DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:In Memoriam
DOI Artikel:Mossakowski, Stanisław; Skubiszewska, Maria [Gefeierte Pers.]: Maria Skubiszewska (1930-2011)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0580
570
IN MEMORIAM
włoskich obrazów z kolekcji swego ojca, hr. Karola
Lanckorońskiego, jakie - po upadku reżimu komu-
nistycznego - ofiarowała lwowska niegdyś profesor
do zbiorów wawelskich.
I tak powstawały kolejne artykuły i rozprawy
dr Skubiszewskiej: o pięknym Aniele Simone Marti-
niego (1989; poz. 15); o epizodzie z życia
TTwzcg-yca na obrazie Liberale da Verona
przeznaczonym dla ołtarza rzymskiego kościoła
S. Maria Nuova (2001; poz. 17); o trzech obrazach
dewocyjnych Sano di Pietro (2001; poz. 16); o ne-
apolitańskim, „wizyjnym" TMLJome Thzecń Króń
z kręgu twórczości „Maestro delle Tempere Frances-
cane"(2006; poz. 19) i wreszcie, przygotowany
wspólnie z Kazimierzem Kuczmanem, obszerny ka-
talog wszystkich obrazów z kolekcji Lanckoroń-
skich z XIV-XV1 w., jakie trafiły do zbiorów
wawelskich (2008; poz. 33).
Obok problematyki ściśle stylistyczno-formalnej
i skomplikowanych zagadnień atrybucyjnych w pra-
cach dr Skubiszewskiej szczególne miejsce zajmo-
wała ikonografia oraz kontekst ideowy dzieła.
Problematyka treściowa była m.in. tematem dwóch
jej osobnych artykułów: o rodzajowych przedsta-
wieniach w tle Khfołu Ambrogia Lorenzet-
tiego i na miniaturze Jean'a de Limbourg ukazującej
zajęcia w miesiącu sierpniu, ich pokrewieństwach
i osobliwości (1981; poz. 11) oraz - wspólnie z mę-
żem - o przedstawieniach ubogich na freskach obra-
zujących Triumf Śmierci w Campo Santo w Pizie
i w kościele Santa Croce we Florencji (Andrea Orca-
gna), wyjaśnione oddziaływaniem myśli teologicznej
św. Hieronima i jej recepcji w zakonie franciszka-
nów (1986; poz. 12).
Marii Skubiszewskiej, wychowanej w religijnej
atmosferze domu rodzinnego (jednym z jej braci
ciotecznych był kardynał Andrzej Deskur), a zara-
zem w rodzinie dotkniętej - jak inne polskie tego
czasu - ciężkimi doświadczeniami okrutnej wojny,
bliska była duchowość sztuki włoskiego
i QuatAocg/Va, problematyka cierpienia i śmierci.
Dala temu wyraz m.in. w pięknych stronnicach pracy
o nagrobku Kazimierza Jagiellończyka oraz w - napi-
sanym wspólnie z mężem - studium o wizerunkach
Chrystusa Pasyjnego w zbiorach Lanckorońskich,
dziełach Sano di Pietro i „Vicina da Ferrara" i ich
zależności od sztuki Cosima Tury (2005; poz. 18).
Patriotyczne tradycje rodziny, której członkowie
- zarówno ze strony ojca jak i matki - walczyli
w obu powstaniach XIX w. i cierpieli zesłanie na Sy-
bir, zadecydowały z kolei, że w momencie przebu-
dzenia się „Solidarności", dr Maria Skubiszewska
stanęła na czele organizacji tego związku w war-
szawskim Muzeum Narodowym, była delegatem
kolegów do Komisji Krajowej w Gdańsku i zorgani-
zowała pamiętną wizytę Lecha Wałęsy w Muzeum
Narodowym.
W pamięci piszącego te słowa pozostaje Maria
Michalska-Skubiszewska, pełną uroku starszą siostrą
szkolnego przyjaciela, której zawdzięcza on dwie
ważne decyzje życiowe: wybranie studium historii
sztuki, a nie czystej historii, w Uniwersytecie Jagiel-
lońskim, oraz-po latach-możliwość podjęcia pracy
w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk.
