de diversis Entium Speciebus. 329
547- Scholion. Sed quomodo ens prorsiis
simplex & individuum, ut ens infinitum y i y
ubique existere porefl? Scilicet non circumscriptive,
vel ita , ut per se spatium aliquod infinitum consli-
tuat, scd definitive , sut potius quasi definitive (294
& 291? ). At qua id demum ratione sieri potest ?
Id equidem ego non capio : sed nec ens infinitum es-
set infinitum , si ejus peiTeftiones & proprietates in-
tellectu finito, ut intelledus hominis est, capi, ve!
comprehendi possent.
s4§. Propositio XIV. In ente finito nihil,
quod insinitum fit, inesife potejl Nam siquid in
ente sinito infinitum esset, id vel negatio in-
finita , vel r-ealitas infinita foret: negatio au-
tem infinita dici non potest , nisi hoc sensu ,
quod sit negatio omnium realitatum possibi-
lium , & rcalitas non est infinita, nisi conjun-
fla sit, & quidem per identitatem , cum om-
nibus omnino realitatibus possibilibus ( ygs ).
Sed in ente finito non potest negatio omnium
realitatum posstbilium contineri: alioquin e-
nim omnes ejus determinationes necessarite
essent merce negationes , quod summe absur-
dum est (60) : neque in ente finito omnes
realitates possibiles conjunda? esse possimt:
alioquin enim hoc ipso non finitum , sed infi-
nitum esset (497)- Evidens igitur est, in
ente finito nihil esse posse , quod infinitum sit.
549. Corollarium. Ergo ens finitum in
omni genere limitatum est : atque adeo, quid
quid in ente finito consideretur, eo majus &
perfe&ius aliquid concipi & esse potest.
ypo. Propositio XV. Ens finitum eft ens
ab alio. Nam si ens finitum ens a se esset, illud
X 3 in
547- Scholion. Sed quomodo ens prorsiis
simplex & individuum, ut ens infinitum y i y
ubique existere porefl? Scilicet non circumscriptive,
vel ita , ut per se spatium aliquod infinitum consli-
tuat, scd definitive , sut potius quasi definitive (294
& 291? ). At qua id demum ratione sieri potest ?
Id equidem ego non capio : sed nec ens infinitum es-
set infinitum , si ejus peiTeftiones & proprietates in-
tellectu finito, ut intelledus hominis est, capi, ve!
comprehendi possent.
s4§. Propositio XIV. In ente finito nihil,
quod insinitum fit, inesife potejl Nam siquid in
ente sinito infinitum esset, id vel negatio in-
finita , vel r-ealitas infinita foret: negatio au-
tem infinita dici non potest , nisi hoc sensu ,
quod sit negatio omnium realitatum possibi-
lium , & rcalitas non est infinita, nisi conjun-
fla sit, & quidem per identitatem , cum om-
nibus omnino realitatibus possibilibus ( ygs ).
Sed in ente finito non potest negatio omnium
realitatum posstbilium contineri: alioquin e-
nim omnes ejus determinationes necessarite
essent merce negationes , quod summe absur-
dum est (60) : neque in ente finito omnes
realitates possibiles conjunda? esse possimt:
alioquin enim hoc ipso non finitum , sed infi-
nitum esset (497)- Evidens igitur est, in
ente finito nihil esse posse , quod infinitum sit.
549. Corollarium. Ergo ens finitum in
omni genere limitatum est : atque adeo, quid
quid in ente finito consideretur, eo majus &
perfe&ius aliquid concipi & esse potest.
ypo. Propositio XV. Ens finitum eft ens
ab alio. Nam si ens finitum ens a se esset, illud
X 3 in