Burkhäuser, Nikolaus; Göbhardt, Tobias [Bearb.]; Nitribitt, Franz Ernst [Bearb.]: Institutiones Metaphysicae (Pars 3): De Deo, Sive Theologia Naturalis (Bambergae Et Wirceburgi: Sumptibus Tobiae Goebhardt, 1774) [VD18 90785061]

de Natura Dei. 205
is destituta sunt, absolute perceptibili privari potess?
Imo similequid in nobis etiam ipsis evenire soler, ut
probe StattleRUS noster advertit. Nam nos qui-
dem ex cognitione non modo nostrs, sed etiam alie-
na imperfectionis molestiam percipimus, at nonnisi
tum, quando non timui eodem momento perfectionem
oppetitam in nobis ipsis intuemur. Atii tum, cum alie-
nam imperfectionem cognoscimus, simul perfectionem»
qua ens alterum caret, in nobis ipsis intueamur, ex
cognitione aliena imperfectionis nullam molesliam
percipere solemus, quia voluptatem eandem, quam
tum ex perfectione alterius entis non percipimus, ex
persectione propria percipimus: imo tum saipe majo-
rem voluptatem ex nostra perfectione percipimus,
quam si imperfectionem oppositam alterius entis non
cognosceremus. Sic igitur id, quod in tatdio reale
est, etiam in Deo inest: quod vero in eo negativum
est, id Deo convenire non potest. Taedium autem
potillimum dicitur taedium propter negationem illam :
ergo nec proprie Deo tribui potest. Sed plura hac
de re deinceps.
219. Propositio IX. Deus necejjario fi
ipsurn amat amore complacentia infinito. Est enim
ea appetitus, atque adeo quoque voluntatis
natura, ut ultro in quodvis bonum propen-
deat; atque haec propensio est tanto major,
quanto major voluptas est, quse ex cognitio-
ne boni percipitur, atque adeo, quanto ma-
jus est bonum, aut quanto illud clarius aut di-
stindtius cognoscitur: unde quoque nos bo-
num , in quo nullam omnino speciem mali
cognoscimus, necessario appetimus (Psych.
230). Cum igitur Deus bonum infinitum sit,
seque ipsijm distindissime perfectissimeque
cognoscat, atque adeo ex cognitione sui ipsius