IN MEMORIAM
włoskich obrazów z kolekcji swego ojca, hr. Karola
Lanckorońskiego, jakie - po upadku reżimu komu-
nistycznego - ofiarowała lwowska niegdyś profesor
do zbiorów wawelskich.
I tak powstawały kolejne artykuły i rozprawy
dr Skubiszewskiej: o pięknym Aniele Simone Marti-
niego (1989; poz. 15); o epizodzie z życia
TTwzcg-yca na obrazie Liberale da Verona
przeznaczonym dla ołtarza rzymskiego kościoła
S. Maria Nuova (2001; poz. 17); o trzech obrazach
dewocyjnych Sano di Pietro (2001; poz. 16); o ne-
apolitańskim, „wizyjnym" TMLJome Thzecń Króń
z kręgu twórczości „Maestro delle Tempere Frances-
cane"(2006; poz. 19) i wreszcie, przygotowany
wspólnie z Kazimierzem Kuczmanem, obszerny ka-
talog wszystkich obrazów z kolekcji Lanckoroń-
skich z XIV-XV1 w., jakie trafiły do zbiorów
wawelskich (2008; poz. 33).
Obok problematyki ściśle stylistyczno-formalnej
i skomplikowanych zagadnień atrybucyjnych w pra-
cach dr Skubiszewskiej szczególne miejsce zajmo-
wała ikonografia oraz kontekst ideowy dzieła.
Problematyka treściowa była m.in. tematem dwóch
jej osobnych artykułów: o rodzajowych przedsta-
wieniach w tle Khfołu Ambrogia Lorenzet-
tiego i na miniaturze Jean'a de Limbourg ukazującej
zajęcia w miesiącu sierpniu, ich pokrewieństwach
i osobliwości (1981; poz. 11) oraz - wspólnie z mę-
żem - o przedstawieniach ubogich na freskach obra-
zujących Triumf Śmierci w Campo Santo w Pizie
i w kościele Santa Croce we Florencji (Andrea Orca-
gna), wyjaśnione oddziaływaniem myśli teologicznej
św. Hieronima i jej recepcji w zakonie franciszka-
nów (1986; poz. 12).
Marii Skubiszewskiej, wychowanej w religijnej
atmosferze domu rodzinnego (jednym z jej braci
ciotecznych był kardynał Andrzej Deskur), a zara-
zem w rodzinie dotkniętej - jak inne polskie tego
czasu - ciężkimi doświadczeniami okrutnej wojny,
bliska była duchowość sztuki włoskiego
i QuatAocg/Va, problematyka cierpienia i śmierci.
Dala temu wyraz m.in. w pięknych stronnicach pracy
o nagrobku Kazimierza Jagiellończyka oraz w - napi-
sanym wspólnie z mężem - studium o wizerunkach
Chrystusa Pasyjnego w zbiorach Lanckorońskich,
dziełach Sano di Pietro i „Vicina da Ferrara" i ich
zależności od sztuki Cosima Tury (2005; poz. 18).
Patriotyczne tradycje rodziny, której członkowie
- zarówno ze strony ojca jak i matki - walczyli
w obu powstaniach XIX w. i cierpieli zesłanie na Sy-
bir, zadecydowały z kolei, że w momencie przebu-
dzenia się „Solidarności", dr Maria Skubiszewska
stanęła na czele organizacji tego związku w war-
szawskim Muzeum Narodowym, była delegatem
kolegów do Komisji Krajowej w Gdańsku i zorgani-
zowała pamiętną wizytę Lecha Wałęsy w Muzeum
Narodowym.
W pamięci piszącego te słowa pozostaje Maria
Michalska-Skubiszewska, pełną uroku starszą siostrą
szkolnego przyjaciela, której zawdzięcza on dwie
ważne decyzje życiowe: wybranie studium historii
sztuki, a nie czystej historii, w Uniwersytecie Jagiel-
lońskim, oraz-po latach-możliwość podjęcia pracy
w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk.