DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48291#0411
EPIGRAMMATVM.
403
313.
F Μ 3
*Ρουφίνον τάφος οΰτος, ον ^στέριόν ποτ εκληζον,
ος προλιπών 'Ρώμης δάπεβον, ΊΝείλου πόλιν έλ&ών,
καί προκοπάϊς λάμψας, πολλοϊσι δε πολλά παρασχών,
αηδένα λυπησας, άλλ* εις τδ δίκαιον ά&ρησας,
Μοιρών ονκ εφυγεν τρισσών μίτον, αλλά νεκρω&είς
την ψυχήν άπέδωκεν ές αέρα, σώμα δέ προς γην.
αλλά καί ευσεβίης εσχε κρίσιν έν φ&ιμένοισι,
καί πάλιν είδε τδ φώςνεκρδς ών, καί πόντον επλευσε,
καί χώρης ίδίης έπέβη · συν παισί δέ κεϊται,
ών ούκ είδε τέλος ΰανάτον, πρώτος γάρ ε&νησκε.
η δέ τέκνων δισσών μητηρ σέμν ήδέ φίλανδρος
καί πέλαγος διέπλευσε, καί ηγαγε σώμα βυ&οισι,
καί καμάτονς υπέμεινε, καί έν &ρήνοις διέμεινε,
καί τυμβω κατέ&ηκε, καί αιώσιν παρέδωκε.
Λαμοοτρατείας ταντα της φιλανδρίας.
314.
^βεννυντας ποτέ τουςδε τυραννίδα χάλκεος^Αρης
εϊλε * 2ελινουντος δ’ άμφί πυλας έρανον.
315.
^ημα μέν έν στηλη γλυπτή ^έσαν, ηνίκ εγώ μέν
αελίου γλυκερήν λέϊπον έπισκοπίην ·
νηλειης δε με δέκτο μυχδς καί άλάμπετον ουδας
άΐδεω μαρ
υπδ σκοτίην ·
πατρδς μέν Αημοσ&ένεος έτέων δέκακ είκοσι μ’ ουσαν,
ιστέ δέ με τριτάτην ηματος όλλυμένην ·
ω μητρδς στυγερής καί άδελφεοϋ εϊνεκ έμείο,
νουσος άκωλύτω μόρσιμος ειλε τύχη.
C C 2
403
313.
F Μ 3
*Ρουφίνον τάφος οΰτος, ον ^στέριόν ποτ εκληζον,
ος προλιπών 'Ρώμης δάπεβον, ΊΝείλου πόλιν έλ&ών,
καί προκοπάϊς λάμψας, πολλοϊσι δε πολλά παρασχών,
αηδένα λυπησας, άλλ* εις τδ δίκαιον ά&ρησας,
Μοιρών ονκ εφυγεν τρισσών μίτον, αλλά νεκρω&είς
την ψυχήν άπέδωκεν ές αέρα, σώμα δέ προς γην.
αλλά καί ευσεβίης εσχε κρίσιν έν φ&ιμένοισι,
καί πάλιν είδε τδ φώςνεκρδς ών, καί πόντον επλευσε,
καί χώρης ίδίης έπέβη · συν παισί δέ κεϊται,
ών ούκ είδε τέλος ΰανάτον, πρώτος γάρ ε&νησκε.
η δέ τέκνων δισσών μητηρ σέμν ήδέ φίλανδρος
καί πέλαγος διέπλευσε, καί ηγαγε σώμα βυ&οισι,
καί καμάτονς υπέμεινε, καί έν &ρήνοις διέμεινε,
καί τυμβω κατέ&ηκε, καί αιώσιν παρέδωκε.
Λαμοοτρατείας ταντα της φιλανδρίας.
314.
^βεννυντας ποτέ τουςδε τυραννίδα χάλκεος^Αρης
εϊλε * 2ελινουντος δ’ άμφί πυλας έρανον.
315.
^ημα μέν έν στηλη γλυπτή ^έσαν, ηνίκ εγώ μέν
αελίου γλυκερήν λέϊπον έπισκοπίην ·
νηλειης δε με δέκτο μυχδς καί άλάμπετον ουδας
άΐδεω μαρ
υπδ σκοτίην ·
πατρδς μέν Αημοσ&ένεος έτέων δέκακ είκοσι μ’ ουσαν,
ιστέ δέ με τριτάτην ηματος όλλυμένην ·
ω μητρδς στυγερής καί άδελφεοϋ εϊνεκ έμείο,
νουσος άκωλύτω μόρσιμος ειλε τύχη.
C C 2