Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (11.2000)

PICASSO W POLSCE ZARAZ PO WOJNIE

203


15. Alfred Lenica, rysunek, 1948, repr. z kat.: I Wystawa Sztuki Nowoczesnej, pięćdzie-
siąt lat później, Starmach Gallery, Kraków, XII 1998 - I 1999

leżeć także Picasso. Kantor, wspominając po latach czasy okupacyjne,
mówi: „Tarczą Kujawskiego był Picasso”95.
Ze sztuką Picassa zmierzyli się także młodsi artyści, których artystycz-
ny debiut przypadł na czas wojny lub lata powojenne. Chciałbym wska-
zać przede wszystkim dwóch malarzy: Jerzego Skarżyńskiego i Bogusła-
wa Szwacza. Wszyscy oni utrzymywali bliski kontakt z Tadeuszem
Kantorem i należeli do jego grupy. Ich nakierowanie na Picassa miało za-
pewne inny charakter niż w przypadku starszych artystów. Dla nich była
to rzecz nowa, której nie mieli okazji poznać przed wojną. Można więc
oczekiwać - niezależnie z jakiego źródła czerpali inspiracje: Kantora, ma-
larstwa postkubistów francuskich czy reprodukcji przedwojennych - że
Picasso w ich redakcji będzie bardzo podobny, a jednak tak nie jest.
Obraz Skarżyńskiego zatytułowany Kompozycja powstał w 1947 roku
(il. 16). Przedstawia ujętą do pasa postać siedzącą przy stole. Postać, jak
i stół zbudowane są na geometrycznej, zaznaczonej czarnymi liniami kontu-
ru, siatce, która nadaje przedstawieniu przestrzenny charakter. Zwróćmy
- ł
95 T. Kantor, Teatr Niezależny w latach 1942-1945, „Pamiętnik Teatralny” 1963, z. 1-4.