DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Smolińska, Marta: O stosunku sztuki do natury: praktyka i teoria artystyczna młodego Mehoffera
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28199#0077
O STOSUNKU SZTUKI DO NATURY
75
logikę lustrzanego odbicia, pochodzącego rzekomo z głębi pokoju naprze-
ciw kominka. Analogiczna kolorystyka i złotawe wzory na materii suge-
rują, że są to te same kotary. Jednocześnie jednak pewność ta zostaje
zakwestionowana przez stosunek do zwierciadła oraz przez taki sposób
wykadrowania wnętrza, by sytuacja nie mogła wydać się jednoznaczna.
Obszar w sąsiedztwie zielonej materii w lewej partii pola obrazowe-
go przykuwa uwagę także ze względu na osobliwe relacje pomiędzy na-
malowanymi tam przedmiotami. Począwszy od tkaniny, zwieszonej na
ramie lustra, poprzez jasną materię pomiędzy zwierciadłem i zieloną
kotarą, a skończywszy na pochylonych w lewo czerwonych kwiatach
i niepewnie stojącej szkatułce, narasta poczucie niestabilności, chwiejno-
ści, chylenia się ku lewemu dolnemu narożu kompozycji. Krawędź mate-
rii, pokrywającej kominek, wychodząca z tego naroża ku górze, zapo-
czątkowuje diagonalę biegnącą do górnej krawędzi kadru w okolicy
tkaniny zwieszającej się na lustrzaną ramę. Skos wytycza także załama-
nie na żółtawej materii rozpiętej pomiędzy zasłoną z lewej strony a lu-
strem z prawej. Dobitnie zaznaczony przebieg skośnej linii przerywają
jedynie szkatułka i czerwone kwiaty, chylące się ku kasetce. Wizualna
konfiguracja tego rodzaju buduje strukturę niezwykle niestabilną, jesz-
cze stojącą, ale już bliską utraty równowagi. Czerwone kwiaty, wychy-
lające się niebezpiecznie daleko poza sylwetkę wazonu, zdają się więdnąć
i obumierać. Czarna, regularna bryła szkatułki balansuje na narożniku
kominka, zwisając znaczną częścią poza stabilne podłoże. Indukowany
układem tkanin skos potęguje wrażenie ciążenia ku dołowi, obsuwania
się, grawitowania ku lewemu dolnemu narożu kompozycji.
Sposób rozłożenia na kominku ciężkiej dekoracyjnej tkaniny ze zło-
tym deseniem uwypukla niepokojące poczucie braku stabilności i pewno-
ści oparcia. Materia marszczy się, sprawia wrażenie zsuwania się z blatu
pod wpływem własnego ciężarni. Waga szkatułek, wazonów i świecznika
przytrzymuje ją na miejscu, ale nie jest w stanie całkowicie stłumić od-
czucia nietrwałości obserwowanej konfiguracji. Złoty wzór, stykający się
z dolną granicą kadru, wzmacnia efekt ciążenia i obsuwania się stalowo-
błękitnego pokrycia z blatu kominka.
W trakcie studiowania obrazu Mehoffera okazuje się, że świat rze-
czywisty przeplata się z iluzją, a realne przedmioty przenikają się ze
swymi odbiciami. Obecność lustra wprowadza do kompozycji wątki, wy-
kraczając poza konwencję martwej natury i skłania do refleksji nad grą
pomiędzy dotykalnymi drobiazgami na kominku a ich wizerunkami w
zwierciadlanej tafli. Stereotypowo postrzegane lustro wiernie i bez znie-
kształceń odbija rzeczywistość; zaś w płótnie Mehoffera zwierciadło od-
mienia, przekształca, przesuwa kształty, a tym samym tworzy zupełnie
nowy układ przedmiotów. Ponadto iluzja tak splata się z sylwetami
75
logikę lustrzanego odbicia, pochodzącego rzekomo z głębi pokoju naprze-
ciw kominka. Analogiczna kolorystyka i złotawe wzory na materii suge-
rują, że są to te same kotary. Jednocześnie jednak pewność ta zostaje
zakwestionowana przez stosunek do zwierciadła oraz przez taki sposób
wykadrowania wnętrza, by sytuacja nie mogła wydać się jednoznaczna.
Obszar w sąsiedztwie zielonej materii w lewej partii pola obrazowe-
go przykuwa uwagę także ze względu na osobliwe relacje pomiędzy na-
malowanymi tam przedmiotami. Począwszy od tkaniny, zwieszonej na
ramie lustra, poprzez jasną materię pomiędzy zwierciadłem i zieloną
kotarą, a skończywszy na pochylonych w lewo czerwonych kwiatach
i niepewnie stojącej szkatułce, narasta poczucie niestabilności, chwiejno-
ści, chylenia się ku lewemu dolnemu narożu kompozycji. Krawędź mate-
rii, pokrywającej kominek, wychodząca z tego naroża ku górze, zapo-
czątkowuje diagonalę biegnącą do górnej krawędzi kadru w okolicy
tkaniny zwieszającej się na lustrzaną ramę. Skos wytycza także załama-
nie na żółtawej materii rozpiętej pomiędzy zasłoną z lewej strony a lu-
strem z prawej. Dobitnie zaznaczony przebieg skośnej linii przerywają
jedynie szkatułka i czerwone kwiaty, chylące się ku kasetce. Wizualna
konfiguracja tego rodzaju buduje strukturę niezwykle niestabilną, jesz-
cze stojącą, ale już bliską utraty równowagi. Czerwone kwiaty, wychy-
lające się niebezpiecznie daleko poza sylwetkę wazonu, zdają się więdnąć
i obumierać. Czarna, regularna bryła szkatułki balansuje na narożniku
kominka, zwisając znaczną częścią poza stabilne podłoże. Indukowany
układem tkanin skos potęguje wrażenie ciążenia ku dołowi, obsuwania
się, grawitowania ku lewemu dolnemu narożu kompozycji.
Sposób rozłożenia na kominku ciężkiej dekoracyjnej tkaniny ze zło-
tym deseniem uwypukla niepokojące poczucie braku stabilności i pewno-
ści oparcia. Materia marszczy się, sprawia wrażenie zsuwania się z blatu
pod wpływem własnego ciężarni. Waga szkatułek, wazonów i świecznika
przytrzymuje ją na miejscu, ale nie jest w stanie całkowicie stłumić od-
czucia nietrwałości obserwowanej konfiguracji. Złoty wzór, stykający się
z dolną granicą kadru, wzmacnia efekt ciążenia i obsuwania się stalowo-
błękitnego pokrycia z blatu kominka.
W trakcie studiowania obrazu Mehoffera okazuje się, że świat rze-
czywisty przeplata się z iluzją, a realne przedmioty przenikają się ze
swymi odbiciami. Obecność lustra wprowadza do kompozycji wątki, wy-
kraczając poza konwencję martwej natury i skłania do refleksji nad grą
pomiędzy dotykalnymi drobiazgami na kominku a ich wizerunkami w
zwierciadlanej tafli. Stereotypowo postrzegane lustro wiernie i bez znie-
kształceń odbija rzeczywistość; zaś w płótnie Mehoffera zwierciadło od-
mienia, przekształca, przesuwa kształty, a tym samym tworzy zupełnie
nowy układ przedmiotów. Ponadto iluzja tak splata się z sylwetami