compositum advoca,
lern brevem, saciemm Genes. i, 16. Chi-
rok vero, quando adhaeret brevi chirek, 1TH3 vive-
mus Lam. 4, 20 & Oaaja,ctim initiali schevati ap-
positum est, & revertemur Lam. s,ZU
§.15. Punda Critica sluit notae Masore-
tbarum ad eriliasacram pertinentes. Cujus-
modi duae veniunt observandae, Circulus &
Fundorum congeries.
Circulus geminus est, alius supra voces
seribitur, alius inter ipsas voces intercedit.
Prior indicium facit variantis ledionis, videlicet
punda, ad sonum & tonum facientia, non e fle so-
danda literis, quibus adseripta sunt, sed aliis, in
margine collocatis cum hac nota p hoc est le*
©#
sturn z. Regum 18. vers. 27. seribitur D^lfl in
margine aiuem p OmiSs coque legendum
0 onxtf