de Operationibus Animae hum. 157
aliquid , in quo revera pius mali , quam boni, vei
plus boni , quam mali continetur , non autem ali-
quid , in quo tum etiam plus mali , quam boni ,
vel plus boni, quam mali cognoscamus. Quare, ut
illi sentiunt , cum quis e. g. ssagitidsum aliquod ob-
letftamentum corporis appetit, in quo plus mali,
quam boni contineri agnoscit, is illud non appetit,
dum sibi in eo majorem illam rationem mali reprae-
sentat , sed duntaxat, postquam attentionem animi
ab omni specie mali avertit, atque in solam volupta-
tem , qua? ex eo percipitur, convertit : ac proinde
is ssagitium appetit , in quo jam nihil , nili ratio-
nem boni agncscit. Et similiter cum quis laborem
aversatur, ex quo cum exigua difficultate utilitatem
maximam percipere se posse cognoscit, is tantum
bonum nonnisi tum demum ceu malum aversatur,
cum jam in eo nihil , nili difficultatem considerat ,
atque adeo nihil in eo , nili solam speciem mali cer-
nit. Sed jam, postquam horum Philosophorum
opinionem exposui , qu^ro ego ex ipsis , cur in
hujusmodi casibus attentionem animi a majori malo,
vel bono , quod in re cognoscimus , avertamus ,
inque solo bono , vel malo minore defigamus ? non-
ne ideo , quia rem jam appetimus , vel aversamur ?
ipsi sane sensui intimo eos refragari oportet , si istud
negaverint. Qui ilagitium animo concipit, etiam
postquam omnem ejus turpitudinem , summaque
mala, qus ex eo consequuntur, satis perspicue agno-
vit, is utique attentionem animi ab his malis aver-
tit , atque solam voluptatem vel utilitatem , quam
ex eo sperat, considerat , sed nimirum ideo , quis
jam totus ejus appetitus in ssagitium fertur : nam
eo tantum consilio a cogitatione mali , quod in ssa-
gitio deprehendit, animum avocat, ut remota omni
molestia } quam ei cogitatio illa facessit, tanto secu.
xius
aliquid , in quo revera pius mali , quam boni, vei
plus boni , quam mali continetur , non autem ali-
quid , in quo tum etiam plus mali , quam boni ,
vel plus boni, quam mali cognoscamus. Quare, ut
illi sentiunt , cum quis e. g. ssagitidsum aliquod ob-
letftamentum corporis appetit, in quo plus mali,
quam boni contineri agnoscit, is illud non appetit,
dum sibi in eo majorem illam rationem mali reprae-
sentat , sed duntaxat, postquam attentionem animi
ab omni specie mali avertit, atque in solam volupta-
tem , qua? ex eo percipitur, convertit : ac proinde
is ssagitium appetit , in quo jam nihil , nili ratio-
nem boni agncscit. Et similiter cum quis laborem
aversatur, ex quo cum exigua difficultate utilitatem
maximam percipere se posse cognoscit, is tantum
bonum nonnisi tum demum ceu malum aversatur,
cum jam in eo nihil , nili difficultatem considerat ,
atque adeo nihil in eo , nili solam speciem mali cer-
nit. Sed jam, postquam horum Philosophorum
opinionem exposui , qu^ro ego ex ipsis , cur in
hujusmodi casibus attentionem animi a majori malo,
vel bono , quod in re cognoscimus , avertamus ,
inque solo bono , vel malo minore defigamus ? non-
ne ideo , quia rem jam appetimus , vel aversamur ?
ipsi sane sensui intimo eos refragari oportet , si istud
negaverint. Qui ilagitium animo concipit, etiam
postquam omnem ejus turpitudinem , summaque
mala, qus ex eo consequuntur, satis perspicue agno-
vit, is utique attentionem animi ab his malis aver-
tit , atque solam voluptatem vel utilitatem , quam
ex eo sperat, considerat , sed nimirum ideo , quis
jam totus ejus appetitus in ssagitium fertur : nam
eo tantum consilio a cogitatione mali , quod in ssa-
gitio deprehendit, animum avocat, ut remota omni
molestia } quam ei cogitatio illa facessit, tanto secu.
xius