Koninklijke Nederlandse Oudheidkundige Bond [Hrsg.]: Bulletin van den Nederlandschen Oudheidkundigen Bond (2.Ser. 4.1911)

herstelde deelen, uitgevoerd in gekleurd kunstmarmer, zich goed gehouden; zij waren zoo
bedriegelijk nagebootst, dat men ze slechts bij nauwkeurige beschouwing en betasting kon
herkennen.

Het tweede monument is dat van Aleid van Culemborch, gewoonlijk genaamd het
«Vrouwtje van IJselstein”, eene graftombe, die uit het begin der 16de eeuw dagteekent.

Door den plaats gehad hebbenden brand is bijna al het ameublement een prooi

der vlammen geworden, terwijl
de monumenten — al zal het eerst-
genoemde waarschijnlijk hersteld
kunnen worden — een nooit meer
goed te maken schade hebben
geleden.

Het is hier niet mijne bedoeling
eene uitvoerige beschrijving te
geven van de kerk, noch van haar
ameublement, noch van hare
monumenten; ik wensch hier
slechts twee zaken ter sprake te
brengen, waardoor zal blijken, dat
men bij doelmatige aanwending
van het te noemen middel de
monumenten had kunnen behou-
den, of ten minste voor belangrijke
schade had kunnen vrijwaren en
dat bij het opvolgen van den
tweeden raad in het vervolg
menige torenbrand kan voor-
komen worden.

Van al het ameublement zijn
de vier koperen kronen en de
lezenaars gered, eveneens de fraaie
eikenhouten tafel, waarvan het
Kooromgang. gerucht ging, dat het vorige

kerkbestuur jarenlang deze vruch-
teloos te koop heeft aangeboden. Hulde moet gebracht worden aan het beleid der
kloeke mannen die, in de uren des gevaars, kalm en rustig de kroonarmen los maakten
en deze met den middenstang uit het brandende gebouw, zonder de minste schade te
veroorzaken, wisten te verwijderen. Ook hebben zij gepoogd door vereende krachten de
zerk van het 14de eeuwsche monument te lichten en te verplaatsen, doch zonder gevolg.
Aan diezelfde personen zou ook stellig het gelukt zijn de praalgraven te redden, i n d i e n

198