ι6
Lingua Hebrcea. Lingua Graea.
XLIX.
Modo isto licet communiter utantur
Graeci : in N. tamen Γ vocem part. he-
braicae respondentem οΦΐλον adhiberi ab
iisdem observamus , cum Aoristo L qui-
Modus, quo Hebraei carent, Optati-
vus vario effertur modo; & dissinde
quidem per part. vel utinam,
jundam cum praeterito, vel Futuro. Cum
praeterito : Num. 20. “y. 3· Uti-
nam expirassemus. Cum futuro: Gen. 17.
•υ. 18· 'ss.O.1 Utinam vivat Ismael co-
ram te.
dem: 1. Cor. 4. v. g. o^sXov ys sQu·
σ/λευ<τατε Et utinam regnetis. Cum Fu-
turo : Gal. 5. U. 12. Op λον κχι «ττοκόψον·
tom, utinam & abscindantur - -
Imperativus futuri temporis vices
subit apud Hebraeos, sensu non raro
permissivo exponendus. 3.22. v.22.
Egrediar, & ero Spiritus mendax - -
pNlW 1 Egredere, & fac ita, i. e.
egredieris , & facies per me ita.
L.
Idem se nobis exemplum offert
Mattb. 8. <y. 32. Et ait illis (daemonibus)
υττχγετε ite , i. e. ibitis per. me ; id quod
clarius innuit Lucas c 8■£y.32.id tamen mi-
rum videatur quibusdam , apud Graecos
in imperativo praeteritum, Aoristnm L &
II. usu esse receptum. Nos id discrimi-
nis aisignamus, quod v. gr. expri-
mat scribendum esse (impliciter, quod
nondum scriptum est : contra
non solum id scribi jubeat ; sed &, ut ci-
tius scribatur , urgeat. Man sollte es
schon geschrieben haben.
Praeteritum pro prsesenti frequentius,
non raro etiam pro futuro sumtum re-
peritur. Gen. 4. v. 1. Po('edi homi-
nem per Deum , i. e. possideo. Pf I.
v. 1. Beatus vir , qui non abiit,
i. e. abit &c. item 2. Reg. 1. V. 5.
FV*]’ Quomodo fcivisii, h. e. scis ,
quod Saul sit mortuus ?
De futuro in altera Sedione de Enal-
lage Verborum mentio siet.
Ver-
Perfectum quoque , & cumprimis
Aorissus Graecorum I. & II. praesentis ac
futuri sensum pariunt. 'joan. 1. v. 26.
Medius autem Vestrum ε$·ζκε, stetit, i. e.
slat &c. i-Jo. c. 3. “y. 6. Omnis qui pec-
cat έω^ακεν non vidit eum , nec «Js
εγνωκδν, cognovit eum, h. e. non videt,
nec cognoscit.
Interim Aorissum pro perfedo adhi-
bitum, notare tempus modo prceteritum,
ipsum autem perfedum , tempus dudum
prceterlapium ex mente Vossii, Suiceri,
Woifii
Lingua Hebrcea. Lingua Graea.
XLIX.
Modo isto licet communiter utantur
Graeci : in N. tamen Γ vocem part. he-
braicae respondentem οΦΐλον adhiberi ab
iisdem observamus , cum Aoristo L qui-
Modus, quo Hebraei carent, Optati-
vus vario effertur modo; & dissinde
quidem per part. vel utinam,
jundam cum praeterito, vel Futuro. Cum
praeterito : Num. 20. “y. 3· Uti-
nam expirassemus. Cum futuro: Gen. 17.
•υ. 18· 'ss.O.1 Utinam vivat Ismael co-
ram te.
dem: 1. Cor. 4. v. g. o^sXov ys sQu·
σ/λευ<τατε Et utinam regnetis. Cum Fu-
turo : Gal. 5. U. 12. Op λον κχι «ττοκόψον·
tom, utinam & abscindantur - -
Imperativus futuri temporis vices
subit apud Hebraeos, sensu non raro
permissivo exponendus. 3.22. v.22.
Egrediar, & ero Spiritus mendax - -
pNlW 1 Egredere, & fac ita, i. e.
egredieris , & facies per me ita.
L.
Idem se nobis exemplum offert
Mattb. 8. <y. 32. Et ait illis (daemonibus)
υττχγετε ite , i. e. ibitis per. me ; id quod
clarius innuit Lucas c 8■£y.32.id tamen mi-
rum videatur quibusdam , apud Graecos
in imperativo praeteritum, Aoristnm L &
II. usu esse receptum. Nos id discrimi-
nis aisignamus, quod v. gr. expri-
mat scribendum esse (impliciter, quod
nondum scriptum est : contra
non solum id scribi jubeat ; sed &, ut ci-
tius scribatur , urgeat. Man sollte es
schon geschrieben haben.
Praeteritum pro prsesenti frequentius,
non raro etiam pro futuro sumtum re-
peritur. Gen. 4. v. 1. Po('edi homi-
nem per Deum , i. e. possideo. Pf I.
v. 1. Beatus vir , qui non abiit,
i. e. abit &c. item 2. Reg. 1. V. 5.
FV*]’ Quomodo fcivisii, h. e. scis ,
quod Saul sit mortuus ?
De futuro in altera Sedione de Enal-
lage Verborum mentio siet.
Ver-
Perfectum quoque , & cumprimis
Aorissus Graecorum I. & II. praesentis ac
futuri sensum pariunt. 'joan. 1. v. 26.
Medius autem Vestrum ε$·ζκε, stetit, i. e.
slat &c. i-Jo. c. 3. “y. 6. Omnis qui pec-
cat έω^ακεν non vidit eum , nec «Js
εγνωκδν, cognovit eum, h. e. non videt,
nec cognoscit.
Interim Aorissum pro perfedo adhi-
bitum, notare tempus modo prceteritum,
ipsum autem perfedum , tempus dudum
prceterlapium ex mente Vossii, Suiceri,
Woifii