Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]
Biuletyn Historii Sztuki — 73.2011

DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:
Wardzyński, Michał: [Rezension von: Zofia Rozanow, Ewa Smulikowska, Zabytki sztuki Jasnej Góry]
DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0562
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
552

MICHAŁ WARDZYŃSKJ


P. Ja^7ra Góra, Aoóczó/, y'<?<P?7 z yggmeafów /awek J/a wzerTzycń, ^rze/oaz /at 40. z 50.
WPTT/w., uyG /77*at-koaweryH7rto777'Pottg7j yót. Pf. i^óz^zy^ź^Az, 2004

warsztatu Karingera z udziałem ate/z'er Provisore
oraz Mangoldtem jako figuralistą. W książce Autor-
ki zadatowały je- bez podania źródła - na łata 1731-
1739 (por. s. 36, ii. 139-140)^. Omawiane nastawy
przytęczowe, zwłaszcza dekorujące je figury repre-
zentują przy tym cechy zbieżne do pozostałych na-
staw w nawach bocznych i do ambony — dzieł
nieustalonego, pośledniego warsztatu stiukatorsko-
marmoryzatorskiego z Bma i Opawy, zatrudnionego
na Jasnej Górze w latach 1760-1764W
Z omówionymi kwestiami wiążą się bezpośred-
nio wykonane przez wrocławski zespół pod kierow-
nictwem Karingera i Provisore elementy stiukator-
skiego wystroju prezbiterium i nawy głównej (por.
s. 26-27, il. 66, 68-69). W części tekstowej, z uwagi
na wspomnianą już przyjętą specyficzną kolejność
opisu, część integralnych elementów tego ołtarza zo-
stała omówiona w innym miejscu. Dotyczy to przede
wszystkim bramek obejścia nastawy (wycięte z mar-
muru z dolnośląskiego Przeworna, oryginalne i inte-
AJG 2174, ABMK mf 1836, YccMTzPzy towiM 77zzżacM/c-
nim RE G/aro77zo7ztanae ad 7742, s. 26; WARDZYŃSKJ,
„Rzeźbiarze i kamieniarze...", s. 584, il. 14.
Ibid., s. 592, przypis 92.
Na temat tego materiału zob.: Jan CZARNOCKI, „Mar-
mury świętokrzyskie", [w:] PazAtwowy /zz^tytat Geo/o-
gzczzzy, Prace, 21, 1958 (= id., Prace geo/ogzczzze, t. 5,
z. 3, red. K. i S. Pawłowscy), s. 102, 105, 110; Sylwester
KO WALCZEWSKI, Pfaz-zztMzy D'e/ecAr'e, Warszawa 1972,

gralne elementy przeznaczonego dla pątników obej-
ścia struktury nastawy, stylistycznie jednorodne
i datowane precyzyjnie dzięki źródłom paulińskim
na 1728 r.). Wykonany przez ten sam wrocław-
ski zespół artystów portal do zakrystii (notaóene
o ościeżach odkutych przed 1627 r. przez kamienia-
rzy chęcińskich z wydobywanego w tamtejszych
kamieniołomach brunatno-brązowawego wapienia
dewońskiego zw. „marmurem bolechowickim"^,
uzupełniony o dekorację stiukatorską również
w 1728 r.)-D dekoracje ścian obu wymienionych
częściach kościoła (il. 7-8) znalazły się natomiast
przed opisem ołtarza głównego, którego fundacja
i budowa zapoczątkowała w czerwcu 1725 r. kilku-
letni okres pracy tego przedsiębiorstwa na Jasnej
Górze. Projekty wszystkich wymienionych elemen-
tów i dekoracji mogli wykonać wspólnie Karinger
i Provisore, jednakowoż gzRW prac spadło na barki
Schatzela, wyspecjalizowanego w dekoracji orna-
mentalnej oraz wchodzących w jej skład postaci
s. 20, il. na s. 19; Elżbieta TOŁKANOWICZ, „Marmury
rejonu śląsko-krakowsko-częstochowskiego", Ywzat Pa-
zzzzezzza, 2002, nr 1 (14), s. 88-93; Jacek RAJCHEL, Pa-
zzzz'gzmy Prałów. ógo/rzezzzh geo/oga, wyd. 2 poprawione,
Kraków 2005, s. 57-62; Henryk Walendowski, „Bolecho-
wice [Minimonografie polskich kamieni budowlanych]",
Aowy Pazzzz^zaz^z, 4, 2008, nr 33, s. 70.
WARDZYNSKI, TTzcźńa zzowoźyAza w łręgzz Ja^zzę/
Gózy..., cz. 1, t. 1, s. 88, przypis 24.
 
Annotationen