DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Lisiewicz, Małgorzata: Dyskursy nauki a wizerunek ciała w zachodniej i amerykańskiej sztuce lat osiemdziesiątych i dziewiewięćdziesiątych
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28099#0110
108
MAŁGORZATA LISIEWICZ
Rekonstruowanie pamięci ciała dokonuje się poprzez przywrócenie lu-
dzkiemu wizerunkowi sensualności, cech fizjologicznych, organicznych,
poprzez ujawnianie obecności człowieka tam, gdzie została ona ukryta,
zamaskowana. Problem ten dotyczy całej kultury wizualnej, ale przez
przynależność współczesnej praktyki artystycznej do historyczno-artysty-
cznego dziedzictwa, w sposób szczególny jest on analizowany także w ob-
szarze historii sztuki. Polem odniesień jest tu szeroko pojęta tradycja
modernizmu, jego uniwersalny podmiot, formalna neutralność i apolity-
czność. Spod rygorystycznych, minimalistycznych kształtów współczesna
sztuka wydobywa na powierzchnię ciało. Prace Petera Halleya pod pozo-
rem abstrakcyjnej formy kryją w sobie rozbudowaną figurację; kwadraty,
prostokąty, wibrujące barwy to dramaty podziałów, ludzkiej izolacji, mu-
rów więziennych instytucji, urbanistycznej zabudowy - metafory ludzkiej
alienacji i beznadziejnej samotności10. W pracach Byron Kim, Ronalda
10 Taką interpretację podaje sam artysta, por. S. Gablik, The Reenchantment of Art,
New York 1991, s. 17; C. Millet, Peter Halley: la crise de la geometrie et autres essais,
1981-1987, „Art press”, nr 177, 1992; R. Fleck, Peter Halley: Broad Conduit, Boogie-
Woogie, „Flash Art”, nr 165, 1992 i inne.
MAŁGORZATA LISIEWICZ
Rekonstruowanie pamięci ciała dokonuje się poprzez przywrócenie lu-
dzkiemu wizerunkowi sensualności, cech fizjologicznych, organicznych,
poprzez ujawnianie obecności człowieka tam, gdzie została ona ukryta,
zamaskowana. Problem ten dotyczy całej kultury wizualnej, ale przez
przynależność współczesnej praktyki artystycznej do historyczno-artysty-
cznego dziedzictwa, w sposób szczególny jest on analizowany także w ob-
szarze historii sztuki. Polem odniesień jest tu szeroko pojęta tradycja
modernizmu, jego uniwersalny podmiot, formalna neutralność i apolity-
czność. Spod rygorystycznych, minimalistycznych kształtów współczesna
sztuka wydobywa na powierzchnię ciało. Prace Petera Halleya pod pozo-
rem abstrakcyjnej formy kryją w sobie rozbudowaną figurację; kwadraty,
prostokąty, wibrujące barwy to dramaty podziałów, ludzkiej izolacji, mu-
rów więziennych instytucji, urbanistycznej zabudowy - metafory ludzkiej
alienacji i beznadziejnej samotności10. W pracach Byron Kim, Ronalda
10 Taką interpretację podaje sam artysta, por. S. Gablik, The Reenchantment of Art,
New York 1991, s. 17; C. Millet, Peter Halley: la crise de la geometrie et autres essais,
1981-1987, „Art press”, nr 177, 1992; R. Fleck, Peter Halley: Broad Conduit, Boogie-
Woogie, „Flash Art”, nr 165, 1992 i inne.