de Operationibus Animae hum. 159
rumqne longius remotum , bonum vero , vel ma-
lum minus prssens , & quali ante oculos politum
esi : sic praesens estlucrum, quod ex ssagitio perci-
pitur, futurae vero ssagitii poenae longe remota sunt,
aut esse creduntur,&c.: condat vero, plerumque majo-
rem ex cognitione boni pratentis, quam ex cognitio-
ne boni longe remoti, voluptatem percipi, gj pariter
plerumque mala prassentia plus nobis truci i ac doloris af-
ferre, quam futura,&longe remota.Ad haec plerumque
etiam minus illud bonum, vel malum ejusmodi aliquid,
quod sensus titillat, vel cruciat, contra vero majus
iliud malum , vel bonum ejusmodi aliquid , quo
sensus non afficiuntur , esse solet : compertum au-
tem eit , voluptatem , qua ex deletssatione sensuum
percipitur, itemque dolorem, qui ex sensuum cru-
ciatu percipitur, longe plerumque majorem esse so-
lere , quam voluptatem , vel dolorem, quo nos res
exterat afficiunt. Sic itaque patet, ex consideratio-
ne minoris illius boni, vel mali, posse nos multo
plus voluptatis , vel tsidii percipere , quam ex con*
iideratione boni, vel mali majoris in eadem re com-
prehenli: nonne autem hoc ipsum sufficit, ut, muta-
ta lententia, bonum illud vel malum , quod antea
minas videbatur , nunc malo , vel bono opposito
majus esse putemus ? Deinde vero istud reapse fieri,
cum ejusmodi aliquid appetimus , vel aversamur ,
in quo plus mali, quam boni , vel plus boni , quam
mali continetur, id inde confici exissimant , quod
tum quidem nobis minus bonum magis in re placeat,
quam nobis in ea malum majus d pliceat, & quod
nobis- minus malum magis in re displiceat , quam
nobis in ea bonum majus placeat : quod enim nobis
non magis placet , quam displicet, id non appetere
potius, quam aversari poffumus, & quod nobis non
magis displicst» quam placet, id non poffumus aver-
sari
rumqne longius remotum , bonum vero , vel ma-
lum minus prssens , & quali ante oculos politum
esi : sic praesens estlucrum, quod ex ssagitio perci-
pitur, futurae vero ssagitii poenae longe remota sunt,
aut esse creduntur,&c.: condat vero, plerumque majo-
rem ex cognitione boni pratentis, quam ex cognitio-
ne boni longe remoti, voluptatem percipi, gj pariter
plerumque mala prassentia plus nobis truci i ac doloris af-
ferre, quam futura,&longe remota.Ad haec plerumque
etiam minus illud bonum, vel malum ejusmodi aliquid,
quod sensus titillat, vel cruciat, contra vero majus
iliud malum , vel bonum ejusmodi aliquid , quo
sensus non afficiuntur , esse solet : compertum au-
tem eit , voluptatem , qua ex deletssatione sensuum
percipitur, itemque dolorem, qui ex sensuum cru-
ciatu percipitur, longe plerumque majorem esse so-
lere , quam voluptatem , vel dolorem, quo nos res
exterat afficiunt. Sic itaque patet, ex consideratio-
ne minoris illius boni, vel mali, posse nos multo
plus voluptatis , vel tsidii percipere , quam ex con*
iideratione boni, vel mali majoris in eadem re com-
prehenli: nonne autem hoc ipsum sufficit, ut, muta-
ta lententia, bonum illud vel malum , quod antea
minas videbatur , nunc malo , vel bono opposito
majus esse putemus ? Deinde vero istud reapse fieri,
cum ejusmodi aliquid appetimus , vel aversamur ,
in quo plus mali, quam boni , vel plus boni , quam
mali continetur, id inde confici exissimant , quod
tum quidem nobis minus bonum magis in re placeat,
quam nobis in ea malum majus d pliceat, & quod
nobis- minus malum magis in re displiceat , quam
nobis in ea bonum majus placeat : quod enim nobis
non magis placet , quam displicet, id non appetere
potius, quam aversari poffumus, & quod nobis non
magis displicst» quam placet, id non poffumus aver-
sari