DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.49595#0052
44 Partis I. Sectio I.
rit > non vero , si in vite conversa in vinum fue-
rit. Neque turbare hic quenquam debet propositio
illa n. y ; unde quis ita concludere posset : quod-
libet ens necejfiario esi omnimodis determinatum , adeo s
ut nec posfibile fit, nisi quatenus omnimodis determina-
tum esi : Cajus autem e, g. non essiet omnimodis deter-
minatus , fi nec dotlus , nec indoEius esfiet : ergo etiam
fidentia , vel inficientia ad ejus ejfientiam pfiyftcam revo-
cari debet. Haec, inquam, propositio neminem tur-
bare debet, quia nihil hujusmodi ex ea inferri po-
test : ens enim non ea de causa necessario omnimo-
dis determinatum est , quia id ratio ipsa entis , aut
ratio hujus entis requirit , sed quia id ratio vel in-
doles contradictionis exigit: si enim fieri posset, ut
quid neutrum e duobus contradictoriis non neceffariis
esser > illud nihilominus tum ens , tum hoc ens esset :
e. g. si Cajus nec doCtus, necindodus esse poneretur ,
js quidem omnimodis determinatus non esset; propte-
rea tamen neminem existimo diiffurum , Cajum in
absurda hac hypotheli non amplius esse Cajum , vel
hunc hominem ; nam ens singulare ideo tantum eft
lingulare , quia nonnisi hoc unicum ens est : ac pro-
inde ens omnimodis determinatum non vocatur sin-
gulare , quia ens singulare , quatenus singulare est,
omnimodis determinatum esse debet , sed quia ens
singulare propter imposslbilitatem contradictionis
semper omnimodis determinatum est , & quia ens
universale , qua universale , omnimodis determina-
tum esse nequit ; propterea quod ens omnimodis
determinatum etiam necessario sit hoc ens (sq) , at-
que adeo universale non sit. Sed nec porro iftud
turbare quenquam debet , quod etiam ens fingulare,
sublata illa determinatione , per quam tale ens est ,
esse tale ens desinat : e. g. quod Cajus , sublata do-
dtrina , desinat effe homo doCtus , atque adeo neces-
saris
rit > non vero , si in vite conversa in vinum fue-
rit. Neque turbare hic quenquam debet propositio
illa n. y ; unde quis ita concludere posset : quod-
libet ens necejfiario esi omnimodis determinatum , adeo s
ut nec posfibile fit, nisi quatenus omnimodis determina-
tum esi : Cajus autem e, g. non essiet omnimodis deter-
minatus , fi nec dotlus , nec indoEius esfiet : ergo etiam
fidentia , vel inficientia ad ejus ejfientiam pfiyftcam revo-
cari debet. Haec, inquam, propositio neminem tur-
bare debet, quia nihil hujusmodi ex ea inferri po-
test : ens enim non ea de causa necessario omnimo-
dis determinatum est , quia id ratio ipsa entis , aut
ratio hujus entis requirit , sed quia id ratio vel in-
doles contradictionis exigit: si enim fieri posset, ut
quid neutrum e duobus contradictoriis non neceffariis
esser > illud nihilominus tum ens , tum hoc ens esset :
e. g. si Cajus nec doCtus, necindodus esse poneretur ,
js quidem omnimodis determinatus non esset; propte-
rea tamen neminem existimo diiffurum , Cajum in
absurda hac hypotheli non amplius esse Cajum , vel
hunc hominem ; nam ens singulare ideo tantum eft
lingulare , quia nonnisi hoc unicum ens est : ac pro-
inde ens omnimodis determinatum non vocatur sin-
gulare , quia ens singulare , quatenus singulare est,
omnimodis determinatum esse debet , sed quia ens
singulare propter imposslbilitatem contradictionis
semper omnimodis determinatum est , & quia ens
universale , qua universale , omnimodis determina-
tum esse nequit ; propterea quod ens omnimodis
determinatum etiam necessario sit hoc ens (sq) , at-
que adeo universale non sit. Sed nec porro iftud
turbare quenquam debet , quod etiam ens fingulare,
sublata illa determinatione , per quam tale ens est ,
esse tale ens desinat : e. g. quod Cajus , sublata do-
dtrina , desinat effe homo doCtus , atque adeo neces-
saris