DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:In Memoriam
DOI Artikel:Mossakowski, Stanisław; Skubiszewska, Maria [Gefeierte Pers.]: Maria Skubiszewska (1930-2011)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0579
IN MEMORIAM
569
p7^cy
w pozn<r/77ył/m 7777'eyzku77777 p^zy r7/. 07^zucńowg/j 7P42 71
menty retabulum ołtarza św. Mikołaja da Tolentino
z kościoła Santo Spirito we Florencji, dzieła Francia-
bigia z czasu między rokiem 15ii a 1518. W roz-
prawce z roku 1979 o tondzie Botticellego z przed-
stawieniem Madonny z Dzieciątkiem i św. Janem
Chrzcicielem (poz. 10) ukazała miejsce tego dzieła
wśród grupy obrazów artysty o tym samym temacie
i opowiedziała się za jego datowaniem po powrocie
Botticellego z Rzymu do Florencji w roku 1482.
Wreszcie, całokształt swych dociekań na temat ma-
larstwa włoskiego w zbiorach stołecznego Muzeum
Narodowego zawarła w licznych katalogach wystaw
(poz. 14, 22, 25, 27, 32) i obszernych partiach mo-
numentalnego katalogu opracowanego przez zespół
Jana Białostockiego (poz. 28; por także 24, 31).
Badania nad malarstwem włoskim prowadziła
dr Maria Skubiszewska w oparciu nie tylko o znajo-
mość szerokiej literatury przedmiotu, czego znakomi-
tym dowodem było pierwsze w Polsce podręczniko-
we opracowanie malarstwa w Italii z lat 1250-1400,
ukazanego w powiązaniu z ówczesnymi prądami
ideowymi, gdzie obok własnych przemyśleń zapre-
zentowała stanowiska różnych uczonych (książka
1980, poz. 1), lecz przede wszystkim w oparciu
o świetną znajomość dzieł z autopsji. Tę ostatnią za-
wdzięczała Autorka częstym podróżom studyjnym
umożliwionym przez stypendia licznych instytucji
naukowych oraz dzięki dłuższemu pobytowi z mę-
żem zagranicą (lata 1981-1989). Zaowocowały one
m.in. współpracą, a często przyjaźniami, z wielu
historykami sztuki, by wymienić tylko Roseline
Bacou, kuratora rysunków w Luwrze, Rodolfa Pal-
lucchiniego z Wenecji, Francesca Santi z Perugii, Ju-
rija Kuzniecowa z Ermitażu, czy Michela Laclotte'a,
dyrektora Luwru. Nade wszystko jednak inspirującą
była dla niej - jak sądzę - znajomość, pomoc i przy-
jaźń profesor Karoliny Lanckorońskiej, zawiązana
podczas pierwszej podróży Marii do Włoch w roku
1959. To w Wiecznym Mieście, w założonym przez
lwowską uczoną ZsL'TLto 57o7"7'co Po/ucco i w jej
mieszkaniu, najpierw przy via degli Scipioni 284
a potem przy via Virginio Orsini 19, prowadzone roz-
mowy i dyskusje, swoiste seminarium
777M777, kształtowały młodą uczoną z Kraju. Nic więc
dziwnego, że właśnie dr Marii Skubiszewskiej
powierzyła profesor Lanckorońska opracowanie
569
p7^cy
w pozn<r/77ył/m 7777'eyzku77777 p^zy r7/. 07^zucńowg/j 7P42 71
menty retabulum ołtarza św. Mikołaja da Tolentino
z kościoła Santo Spirito we Florencji, dzieła Francia-
bigia z czasu między rokiem 15ii a 1518. W roz-
prawce z roku 1979 o tondzie Botticellego z przed-
stawieniem Madonny z Dzieciątkiem i św. Janem
Chrzcicielem (poz. 10) ukazała miejsce tego dzieła
wśród grupy obrazów artysty o tym samym temacie
i opowiedziała się za jego datowaniem po powrocie
Botticellego z Rzymu do Florencji w roku 1482.
Wreszcie, całokształt swych dociekań na temat ma-
larstwa włoskiego w zbiorach stołecznego Muzeum
Narodowego zawarła w licznych katalogach wystaw
(poz. 14, 22, 25, 27, 32) i obszernych partiach mo-
numentalnego katalogu opracowanego przez zespół
Jana Białostockiego (poz. 28; por także 24, 31).
Badania nad malarstwem włoskim prowadziła
dr Maria Skubiszewska w oparciu nie tylko o znajo-
mość szerokiej literatury przedmiotu, czego znakomi-
tym dowodem było pierwsze w Polsce podręczniko-
we opracowanie malarstwa w Italii z lat 1250-1400,
ukazanego w powiązaniu z ówczesnymi prądami
ideowymi, gdzie obok własnych przemyśleń zapre-
zentowała stanowiska różnych uczonych (książka
1980, poz. 1), lecz przede wszystkim w oparciu
o świetną znajomość dzieł z autopsji. Tę ostatnią za-
wdzięczała Autorka częstym podróżom studyjnym
umożliwionym przez stypendia licznych instytucji
naukowych oraz dzięki dłuższemu pobytowi z mę-
żem zagranicą (lata 1981-1989). Zaowocowały one
m.in. współpracą, a często przyjaźniami, z wielu
historykami sztuki, by wymienić tylko Roseline
Bacou, kuratora rysunków w Luwrze, Rodolfa Pal-
lucchiniego z Wenecji, Francesca Santi z Perugii, Ju-
rija Kuzniecowa z Ermitażu, czy Michela Laclotte'a,
dyrektora Luwru. Nade wszystko jednak inspirującą
była dla niej - jak sądzę - znajomość, pomoc i przy-
jaźń profesor Karoliny Lanckorońskiej, zawiązana
podczas pierwszej podróży Marii do Włoch w roku
1959. To w Wiecznym Mieście, w założonym przez
lwowską uczoną ZsL'TLto 57o7"7'co Po/ucco i w jej
mieszkaniu, najpierw przy via degli Scipioni 284
a potem przy via Virginio Orsini 19, prowadzone roz-
mowy i dyskusje, swoiste seminarium
777M777, kształtowały młodą uczoną z Kraju. Nic więc
dziwnego, że właśnie dr Marii Skubiszewskiej
powierzyła profesor Lanckorońska opracowanie