DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25365#0010
& commercium facir, quod pro pecuniis accipit (ponsionem
dicit Michael ipbejws joh. Bernh. Feliciano Interprete in c. 2.
lib.5. Ethic. Aristotelis. Qui etiam mutuum propterea ad
Spontaneos contractus refert Arist. 1.3. Eth. c. 2. §. 34. rationem
his verbis subjungens, Dicuntur (venditio, emptio, mutuum,
commodatum &c.)fonte fieri, quia horum contractuum prin-
cipium efl in nojlra voluntate positum. Gemina his habet
Michael F.phesius in h. 1. Commercia quidem hac dicuntur
sontanea, non oh ea, .qua possea eveniunt,feed quia d principio
sonte ea sacere homines cmfvevcrunt. Hoc itaque modo
Spectata actio tam ratione dantis vel debitorisquarnratione
accipientis vel creditoris voluntaria ede videtur, & facere
contractum ex utraque contrahentium & conientientium
parte firmum. Quod si autem htec aftio Adg & simpli-
citer i. e. absque persbnis, locis, temporibus & universe sine
circumslandis Consideretur, tum videtur invita magis quam
Voluntaria esse, rationem dat Arisl. lib. 3. Ethic. c. 1. §. 8. quia
nemo fud sonte (qui mentis compos est utEufirat. h. 1. addit)
rerumfetarum jalturam facit; addo, quod nemo quoque si
voluntas ejus plane libera esiet exsequeretur turpe aliquod
a tyranno sub periculo propria aut parentum filiorumque
Vitae imperatum. Quos duos casiis ab Arifiotele h. 1. pro-
posifos dum penitius consideravit Eustratius ita in eum com-
mentatus est: Sponte enim fimpluiter, nemo bona feta e navi
ejicit, fed ob falutem velJuam velfoci orum interdum id facit ;
ut in turpibus ac malis his altionibus sontaneum & invitum in
esse videatur. Cjucttenus enim principium extrinfecus habent i. e.
tyrannum vel dominum vel periculum invita ; quatenus vero in
nobis est facuitis ut quodhbet potius detrimentum patiamur,
quam turpe quippiam perpetremus, sontanea exiftimantur: Ita
quibus angusta luppellex avit lar familiare modicum domi
est, coguntur aliquando contra suam voluntatem pecuniam,
qua
dicit Michael ipbejws joh. Bernh. Feliciano Interprete in c. 2.
lib.5. Ethic. Aristotelis. Qui etiam mutuum propterea ad
Spontaneos contractus refert Arist. 1.3. Eth. c. 2. §. 34. rationem
his verbis subjungens, Dicuntur (venditio, emptio, mutuum,
commodatum &c.)fonte fieri, quia horum contractuum prin-
cipium efl in nojlra voluntate positum. Gemina his habet
Michael F.phesius in h. 1. Commercia quidem hac dicuntur
sontanea, non oh ea, .qua possea eveniunt,feed quia d principio
sonte ea sacere homines cmfvevcrunt. Hoc itaque modo
Spectata actio tam ratione dantis vel debitorisquarnratione
accipientis vel creditoris voluntaria ede videtur, & facere
contractum ex utraque contrahentium & conientientium
parte firmum. Quod si autem htec aftio Adg & simpli-
citer i. e. absque persbnis, locis, temporibus & universe sine
circumslandis Consideretur, tum videtur invita magis quam
Voluntaria esse, rationem dat Arisl. lib. 3. Ethic. c. 1. §. 8. quia
nemo fud sonte (qui mentis compos est utEufirat. h. 1. addit)
rerumfetarum jalturam facit; addo, quod nemo quoque si
voluntas ejus plane libera esiet exsequeretur turpe aliquod
a tyranno sub periculo propria aut parentum filiorumque
Vitae imperatum. Quos duos casiis ab Arifiotele h. 1. pro-
posifos dum penitius consideravit Eustratius ita in eum com-
mentatus est: Sponte enim fimpluiter, nemo bona feta e navi
ejicit, fed ob falutem velJuam velfoci orum interdum id facit ;
ut in turpibus ac malis his altionibus sontaneum & invitum in
esse videatur. Cjucttenus enim principium extrinfecus habent i. e.
tyrannum vel dominum vel periculum invita ; quatenus vero in
nobis est facuitis ut quodhbet potius detrimentum patiamur,
quam turpe quippiam perpetremus, sontanea exiftimantur: Ita
quibus angusta luppellex avit lar familiare modicum domi
est, coguntur aliquando contra suam voluntatem pecuniam,
qua