DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:In Memoriam
DOI Artikel:Mączyński, Ryszard; Waźbiński, Zygmunt [Gefeierte Pers.]: Zygmunt Waźbiński (1933-2009)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0251
245
(7933 -2009)
g nia 12 maja 2009 roku w Auli Uniwersytetu
H Mikołaja Kopernika w Toruniu z najgłęb-
ł- szym żalem pożegnaliśmy Profesora Zyg-
munta Waźbińskiego, człowieka o niezwykłej oso-
bowości, rozległej wiedzy i wielkiej wrażliwości.
Można śmiało powiedzieć - i nie będzie w tym cie-
nia przesady - że było to pożegnanie jednego z naj-
wybitniejszych polskich badaczy historii sztuki,
cieszącego się europejskim autorytetem znawcy ar-
tystycznych dokonań włoskiego renesansu (zwłasz-
cza w zakresie malarstwa i rzeźby, problematyki hi-
storiografii artystycznej czy zagadnień nauczania
w zakresie sztuki), a przede wszystkim jednego
z ostatnich wielkich humanistów.
Powszechne uznanie sprawiło, że Profesor Waź-
biński został powołany w poczet członków wielu
polskich i międzynarodowych gremiów naukowych,
by wymienić tylko tak znamienite instytucje, jak:
Accademia del Disegno we Florencji, Bibliotheca
Hertziana w Rzymie, Kunsthistorisches Institut we
Florencji - Max-Planck-Institut czy Polska Akade-
mia Umiejętności w Krakowie. Za swoje dokonania
został też wyróżniony licznymi nagrodami środowi-
skowymi, ministerialnymi, państwowymi, w tym
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Otrzymał również medal Giorgio Vasariego, przy-
znawany przez florencką Akademię, który cenił so-
bie niezwykle wysoko.
*
Zygmunt Waźbiński pochodził ze Żnina, gdzie
się urodził 30 stycznia 1933 r. i spędził lata mło-
dzieńcze. Studia rozpoczął w 1952 r. na Uniwersyte-
cie Warszawskim na kierunku filologia polska.
Ukończył je w roku 1956, przygotowując pracę ma-
gisterską poświęconą twórczości Zofii Nałkowskiej.
W 1957 r. - korzystając z chwilowej politycznej od-
wilży - wyjechał do Włoch a następnie do Francji.
W paryskiej Sorbonie odbył studia z zakresu historii
sztuki, które uwieńczyła w 1961 r. rozprawa zatytu-
łowana: Wmewzo, MnyyemAe nagrzńonJ.
Po powrocie do kraju, w roku 1962 podjął pracę
w Warszawie, jako bibliotekarz, jednocześnie przy-
gotowując rozprawę doktorską na temat aktu w sztu-
ce weneckiej XVI stulecia.
Zgg77rM7V RhzńOAU'
(Gd xtyczmh 7933 - 7 77?o/'% 2009).
Kot. WoA TU/i-eł
Odbyte przezeń studia polonistyczne stworzyły
solidny fundament wiedzy humanistycznej, ale celem
ostatecznym okazała się historia sztuki. Wśród Jego
nauczycieli były takie sławy polskiej nauki, jak: pro-
fesor Julian Krzyżanowski, promotor pracy magister-
skiej, i profesor Jan Białostocki, promotor rozprawy
doktorskiej, obaj z Uniwersytetu Warszawskiego.
We Francji trafił pod opiekę profesora Andre Chas-
teła z paryskiej Sorbony. Ten ostatni - szczególnie
często pojawiający się we wspomnieniach Profesora
Waźbińskiego - stał się dlań Mistrzem, podziwia-
nym wzorem badacza zagadnień artystycznych mi-
(7933 -2009)
g nia 12 maja 2009 roku w Auli Uniwersytetu
H Mikołaja Kopernika w Toruniu z najgłęb-
ł- szym żalem pożegnaliśmy Profesora Zyg-
munta Waźbińskiego, człowieka o niezwykłej oso-
bowości, rozległej wiedzy i wielkiej wrażliwości.
Można śmiało powiedzieć - i nie będzie w tym cie-
nia przesady - że było to pożegnanie jednego z naj-
wybitniejszych polskich badaczy historii sztuki,
cieszącego się europejskim autorytetem znawcy ar-
tystycznych dokonań włoskiego renesansu (zwłasz-
cza w zakresie malarstwa i rzeźby, problematyki hi-
storiografii artystycznej czy zagadnień nauczania
w zakresie sztuki), a przede wszystkim jednego
z ostatnich wielkich humanistów.
Powszechne uznanie sprawiło, że Profesor Waź-
biński został powołany w poczet członków wielu
polskich i międzynarodowych gremiów naukowych,
by wymienić tylko tak znamienite instytucje, jak:
Accademia del Disegno we Florencji, Bibliotheca
Hertziana w Rzymie, Kunsthistorisches Institut we
Florencji - Max-Planck-Institut czy Polska Akade-
mia Umiejętności w Krakowie. Za swoje dokonania
został też wyróżniony licznymi nagrodami środowi-
skowymi, ministerialnymi, państwowymi, w tym
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Otrzymał również medal Giorgio Vasariego, przy-
znawany przez florencką Akademię, który cenił so-
bie niezwykle wysoko.
*
Zygmunt Waźbiński pochodził ze Żnina, gdzie
się urodził 30 stycznia 1933 r. i spędził lata mło-
dzieńcze. Studia rozpoczął w 1952 r. na Uniwersyte-
cie Warszawskim na kierunku filologia polska.
Ukończył je w roku 1956, przygotowując pracę ma-
gisterską poświęconą twórczości Zofii Nałkowskiej.
W 1957 r. - korzystając z chwilowej politycznej od-
wilży - wyjechał do Włoch a następnie do Francji.
W paryskiej Sorbonie odbył studia z zakresu historii
sztuki, które uwieńczyła w 1961 r. rozprawa zatytu-
łowana: Wmewzo, MnyyemAe nagrzńonJ.
Po powrocie do kraju, w roku 1962 podjął pracę
w Warszawie, jako bibliotekarz, jednocześnie przy-
gotowując rozprawę doktorską na temat aktu w sztu-
ce weneckiej XVI stulecia.
Zgg77rM7V RhzńOAU'
(Gd xtyczmh 7933 - 7 77?o/'% 2009).
Kot. WoA TU/i-eł
Odbyte przezeń studia polonistyczne stworzyły
solidny fundament wiedzy humanistycznej, ale celem
ostatecznym okazała się historia sztuki. Wśród Jego
nauczycieli były takie sławy polskiej nauki, jak: pro-
fesor Julian Krzyżanowski, promotor pracy magister-
skiej, i profesor Jan Białostocki, promotor rozprawy
doktorskiej, obaj z Uniwersytetu Warszawskiego.
We Francji trafił pod opiekę profesora Andre Chas-
teła z paryskiej Sorbony. Ten ostatni - szczególnie
często pojawiający się we wspomnieniach Profesora
Waźbińskiego - stał się dlań Mistrzem, podziwia-
nym wzorem badacza zagadnień artystycznych mi-