10

naukową monografię fary w Kościanie (1989), wybór rycin ze Wspomnień
Wielkopolski Edwarda Raczyńskiego (1992), studia o zamku w Kórniku
(1968-1974), artykuły poświęcone witrażom rodziny Powaliszów (1984,
1999). To również teksty związane z odzyskaniem spiżowych płyt nagrob-
nych z Poznania i Szamotuł w 1990 r., począwszy od dwóch okolicznościo-
wych broszur, przez materiały sympozjum naukowego, po zespołowe
opracowanie z 1997 roku.
W dorobku prof. Kamzowej pojawiło się wiele innych ważkich zagad-
nień - problematyka związana z obrazem Matki Boskiej Częstocho-
wskiej, z twórczością Wita Stwosza, a także - i to jest osobny rozdział -
znaczna liczba opracowań dotyczących przestrzeni historycznej i ochrony
dziedzictwa kulturowego.
Prace były publikowane w różnych miejscach - najczęściej w „Biulety-
nie Historii Sztuki”, „Studiach Zródłoznawczych” i „Sprawozdaniach
PTPN”, „Ochronie Zabytków”, „Rocznikach Sztuki Śląskiej”, „Kronice
Wielkopolski”, w „Pamiętniku Towarzystwa Miłośników Ziemi Kościań-
skiej”.
Nie tylko pod względem ilości opracowań bibliografia Pani Profesor
jest zjawiskiem wyjątkowym. Niektóre z nich powstawały w warunkach
trudnych, wręcz kosztem zdrowia Autorki, jak jedna z prac ostatnich,
przeznaczona na sympozjum z okazji 900. rocznicy zdobycia Jerozolimy
przez krzyżowców (1999).
To tylko główne wątki prac Profesor Alicji Karłowskiej-Kamzowej.
A przecież pozostawała jeszcze bardzo intensywna praca dydaktyczna
i społeczna, pełne inspiracji dyskusje naukowe, toczone w kraju i za gra-
nicą. Nie ulega wątpliwości, że Pani Profesor należy do czołowych przed-
stawicieli poznańskiej i krajowej historii sztuki drugiej połowy XX wieku.
Jej pamięć, zasługująca na trwałe uwiecznienie w rodzinnym mieście,
i prace naukowe z pewnością pozostaną żywe i potrzebne w nadchodzą-
cym XXI stuleciu.

Jerzy Domasłowski