DOI Heft:
Przekłady
DOI Artikel:Brötje, Michael; Suchocki, Wojciech [Übers.]: Obraz jako parabola: o pejzażach Gustawa Courbeta
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28183#0146
100
MICHAEL BRÖTJE
widzenie musi zaczynać się zawsze od czegoś, co jest poza wszelkim sensem, absolutnie
uprzednie, od nieskończoności — wiedza o realiach historycznych lub własne indy-
widualne predyspozycje nie mogą mu w niczym pomóc, przeciwnie, powodują tylko
pochopne wyrokowanie, a przeto blokowanie immanentnej konstytucji bytowej i total-
ności sensu dzieła. W tym zaś stopniu, w jakim konstytuowanie tej rzeczywistości przy
nieskończoności jako warunku wstępnym spełniane jest przez odbiorcę w widzeniu,
także on sam jest w nim zawarty jako przewidywany obiekt poznania. Obrazy Courbeta
czerpią swoją nieustanną, żywą aktualność nie stąd, że jako wytwory należące do hi-
storycznej spuścizny rozsiewają wokół siebie aurę minionych czasów, lecz stąd, że po-
przez parabolę umożliwiają widzowi poznanie samego siebie w swoim stosunku do
świata.
Przełożył Wojciech Suchocki
MICHAEL BRÖTJE
widzenie musi zaczynać się zawsze od czegoś, co jest poza wszelkim sensem, absolutnie
uprzednie, od nieskończoności — wiedza o realiach historycznych lub własne indy-
widualne predyspozycje nie mogą mu w niczym pomóc, przeciwnie, powodują tylko
pochopne wyrokowanie, a przeto blokowanie immanentnej konstytucji bytowej i total-
ności sensu dzieła. W tym zaś stopniu, w jakim konstytuowanie tej rzeczywistości przy
nieskończoności jako warunku wstępnym spełniane jest przez odbiorcę w widzeniu,
także on sam jest w nim zawarty jako przewidywany obiekt poznania. Obrazy Courbeta
czerpią swoją nieustanną, żywą aktualność nie stąd, że jako wytwory należące do hi-
storycznej spuścizny rozsiewają wokół siebie aurę minionych czasów, lecz stąd, że po-
przez parabolę umożliwiają widzowi poznanie samego siebie w swoim stosunku do
świata.
Przełożył Wojciech Suchocki