Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (58.1996)

MIKA KAROLINA MICKUN

Artystkę popierał także Bernard Dorival, znany historyk
sztuki związany z paryskim Musee National d'Art Mo-
derne.
Mimo dwóch indywidualnych powojennych wy-
staw (1950, 1960) twórczośc Miki Mickun nie zyskała
szerszego aplauzu. W 1974 umarła w prawie zupełnym
zapomnieniu. Ostatnią wolą zmarłej, było przekazanie
części swojej spuścizny narodowi polskiemu. Dzięki
staraniom p. Wiktora Maciejewskiego, przyjaciela brata
zmarłej - Władysława Mickuna, jej prace nie uległy
rozproszeniu a piętnaście dzieł artystki, pochodzących
przede wszystkim z pierwszego okresu jej twórczości
zostało za pośrednictwem Ambasady Polskiej w Paryżu
przekazanych Muzeum Narodowemu w Warszawie. Je-
dynie kilka z nich zaprezentowano na wystawie poświę-
conej darowiznom i zakupom Muzeum Narodowego w
198245. Po raz drugi zostały częściowo udostępnione
zwiedzającym w ramach wystawy Artystki Polskie ma-
jącej miejsce w 1991 w Muzeum Narodowym w War-
szawie46. Niektóre prace można było obejrzeć w ramach
tegorocznej wystawy "Rzeźba polska XX wieku w zbio-
rach Muzeum Narodowego w Warszawie"47. Szerszą
prezentację rzeźb przede wszystkim powstałych w
późniejszym okresie, pochodzących z prywatnych kole-
kcji stanowiła wystawa zorganizowana przez piszącą te
słowa w listopadzie 1988 w olsztyńskiej ART Gallery
BWA48. Niestety żadna ze stołecznych galerii nie była
dotychczas zainteresowana eksponowaniem artystycz-
nej spuścizny Miki Mickun.
Może dziś nadszedł czas by przypomnieć wysokiej
próby twórczość polskiej rzeźbiarki, której udało się
zaistnieć w artystycznym życiu Europy i Ameryki, a
która do dzisiejszego dnia nie doczekała się w rodzin-
nym kraju dużej wystawy monograficznej, pozostając
postacią niemal nieznaną nie tylko wśród szerokiej pub-
liczności lecz także w środowisku historyków sztuki.


II. 12. Mika Mickun, "Niebieskobrody", blacha miedziana,
emalia barwna, ok. 1960, Warszawa, kolekcja prywatna.
Fot. J. Sergo Kuruliszwili
111. 12. Mika Mickun, "Bluebeard", copperplate, coloured
enamel, c. 1960, Warsaw, private collection.
Phot. J. Sergo Kuruliszwili

Przypisy

1. K. PIWOCKI, Historia Akademii Sztuk Pięknych w War-
szawie 1904-1964. Wrocław-Warszawa-Kraków 1965 s. 85.
"Mickun Julian - instruktor ceramiczny od 1 I 1927 r. -
31 V 1928 r., asystent prof. Tichego od 1 VI 1928 r. -
31 VIII 1937 r."
2. Z. NAŁKOWSKA,Dzienniki. T.I, 1899-1905, opr. wstęp
i komentarze H. Kirchner, Warszawa 1975 s. 224. (War-
szawa 28 II 1902. Piątek).
3. Ibidem, s. 195, 223n, 226, 250, 378.
4. Archiwum rodzinne.
5. NAŁKOWSKA, o. c., s. 204, przypis 11.

6. Archiwum rodzinne, druk ulotny: Zaproszenie dla
J.W.P./ W sobotę, d. 30 stycznia 1909 odbędzie się w
Jamie Michalikowej (Floryańska 45)1 Kabaretowy wie-
czór pieśni, Hansa Stricka ze współudziałem Pani Miki
Mikun, artystki malarki (...). P. Mika Mikun (gościnnie
występująca z związku Scharfrichterów) wykona szereg
rytmicznych karykatur przy akomp. fortepianu, (jak Me-
nuet Mozarta, Walc Straussa, Arsa Rubinsteina i.t.p.)./
Początek o godzinie 10 1/2 wieczorem, wejście tylko przez
bramę domu./ Niniejsze zaproszenie służy do nabycia
biletu wstępu, którego cena 4 korony.

41