DOI Heft:
Przekłady
DOI Artikel:Crimp, Douglas; Basiuk, Tomasz [Übers.]; Żurawiecki, Bartosz [Übers.]: Co za wstyd, Mario Montezie!
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28200#0360
CO ZA WSTYD, MARIO MONTEZIE!
357
Biedny Mario. Znajduje się w królestwie, którym rządzi Tavel. To on
wydaje rozkazy i podsuwa pomysły. Wypytuje o przebieg kariery i pozwa-
la Mario pochwalić się debiutem w roli Dolores Frank w filmie Jacka
Smitha Flaming Creatures, rolą służącej w Chumlum Rona Rice’a, głów-
ną rolą pięknej blond syreny w Normal Loue Smitha i pomniejszą rolą
baletnicy w różowych rajstopach w tym samym fdmie. Zapytany, czy kry-
tykom podoba się jego aktorstwo, Mario udziela odpowiedzi godnej jego
imienniczki w słynnym peanie Jacka Smitha The Perfect Filmie Apposite-
ness of Maria Montezu. „To zabawne - odpowiada Mario bez cienia wyra-
chowania - ale cokolwiek bym zrobiła, zawsze wypada to dobrze, nawet
kiedy miała to być pomyłka. Najwspanialsze błędy, jakie popełniłam na
ekranie, zmieniły się we wściekłe, znakomite aktorstwo”.
Biedny Mario. Zaczyna się jego poniżenie. Tavel każe mu powtarzać:
„Przez wiele lat słyszałam twoje imię, ale nigdy nie brzmiało tak pięknie
jak wtedy, gdy się dowiedziałam, że jesteś producentem filmowym, Bie-
gunko”. Mario musi wciąż powtarzać „biegunka”, zmieniając wymowę
i przesuwając akcent. Potem musi bezgłośnie poruszać ustami, podczas
gdy Tavel wypowiada to słowo za niego. „Poruszaj ustami, jakby «biegun-
ka» była najsłodszym nektarem” - poucza go Tavel. Mario jest mu posłu-
szny, wciąż szczęśliwie nieświadomy, do czego doprowadzi zabawa w
sprawianie przyjemności producentowi Biegunce. Odważnie zademon-
struje entuzjastyczne nastawienie do gry w „butelkę”, tj. do masturbacji
polegającej na wkładaniu butelki do odbytu (pamiętajmy jednak, że wi-
dzimy tylko jego twarz)15. Dzielnie odgryzie głowę żywemu kurczakowi,
posłuszny poleceniu Tavela, by odegrać ten jarmarczny numer. Pokaże
sposób, w jaki Esmeralda uwodzi trzy różne postaci - kapitana, księdza
i Quasimodo - w Dzwonniku z Notre Damę. Krzyknie z przerażenia i od-
tańczy cygański taniec samymi ramionami; będzie wydymał wargi, szy-
derczo się uśmiechał i wytykał język; zakryje dolną część twarzy welo-
nem, by pokazać, że umie odegrać złość lub smutek samymi oczami.
Powtórzy za Tavelem, traktując to jako ćwiczenie w wymawianiu spółgło-
sek: „Właśniem zadusiła mom ulubionom pantere: Patrycje, mojom pan-
terę, właśnie jom biednom, zadusiłam. Nie zadrapałam się jednak, a led-
wiem zmenczyła się nieco”.
14 Zob. Wait for Me at the Bottom ofthe PooUThe Writings of Jack Smith, red. J. Hob-
berman i E. Leffingwelł, New York: Serpenfs Taił, High Risk Books 1997, s. 25-35. Pier-
wotnie opublikowane w Film Culture 27 (zima 1962-63).
15 Ten moment w Screen Test # 2 sugeruje, że najbardziej spektakularna scena z filmu
Trash w reżyserii Paula Morrissey’a - z Holly masturbującą się butelką po coli — została
zapożyczona od Tavela. Chociaż Morrissey twierdził, że wczesne filmy Warhola uważa za
celebrujące własną wielkość, nudne i pretensjonalne, to jednak często się nimi posiłkował
we własnej twórczości.
