DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.49596#0197
de Operationibus Animae i-ium. 189
mittere, quam omittere, sive quamdiu in eo plus
boni, quam mali agnoseit. Potestne igitur crimen
hoc saltem non velle, aut non eligere, quamdiu ita
de ejus bonitate sentit? etiam illud negare Philo-
sophi illi debent : motiva enim ex eorum sententia
sunt rationes sufficientes volitionmn St nolitionum:
ratio autem sufficiens absque rationato existere ne-
quit: imo WolFIUS ipse Pfycb. emp, §. 891. di-
serte prouunciat: Quamprimum nobis distinbte aliquid
reprasentamus tanquam bonum quoad nos, idem volu-
mus. Infelix igitur homo non poterit non flagi-
tium illud eligere, atque adeo necessario peccabit.
Minime vero, inquiunt illi : poffet enim mutare
sententiam, atque adeo etiam omissionem ssagitii
tanquam meliorem eligere. At quid tum ? pote-
rit igitur deinceps, murata sententia, non velle,
vel nolle, quod antea voluit; ita autem fadum non
fit infeftum : quippe jam antea peccavit, & necessario
quidem, cum judicaret, melius effe crimen admittere,
quamomittere. Verum, inquiunt: necessitas hac dun-
taxat consequens fuit: potuisset enim statim initio
contrariam sententiam de crimine ferre. Rede id
quidem: sed quomodo hoc ipsum facere potuiffet?
Nimirum si ab incitamentis ad crimen invitantibus
attentionem avocaffet, atque ad motiva contraria
transtuliffet, eademque diligentius perpendiffet. Sed
quaero, cur illud non fecerit? num quia non potuit ?
minime vero : alioquin enim difta necessitasnon conse-
quens tantum, sed antecedens fuisset: ergo ideo, quia
non voluit ? ita omnino (Ont. ). Verum li
ideo in motiva illa attentionem animi non defixit,
quia non voluit , proferto etiam dicendum est, eum
sola motiva ad scelus allicientia ideo considerasse ,
quia voluit: imo vero si hoc negaretur, necessitas
denuo non consequens, sed antecedens fuiffet. Eccur
autem ad hsc potius motiva, quam ad contraria»
qua
mittere, quam omittere, sive quamdiu in eo plus
boni, quam mali agnoseit. Potestne igitur crimen
hoc saltem non velle, aut non eligere, quamdiu ita
de ejus bonitate sentit? etiam illud negare Philo-
sophi illi debent : motiva enim ex eorum sententia
sunt rationes sufficientes volitionmn St nolitionum:
ratio autem sufficiens absque rationato existere ne-
quit: imo WolFIUS ipse Pfycb. emp, §. 891. di-
serte prouunciat: Quamprimum nobis distinbte aliquid
reprasentamus tanquam bonum quoad nos, idem volu-
mus. Infelix igitur homo non poterit non flagi-
tium illud eligere, atque adeo necessario peccabit.
Minime vero, inquiunt illi : poffet enim mutare
sententiam, atque adeo etiam omissionem ssagitii
tanquam meliorem eligere. At quid tum ? pote-
rit igitur deinceps, murata sententia, non velle,
vel nolle, quod antea voluit; ita autem fadum non
fit infeftum : quippe jam antea peccavit, & necessario
quidem, cum judicaret, melius effe crimen admittere,
quamomittere. Verum, inquiunt: necessitas hac dun-
taxat consequens fuit: potuisset enim statim initio
contrariam sententiam de crimine ferre. Rede id
quidem: sed quomodo hoc ipsum facere potuiffet?
Nimirum si ab incitamentis ad crimen invitantibus
attentionem avocaffet, atque ad motiva contraria
transtuliffet, eademque diligentius perpendiffet. Sed
quaero, cur illud non fecerit? num quia non potuit ?
minime vero : alioquin enim difta necessitasnon conse-
quens tantum, sed antecedens fuisset: ergo ideo, quia
non voluit ? ita omnino (Ont. ). Verum li
ideo in motiva illa attentionem animi non defixit,
quia non voluit , proferto etiam dicendum est, eum
sola motiva ad scelus allicientia ideo considerasse ,
quia voluit: imo vero si hoc negaretur, necessitas
denuo non consequens, sed antecedens fuiffet. Eccur
autem ad hsc potius motiva, quam ad contraria»
qua