DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.52813#0368
254
(1590.)
ejus filiae. Unde constat, ad nobilium commodum hoe
unum collegium virginum conservari, quibus singulis
trecenti circiter floreni obveniunt. Ejusmodi monasteria
vel collegia non videntur inutiliter olim constituta, ad
sublevandam inopiam liberis gravatorum nobilium.
[fol. 130.] Sunt bic Sturmii, qui ficta nobilitate super-
bientes, ridentur quam honorantur verius. Conjugem ex
bis habet Gisbertus Lonius, nostri consiliarii filius; matrem
habent ex Egmondana familia, notham praefecti Teutonici,
cui quaedam testamento erant a patre relicta; unde et lis
orta inter Sturmium et praefectum Teutoni(c)um, et senatus
sententia declaratum fuit, Teutonicos equites perinde ac
monachos nihil posse vel legare vel donare, nee propria
habere bona.
Narrabat Alegondius *), ut cum captivus apud Trajec-
tenses detineretur, Mottius quaedam ipsi de relligione
objecisset et facile solvisset, ac hominem nullius literaturae
facile ejusmodi conflictiunculis superasset, ipsum addu-
xisse monachum Hispanum (hominum genus indoctis-
simum), fore arbitratus, ut facillime a tam docto et pio
patre converteretur. Prop osui t bic argumenta nullius
argutiae, et cum Marnixius diceret, a San(c)to Spiritu pro-
hiberi sacra celebrare et concionari nisi lingua intelligibili
et vernacula cuique genti, respondit primum quidem
Christum ac Apostolos lingua Hispanica et Italica fuisse
Nyevelt, broedersdochter van Maarten van Rossum. Zij was de laatste
abdis van de abdij te Rijnsburg en de opvolgster van Elburg van
Boetselaer. Stephana stierf (zij woonde te Leiden op de Hoogstraat)
27 Dec. 1G03 op bijna honderdjarigen leeftijd. Zij bezat o. m. ook het
recht, om met advies der ridderschap prebenden te vergeven. Zie
Schotel, t. a. p blz. 204—208. (». Z.)
1) Waarschijnlijk heeft Van Buchell dit verhaal van den spotzieken
en, waar het „Rome” gold, ook van een verdichtsel niet gansch af-
keerigen Marnix gehoord, ten huize van zijn heer Walraven van Brede-
rode (zie boven blz. 241). Marnix werd gevangen in Nov. 1573, toen
de Spanjaarden de schans te Maaslandsluis innamen (vgl. Bor I blz.
472 en Wagenaar VI blz. 451), en naar Utrecht overgebracht. Wat
hier wordt medegedeeld, zou dan 17 jaar vroeger geschied zijn.
(1590.)
ejus filiae. Unde constat, ad nobilium commodum hoe
unum collegium virginum conservari, quibus singulis
trecenti circiter floreni obveniunt. Ejusmodi monasteria
vel collegia non videntur inutiliter olim constituta, ad
sublevandam inopiam liberis gravatorum nobilium.
[fol. 130.] Sunt bic Sturmii, qui ficta nobilitate super-
bientes, ridentur quam honorantur verius. Conjugem ex
bis habet Gisbertus Lonius, nostri consiliarii filius; matrem
habent ex Egmondana familia, notham praefecti Teutonici,
cui quaedam testamento erant a patre relicta; unde et lis
orta inter Sturmium et praefectum Teutoni(c)um, et senatus
sententia declaratum fuit, Teutonicos equites perinde ac
monachos nihil posse vel legare vel donare, nee propria
habere bona.
Narrabat Alegondius *), ut cum captivus apud Trajec-
tenses detineretur, Mottius quaedam ipsi de relligione
objecisset et facile solvisset, ac hominem nullius literaturae
facile ejusmodi conflictiunculis superasset, ipsum addu-
xisse monachum Hispanum (hominum genus indoctis-
simum), fore arbitratus, ut facillime a tam docto et pio
patre converteretur. Prop osui t bic argumenta nullius
argutiae, et cum Marnixius diceret, a San(c)to Spiritu pro-
hiberi sacra celebrare et concionari nisi lingua intelligibili
et vernacula cuique genti, respondit primum quidem
Christum ac Apostolos lingua Hispanica et Italica fuisse
Nyevelt, broedersdochter van Maarten van Rossum. Zij was de laatste
abdis van de abdij te Rijnsburg en de opvolgster van Elburg van
Boetselaer. Stephana stierf (zij woonde te Leiden op de Hoogstraat)
27 Dec. 1G03 op bijna honderdjarigen leeftijd. Zij bezat o. m. ook het
recht, om met advies der ridderschap prebenden te vergeven. Zie
Schotel, t. a. p blz. 204—208. (». Z.)
1) Waarschijnlijk heeft Van Buchell dit verhaal van den spotzieken
en, waar het „Rome” gold, ook van een verdichtsel niet gansch af-
keerigen Marnix gehoord, ten huize van zijn heer Walraven van Brede-
rode (zie boven blz. 241). Marnix werd gevangen in Nov. 1573, toen
de Spanjaarden de schans te Maaslandsluis innamen (vgl. Bor I blz.
472 en Wagenaar VI blz. 451), en naar Utrecht overgebracht. Wat
hier wordt medegedeeld, zou dan 17 jaar vroeger geschied zijn.