142
PIOTR PIOTROWSKI
wał cały szereg instalacji i działań, których motywem była ucieczka, uciecz-
ka ze zrujnowanego przeznaczonego na rozbiórkę miasta, ustępującego
miejsca nowo wznoszonej fabryce i osiedlom dla jej pracowników [Most,
1981-1982],
Naturalnie, były też w Czechosłowacji praktykowane działania bliższe
tradycji lat sześćdziesiątych wśród takich artystów, jak: Dalibor Chartny,
Milan Grygar, Jiri Kovenda. Grygar zwłaszcza pokazywał prace bliskie
poprzedniej dekadzie, na przykład działania z użyciem zabawek w posta-
ci mechanicznych ptaszków, które nakręcane „dziobały” białe podłoże zo-
stawiając ślady farby (gdy ich dzioby umaczane były w farbie) lub spale-
nizny (gdy z kolei do dziobów przymocowane zostały palące się zapałki,
[.Ziua kresba s oknem, lata ’70.]). W innych akcjach artysta siedział za pa-
pierowym parawanem, z którego wystawały nogi i ręce, maczając palce w
pojemniku z farbami nanosił na wspomnianym papierowym parawanie
przypadkowe wzory będące śladem ruchu rąk [Hmatoua kresba, 1969] (ił. 6).
Kovenda zaś niejako w prostej linii nawiązywał do Kniżaka i jego „sztuki
aktualnej”, obecnej prostymi czynnościami w przestrzeni publicznej, jak
np. zatrzymywanie przechodniów, czy też utrudnianie im poruszania się
przez wyciągnięcie rąk i blokowanie ruchu [Vaclavske namesti, 1976] (ił. 7).
7. Jiri Kovenda, Vaclavske namesti, 1976; Umeni akce, Praha
PIOTR PIOTROWSKI
wał cały szereg instalacji i działań, których motywem była ucieczka, uciecz-
ka ze zrujnowanego przeznaczonego na rozbiórkę miasta, ustępującego
miejsca nowo wznoszonej fabryce i osiedlom dla jej pracowników [Most,
1981-1982],
Naturalnie, były też w Czechosłowacji praktykowane działania bliższe
tradycji lat sześćdziesiątych wśród takich artystów, jak: Dalibor Chartny,
Milan Grygar, Jiri Kovenda. Grygar zwłaszcza pokazywał prace bliskie
poprzedniej dekadzie, na przykład działania z użyciem zabawek w posta-
ci mechanicznych ptaszków, które nakręcane „dziobały” białe podłoże zo-
stawiając ślady farby (gdy ich dzioby umaczane były w farbie) lub spale-
nizny (gdy z kolei do dziobów przymocowane zostały palące się zapałki,
[.Ziua kresba s oknem, lata ’70.]). W innych akcjach artysta siedział za pa-
pierowym parawanem, z którego wystawały nogi i ręce, maczając palce w
pojemniku z farbami nanosił na wspomnianym papierowym parawanie
przypadkowe wzory będące śladem ruchu rąk [Hmatoua kresba, 1969] (ił. 6).
Kovenda zaś niejako w prostej linii nawiązywał do Kniżaka i jego „sztuki
aktualnej”, obecnej prostymi czynnościami w przestrzeni publicznej, jak
np. zatrzymywanie przechodniów, czy też utrudnianie im poruszania się
przez wyciągnięcie rąk i blokowanie ruchu [Vaclavske namesti, 1976] (ił. 7).
7. Jiri Kovenda, Vaclavske namesti, 1976; Umeni akce, Praha