357
Biedny Mario. Znajduje się w królestwie, którym rządzi Tavel. To on
wydaje rozkazy i podsuwa pomysły. Wypytuje o przebieg kariery i pozwa-
la Mario pochwalić się debiutem w roli Dolores Frank w filmie Jacka
Smitha Flaming Creatures, rolą służącej w Chumlum Rona Rice’a, głów-
ną rolą pięknej blond syreny w Normal Loue Smitha i pomniejszą rolą
baletnicy w różowych rajstopach w tym samym fdmie. Zapytany, czy kry-
tykom podoba się jego aktorstwo, Mario udziela odpowiedzi godnej jego
imienniczki w słynnym peanie Jacka Smitha The Perfect Filmie Apposite-
ness of Maria Montezu. „To zabawne - odpowiada Mario bez cienia wyra-
chowania - ale cokolwiek bym zrobiła, zawsze wypada to dobrze, nawet
kiedy miała to być pomyłka. Najwspanialsze błędy, jakie popełniłam na
ekranie, zmieniły się we wściekłe, znakomite aktorstwo”.
Biedny Mario. Zaczyna się jego poniżenie. Tavel każe mu powtarzać:
„Przez wiele lat słyszałam twoje imię, ale nigdy nie brzmiało tak pięknie
jak wtedy, gdy się dowiedziałam, że jesteś producentem filmowym, Bie-
gunko”. Mario musi wciąż powtarzać „biegunka”, zmieniając wymowę
i przesuwając akcent. Potem musi bezgłośnie poruszać ustami, podczas
gdy Tavel wypowiada to słowo za niego. „Poruszaj ustami, jakby «biegun-
ka» była najsłodszym nektarem” - poucza go Tavel. Mario jest mu posłu-
szny, wciąż szczęśliwie nieświadomy, do czego doprowadzi zabawa w
sprawianie przyjemności producentowi Biegunce. Odważnie zademon-
struje entuzjastyczne nastawienie do gry w „butelkę”, tj. do masturbacji
polegającej na wkładaniu butelki do odbytu (pamiętajmy jednak, że wi-
dzimy tylko jego twarz)15. Dzielnie odgryzie głowę żywemu kurczakowi,
posłuszny poleceniu Tavela, by odegrać ten jarmarczny numer. Pokaże
sposób, w jaki Esmeralda uwodzi trzy różne postaci - kapitana, księdza
i Quasimodo - w Dzwonniku z Notre Damę. Krzyknie z przerażenia i od-
tańczy cygański taniec samymi ramionami; będzie wydymał wargi, szy-
derczo się uśmiechał i wytykał język; zakryje dolną część twarzy welo-
nem, by pokazać, że umie odegrać złość lub smutek samymi oczami.
Powtórzy za Tavelem, traktując to jako ćwiczenie w wymawianiu spółgło-
sek: „Właśniem zadusiła mom ulubionom pantere: Patrycje, mojom pan-
terę, właśnie jom biednom, zadusiłam. Nie zadrapałam się jednak, a led-
wiem zmenczyła się nieco”.
14 Zob. Wait for Me at the Bottom ofthe PooUThe Writings of Jack Smith, red. J. Hob-
berman i E. Leffingwelł, New York: Serpenfs Taił, High Risk Books 1997, s. 25-35. Pier-
wotnie opublikowane w Film Culture 27 (zima 1962-63).
15 Ten moment w Screen Test # 2 sugeruje, że najbardziej spektakularna scena z filmu
Trash w reżyserii Paula Morrissey’a - z Holly masturbującą się butelką po coli — została
zapożyczona od Tavela. Chociaż Morrissey twierdził, że wczesne filmy Warhola uważa za
celebrujące własną wielkość, nudne i pretensjonalne, to jednak często się nimi posiłkował
we własnej twórczości.