DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Artykuły
DOI article:Kostrzyńska-Miłosz, Anna: Meble w polskich wnętrzach reprezentacyjnych lat 50. XX wieku: Urząd Rady Ministrów w Warszawie*
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.71008#0744
730
Anna Kostrzyńska-Miłosz
7. Jan Bogusławski, „ Pokój Posła " w pawilonie polskim na wystawie światowej w Nowym
Jorku, 1939. Repr. wg Narodowe Archiwum Cyfrowe, l-M-654-64
pismo „Stolica" z 1949 r., „ogólnych pomieszczeń powstało 345 w tym reprezentacyjnych
i gabinetów członków Rady Państwa 20, plus dwie sale zebrań na 200 i 800 osób"4.
W roku 1948 stopniowo oddawano do użytku kolejne pomieszczenia. Zaprojektowanie
wnętrz do pomieszczeń reprezentacyjnych powierzono uznanemu już wówczas architek-
towi Janowi Bogusławskiemu5.
Jan Bogusławski (1910-1982), absolwent Wydziału Architektury Politechniki War-
szawskiej, największym uznaniem darzył twórczość Czesława Przybylskiego, który rów-
nież projektował wnętrza np. należącej do Gustawa Wertheima willi Julisin
w Konstancinie6. Zapewne właśnie fascynacja pracami Przybylskiego wpłynęła na poglą-
dy Bogusławskiego również w dziedzinie projektowania wnętrz. Podzielane przez obu
architektów przekonanie, że „forma wynika z funkcji"7, jest widoczne w przedwojennych
i powojennych projektach meblarskich Bogusławskiego. Pierwsze jego prace w tej dzie-
dzinie przeznaczone były do domków letniskowych w Komorowie (1935-1936)8. Miały
proste, klasycyzujące linie, które były jedyną ozdobą sprzętów pozbawionych ornamentu.
4 Ibid., s. 7.
5 Pokoje biurowe wyposażono w standardowe meble z wytwórni państwowych. Meble według projektów Jana Bogu-
sławskiego wykonało Zjednoczenie Przemysłu Drzewnego w fabrykach w Bydgoszczy, Poznaniu, Jarocinie, Gościcinie
i Cieszynie; ibid., s. 7.
6 Marek KUSZTRA, Krzysztof OZIMEK, „Jan Bogusławski (1910-1982)",Architektura, 1982, nr 4, s. 66.
7 Krzysztof DYGA, „Profesor architekt Jan Bogusławski", ARCH, 2010, nr 3, s. 80-81.
8 Właścicielami tych domków byli rodzice Bogusławskiego oraz jego siostra Barbara Suchodolska.
Anna Kostrzyńska-Miłosz
7. Jan Bogusławski, „ Pokój Posła " w pawilonie polskim na wystawie światowej w Nowym
Jorku, 1939. Repr. wg Narodowe Archiwum Cyfrowe, l-M-654-64
pismo „Stolica" z 1949 r., „ogólnych pomieszczeń powstało 345 w tym reprezentacyjnych
i gabinetów członków Rady Państwa 20, plus dwie sale zebrań na 200 i 800 osób"4.
W roku 1948 stopniowo oddawano do użytku kolejne pomieszczenia. Zaprojektowanie
wnętrz do pomieszczeń reprezentacyjnych powierzono uznanemu już wówczas architek-
towi Janowi Bogusławskiemu5.
Jan Bogusławski (1910-1982), absolwent Wydziału Architektury Politechniki War-
szawskiej, największym uznaniem darzył twórczość Czesława Przybylskiego, który rów-
nież projektował wnętrza np. należącej do Gustawa Wertheima willi Julisin
w Konstancinie6. Zapewne właśnie fascynacja pracami Przybylskiego wpłynęła na poglą-
dy Bogusławskiego również w dziedzinie projektowania wnętrz. Podzielane przez obu
architektów przekonanie, że „forma wynika z funkcji"7, jest widoczne w przedwojennych
i powojennych projektach meblarskich Bogusławskiego. Pierwsze jego prace w tej dzie-
dzinie przeznaczone były do domków letniskowych w Komorowie (1935-1936)8. Miały
proste, klasycyzujące linie, które były jedyną ozdobą sprzętów pozbawionych ornamentu.
4 Ibid., s. 7.
5 Pokoje biurowe wyposażono w standardowe meble z wytwórni państwowych. Meble według projektów Jana Bogu-
sławskiego wykonało Zjednoczenie Przemysłu Drzewnego w fabrykach w Bydgoszczy, Poznaniu, Jarocinie, Gościcinie
i Cieszynie; ibid., s. 7.
6 Marek KUSZTRA, Krzysztof OZIMEK, „Jan Bogusławski (1910-1982)",Architektura, 1982, nr 4, s. 66.
7 Krzysztof DYGA, „Profesor architekt Jan Bogusławski", ARCH, 2010, nr 3, s. 80-81.
8 Właścicielami tych domków byli rodzice Bogusławskiego oraz jego siostra Barbara Suchodolska.