BEATA FREY-STEC


II. 1. Relikwiarz skrzynkowy, Muzeum Narod. w Krakowie. Fot. Zbiory Czartoryskich.


II. 2. Relikwiarz skrzynkowy św. Walerii, Ermitaż. Repr.
wg Lapkoiskaja.

kowa krzyża, eksponowana w Skarbcu Koronnym na Wawelu,
która niestety budzi poważne obawy, iż jest dziewiętnasto-
wiecznym falsyfikatem.
Swoisty rozwój emalierstwa limuzyjskiego polega raczej na
zmianach systemu dekoracji niż na ewolucji stylu. Zmiany
elementów dekoracyjnych przebiegały nieprzerwanie, a mie-
rzone są w odstępach czasowych od 10 do 20 lat. Wobec nie-
wielkiej ilości obiektów, których daty udało się ustalić pre-
cyzyjnie, chronologię zabytków określić można jedynie hi-
potetycznie.4
Najwcześniejsze wyroby limuzyjskie charakteryzowały
się umieszczeniem emaliowanych postaci na rezerwowanym,
złoconym tło, zdobionym ornamentem lermiculć, przypomi-
nającym uproszczoną, ciasno zwiniętą wić roślinną z palme-
tami w kolistycli zakończeniach. Jedynym zachowanym do
dzisiaj w Polsce zabytkiem o tle dekorowanym w ten sposób
jest relikwiarz znajdujący się w Zbiorach Czartoryskich, za-
kupiony przez księcia Władysława Czartoryskiego przed ro-
kiem 1885 (il. l)5. Reprezentuje on niezwykle znamienny dla
wyrobów limuzyjskich typ wspartego na czterech nóżkach
relikwiarza skrzynkowego o dwuspadowym daszku, zwień-

48