Bingham, Joseph; Hörling, Johann David [Bearb.]: Iosephi Binghami, Angli, Origines Sive Antiqvitates Ecclesiasticae (Viennae Avstriae: Typis Ac Svmtibvs Hörlingianis, 1786) [VD18 12090433]

523

ΜΒΜ SECVNDI

CAPVT VICESIMVM.
DE DIACONIS.
§. I-
biacdni femper pro vno ex tribus sacris or-
dinibus Ecclefiot habiti.
^omen Διάκονος in Nouo Testamento quando»
que pro eo vsurpatur, qui cultui Dei ministrat:
Quo latiore sensu non nunquam Episcopos &
Presbyteros, non in Nono [a] tantum Testamen-
to , verum in Scriptorum etiam ecclesiasticorum
[b] monumentis Diaconos vocari deprehendi-
mus. Heic autem stridtiore sensu pro tertio Cle-
ricorum in primitiua JEccleiia ordine accipimus.
Qua

[a] Ait I, 25. 0 Cor. VI, 4, 2 Tim. IV, 5. 1 Cot.
III, 5. Ephes. III, 7.
[bJAthanas. contr. Gent. f (NB. vaga, & sine du-
bio erronea citatio , semel atque iterum longani
istam orationem integram perlegi, nec quidquam
huc spe&ans inuenire potui.)
Chrysostom. Hom. I. in Philipp. c. I. ζρ. 7. edit.
Francof. i) Τότε τέως εν.οινωνΰν τοΤς ονόμαοΟ, χ, δ'/α-
■χονος 6 εκί^οπος ελέ^γετο. Tunc nomina adhuc
erant communia, atque ipse etiam Episiopus voca-
batur Diaconus.