DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31191#0047
jasnozielonej tkaniny pośrodku, na której widoczna banderola biała z póź-
niejszym napisem „mydlarze”. Schulte wystąpił ostatnio z artykułem [36],
w którym za Winklerem twierdzi, że jest to herb papierników, a przedmioty
rozłożone na ławie — arkuszami papieru. Ale ani grubość i kształt tych przed-
miotów, ani ich szaroliliowe zabarwienie nie przemawia za tym, że mamy
przed sobą papier.
21 herb kaletników. Na murawie, z wyrastającymi gdzieniegdzie źdźbłami
złotymi, mur ongiś srebrny, za którym widoczne do pasa trzy figury: męż-
czyzna z długą, ciemną brodą, w popielatym kapeluszu nasuniętym na lewe
oko, z głową wspartą na lewej dłoni, trzymający tarczę zieloną z wyobrażoną
na niej złotą sakiewką z kwastami; błazen w ubiorze pół czerwonym, pół
cytrynowym, w kapucy z dzwonkami, z odsłoniętym nagim brzuchem, trzy-
mający w prawej ręce tarczę czerwoną z wyobrażoną na niej brunatną torbą,
oraz kobieta w turkusowej sukni i białej chuście na głowie. Błazen położył
poufale rękę na ramieniu kobiety, która trzyma tarczę błękitną z wymalo-
waną na niej parą czerwonych sznurowadeł ze złotymi końcami. — Ramę
tworzą dwie kolumny brtmatnoczerwone, przechodzące w narożnikach
w żółte liście, wśród których siedzą putta.
22 bednarze. Na podwórzu przed warsztatem pracuje majster z trzema cze-
ladnikami, w głębi roztacza się widok na miasto, utrzymany w bladych,
szarych tonach. Za rzędem domów z lewej kościół z dwiema wieżami, z pra-
wej baszta. W środku stoi majster w białej koszuli i takimże czepcu oraz
czeladnik w koszuli i rozpiętym, krótkim, różowym kaftanie, w wieńcu
zielonym na głowie. Obaj pobijają młotkami obręcze na dwóch baliach.
Drugi czeladnik w koszuli, zielonym fartuchu i czerwonych pończochach
majstruje coś nożem około cebrzyka, siedząc na zydlu. Trzeci, z pękiem
obręczy na ramieniu i drugim przewieszonym przez lewą rękę, szykuje się
do wyjścia. — Dwie gałęzie zielone, rozkrzewiające się u góry w różno-
barwne liście i dwie suche skrzyżowane gałązki tworzą ramę.
23 herb cyrulików. W ścianie w głębi okrągłołukie okno, przez które wi-
dać błękitny krajobraz. Przed parapetem stoją widoczni do połowy mężczyzna
i kobieta. Para ta trzyma tarczę herbową czerwoną, na której wymalo-
wano dwie brzytwy z rękojeściami z kości i złotą puszkę na maści. Ko-
bieta nosi na białej koszuli suknię zieloną w poprzeczne czerwone pasy,
bramowaną futrem, na głowie ma białą chustkę; mężczyzna jest w żółtym
kubraku, obszytym przy szyi białym futerkiem. Oboje nie są już młodzi,
mężczyzna ma włosy szpakowate, kobieta twarz zniszczoną. Twarze obojga
są pospolite, obrzękłe, nabiegłe krwią; twarz mężczyzny, ozdobiona okazałą
43
niejszym napisem „mydlarze”. Schulte wystąpił ostatnio z artykułem [36],
w którym za Winklerem twierdzi, że jest to herb papierników, a przedmioty
rozłożone na ławie — arkuszami papieru. Ale ani grubość i kształt tych przed-
miotów, ani ich szaroliliowe zabarwienie nie przemawia za tym, że mamy
przed sobą papier.
21 herb kaletników. Na murawie, z wyrastającymi gdzieniegdzie źdźbłami
złotymi, mur ongiś srebrny, za którym widoczne do pasa trzy figury: męż-
czyzna z długą, ciemną brodą, w popielatym kapeluszu nasuniętym na lewe
oko, z głową wspartą na lewej dłoni, trzymający tarczę zieloną z wyobrażoną
na niej złotą sakiewką z kwastami; błazen w ubiorze pół czerwonym, pół
cytrynowym, w kapucy z dzwonkami, z odsłoniętym nagim brzuchem, trzy-
mający w prawej ręce tarczę czerwoną z wyobrażoną na niej brunatną torbą,
oraz kobieta w turkusowej sukni i białej chuście na głowie. Błazen położył
poufale rękę na ramieniu kobiety, która trzyma tarczę błękitną z wymalo-
waną na niej parą czerwonych sznurowadeł ze złotymi końcami. — Ramę
tworzą dwie kolumny brtmatnoczerwone, przechodzące w narożnikach
w żółte liście, wśród których siedzą putta.
22 bednarze. Na podwórzu przed warsztatem pracuje majster z trzema cze-
ladnikami, w głębi roztacza się widok na miasto, utrzymany w bladych,
szarych tonach. Za rzędem domów z lewej kościół z dwiema wieżami, z pra-
wej baszta. W środku stoi majster w białej koszuli i takimże czepcu oraz
czeladnik w koszuli i rozpiętym, krótkim, różowym kaftanie, w wieńcu
zielonym na głowie. Obaj pobijają młotkami obręcze na dwóch baliach.
Drugi czeladnik w koszuli, zielonym fartuchu i czerwonych pończochach
majstruje coś nożem około cebrzyka, siedząc na zydlu. Trzeci, z pękiem
obręczy na ramieniu i drugim przewieszonym przez lewą rękę, szykuje się
do wyjścia. — Dwie gałęzie zielone, rozkrzewiające się u góry w różno-
barwne liście i dwie suche skrzyżowane gałązki tworzą ramę.
23 herb cyrulików. W ścianie w głębi okrągłołukie okno, przez które wi-
dać błękitny krajobraz. Przed parapetem stoją widoczni do połowy mężczyzna
i kobieta. Para ta trzyma tarczę herbową czerwoną, na której wymalo-
wano dwie brzytwy z rękojeściami z kości i złotą puszkę na maści. Ko-
bieta nosi na białej koszuli suknię zieloną w poprzeczne czerwone pasy,
bramowaną futrem, na głowie ma białą chustkę; mężczyzna jest w żółtym
kubraku, obszytym przy szyi białym futerkiem. Oboje nie są już młodzi,
mężczyzna ma włosy szpakowate, kobieta twarz zniszczoną. Twarze obojga
są pospolite, obrzękłe, nabiegłe krwią; twarz mężczyzny, ozdobiona okazałą
43