Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]
Artium Quaestiones — 15.2004

DOI Heft:
Przekłady
DOI Artikel:
Bredekamp, Horst; Bryl, Mariusz [Übers.]: Patrzące ręce i ślepe plamki: Galileusz jako rysownik
DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.28199#0269
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
PATRZĄCE RĘCE I ŚLEPE PLAMKI: GALILEUSZ JAKO RYSOWNIK

267

horyzontu, podczas gdy nocne niebo z tyłu ciemnieje bardziej intensyw-
nie. I odwrotnie: na przeciwległej stronie ciemność nieba zmniejsza się,
po to by ustanowić równowagę barwną.


17. Faza księżyca z 18 XII 1609 r., godz. 7.00 (detal z il. 12)

W kontrastowej strefie światła i cienia piąta tarcza księżyca (ił. 17)
ukazuje większą ciemność, aniżeli wszystkie wcześniejsze przykłady.
Szósta kula (ił. 18) jeszcze bardziej intensyfikuje ciemność nocnej strony
księżyca w stosunku do linii kontrastu ze światłem. Na dole po prawej
kropkowane plamki tworzą panoramę wzgórz i kraterów.
Subtelne zniuansowanie intensywności światła padającego na tarczę
księżyca służy również ukazaniu wybrzuszeń i zagłębień jego powierzch-
ni. Wszystkie rysunki odznaczają się niespotykaną dotąd plastycznością,
jaką Galileusz nadal kuli księżyca. Światło gra na nieregularnej po-
wierzchni satelity Ziemi jak w filmie, oświetlając wzgórza swoimi pro-
mieniami, podczas gdy niżej leżące rejony nadal pozostają w cieniu nocy.
 
Annotationen