RECENZJE — KSIĄŻKI


11. 4. Erhard Schón, Unterweisung der Proportion,
1542, rysunek wstępny do przedstawienia jeźdźca. Fot.
A. Rzepecki.


II. 5. Erhard Schón, Unterweisung der Proportion,
1542, Jeździec, Die Erst vigur. Fot. A. Rzepecki.



11. 7. Erhard Schón, Unterweisung der Proportion,
1542, Konie, Die dryt vigur. Fot. A. Rzepecki.

II. 8. Erhard Schón, Unterweisung der Proportion,
1542, Konie, Die viert vigur. Fot. A. Rzepecki.

Z kolei renesansowe nagrobki z jeźdźcem nietrafnie
znalazły się w rozdziale Wizerunki konne w średnio-
wieczu. Ponadto, choć książka poświęcona jest pol-
skiemu nowożytnemu portretowi konnemu i jego
europejskiej genezie, tylko część II uwidacznia w ty-
tułach rozdziałów, że chodzi o portrety, podczas gdy
w części I takie tytuły, jak: Koń i jeździec w kultu-
rze grecko-rzymskiej czy Koń i jeździec w sztuce

Renesansu wykraczają poza tematykę portretu. Z ko-
lei tytuł Wizerunki konne w średniowieczu upoważ-
nia do uwzględnienia kultowych podobizn św Jerzego
czy św. Marcina, bo i one odegrały rolę w genezie
europejskiego i polskiego portretu konnego, jednakże
Autor tego sobie nie uświadamia i w ogóle nie wy-
jaśnia różnicy pojęciowej między portretem a wize-
runkiem, podobizną czy przedstawieniem historycz-

368