Partis II. Sectio L
rius suaviusque in nefario proposito persistat. Simi»
liter piger , qui laborem non admodum difficilem,
valde vero frutffuosum refugit , eum non ideo aver-
satur , quia attentionem animi ab ejus utilitate avo-
cat , inque solam ejus difficultatem convertit , sed
animum ab ejus utilitate avertit , & in solam ejus
dissicultatem defigit, quia illum aversatur: id enim
eo tantum consilio facit, ut nec /limulos illos porro
sentire debeat, quibus ad laborem illum appetendum
incitatur , cum ejus utilitatem considerat. Sana
htec omnia , quae hic affirmavi , verissima esse, sua
cuivis conscientia teflabitur, si vel semel simile quid
fecerit : aut siquis id nunquam se expertum putet ,
dicat ille , quid nos tandem permovere possit, Ut a
majori bono vel malo, quod in re quapiam cogno-
scimus , attentionem animi ad solam minus malum
vel bonum , quod simul in re illa deprehendimus ,
revocemus ? Si vero ad id appetitio vel aversatio
rei ipsa nos impellat , nonne manifestum est, nos
eam jam tum appetere vel aversari , cum in ea plus
mali, quam boni, aut plus boni, quam mali con-
tineri agnoscimus ?
2.) Alii dicunt , fieri quidem poffe ac solere ,
Ut aliquid appetamus, in quo plus mali, quam boni
contineri scimus, aut ut aversemur aliquid , in quo
plus boni , quam mali deprehendimus ; at id nos
non facere , quamdiu ita de re sentimus , sed eo sal-
tem momento , quo rem appetimus , vel aversarnur,
mutare nos sententiam, adeo , ut bonum vel malum,
quod antea malo vel bono opposito minus effe judi-
cabamus , nunc isto nobis majus esse videatur. Ne-
que desunt argumenta, quibus hanc luam opinionem
confirment. Nam inprimis , cum in re aliqua plus
mali, quam boni, aut plus boni , quam mali de-
prehendimus , majus illud bonum vel malum ple-
rum.
rius suaviusque in nefario proposito persistat. Simi»
liter piger , qui laborem non admodum difficilem,
valde vero frutffuosum refugit , eum non ideo aver-
satur , quia attentionem animi ab ejus utilitate avo-
cat , inque solam ejus difficultatem convertit , sed
animum ab ejus utilitate avertit , & in solam ejus
dissicultatem defigit, quia illum aversatur: id enim
eo tantum consilio facit, ut nec /limulos illos porro
sentire debeat, quibus ad laborem illum appetendum
incitatur , cum ejus utilitatem considerat. Sana
htec omnia , quae hic affirmavi , verissima esse, sua
cuivis conscientia teflabitur, si vel semel simile quid
fecerit : aut siquis id nunquam se expertum putet ,
dicat ille , quid nos tandem permovere possit, Ut a
majori bono vel malo, quod in re quapiam cogno-
scimus , attentionem animi ad solam minus malum
vel bonum , quod simul in re illa deprehendimus ,
revocemus ? Si vero ad id appetitio vel aversatio
rei ipsa nos impellat , nonne manifestum est, nos
eam jam tum appetere vel aversari , cum in ea plus
mali, quam boni, aut plus boni, quam mali con-
tineri agnoscimus ?
2.) Alii dicunt , fieri quidem poffe ac solere ,
Ut aliquid appetamus, in quo plus mali, quam boni
contineri scimus, aut ut aversemur aliquid , in quo
plus boni , quam mali deprehendimus ; at id nos
non facere , quamdiu ita de re sentimus , sed eo sal-
tem momento , quo rem appetimus , vel aversarnur,
mutare nos sententiam, adeo , ut bonum vel malum,
quod antea malo vel bono opposito minus effe judi-
cabamus , nunc isto nobis majus esse videatur. Ne-
que desunt argumenta, quibus hanc luam opinionem
confirment. Nam inprimis , cum in re aliqua plus
mali, quam boni, aut plus boni , quam mali de-
prehendimus , majus illud bonum vel malum ple-
rum.