Nicolai, Melchior; Beckh, Johann Jakob: Disputatio Theologica De Cultu Et Invocatione Sanctorum: An den Durchleuchtigsten, Hochgebornen Fürsten ... Herrn Friderichen, Pfaltzgrauen bey Rein, ... (Tübingen, 1632) [VD17 16:724238N]

de Cultu SanBoYUWLs v 57

amrsum. Vt tali ergo cultum adorationis praeflare vo-
lebat i sed prohibitus est, cum diceret Petrus, se quan-
tumcunque supra aliorum sortem elevatum, quantis-
cunque supernaturalibus donis Divinitus instru£tum>
tamen hominem esie, conservum ejus sub uno Do-
mino esse, & proinde cultu, uni Deoomnium debito,
non honorandum. Quis non videt ex aliegata ratio-
ne, re&esequi v. nullum omnino hominem, quantis-
cunque donis supernaturalibus instruclium, quanta-
cunquegratia &gIoriaillustrem,: cultuadorationis &
consequenter iuvocationis esse honorandum ? Sed
omittithoclesuita, ut profe&o omittendum est, &
aliud x^^pi^-yycircumspicit.
IXVL
Diccinquit, Cornelium piePetrum venera-
sum, sed Petrum ex modestiaeum honorem, qui alio-
qui sibi debebatur, recusasse. Itane \ existimaveram
ego , agi tantum de Cultu & Invocatione San&orum
defundtorum. Nunceoresredit, utetiamde Cultu
& Invocatione SancTtorumvivorum.agendum sit. Si
enim Petro debebatur is honor, ut Apostolo, ut su-
pernaturalibus donisinsirucl:o , ut docendisomnibus
hominibusconstituto sequitur omnibusChristianis,
ut donis Sanclificantibus,- quae majora sunt omnibus
administrantibus, insiru&is, & pro divisibne gratia-
rum& donorum,suis, suoordine& gradu,ornamen-
tis coruseantibuseundem Honorem & lnvocatio-
nem deberi, & consequenter, non tatntum Petrum a
Cornelio, fed &CorneIium a Petro*, debuisse coli &
invocari; Quodabsurdisslmumeft. 2. Petrummo-
destia recusassehonorem iibi debitum , sine ullo sun-
«£aniento dicitur. Aliudlonge dicitipfe Petrus, non
E 3